Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2008

Bella gerant alii tu felix Austria nube!!

(Δήλωσις μετανοίας. Υπ’ όψιν του σεβασμίου υπουργού δικαιοσύνης)

«Μετανόησον ουν ει δε μη, έρχομαι σου ταχύ και πολεμήσω μετ’ αυτών εν τη ρομφαία του στόματος μου»

Ιωάννου Αποκάλυψις


«εκεί οπού αρχίζει η Αγορά, εκεί αρχίζει κι ο θόρυβος των μεγάλων θεατρίνων και το βούισμα των φαρμακερών μυγών»

Νίτσε



Εκλαμπρότατε

Παρακολουθώντας εις τον Ιερόν Ναό της τηλοψίας τους υπέροχους Ύμνους και ψαλμωδίες του Θεάματος ( γνωστές εις την αμαθή πλεμπάγια ως “διαφημίσεις”), επιτέλους ως ένας νέος απόστολος της Σαούλ του 21ου αιώνα φωτίστηκα από το Άγιο Πνεύμα της Αγοράς! Φως ιλαρόν εστρατοπέδευσε εις την αμαρτωλή ψυχή μου και διέλυσε τα σκότη τα εκπορευόμενα υπό του Πονηρού (δεν είναι διόλου τυχαίο που ο Διάολος είναι κόκκινος. Είναι κομμουνιστοσυμμορίτης!).

Αμήν λέγω υμήν, είδα την Αλήθεια κατάματα κι έσκουξα: θαύμα! Και Ανάπτυξις! Δύο σε ένα!

Και αποκαλύφθηκε μπροστά μου το όραμα του Θεάματος! Μακάριος ο αναγιγνώσκων και οι ακούοντες τους λόγους του Αγίου Εμπορεύματος: οι αγελάδες βόσκουν χαρούμενες για να μας δωρίσουν το γάλα τους. Οι χοίροι τρισευτυχισμένοι γίνονται θρεπτικότατα χάμπουργκερ. Τα κοτόπουλα μακάρια και γελαστά συμμετέχουν στο μυστήριο της θείας Βαφτίσεως, και το όνομα αυτών Μιμίκος. Τραπεζίτες και δανειολήπτες εκστασιασμένοι αγκαλιάζονται και πορεύονται αδελφικά προς την βασιλεία των Ουρανών και των Ιερών Φιλέτων. Βιομήχανοι, εφοπλιστές, πολυεθνικές με κορμιά ισχνά από την ασκητική ζωή σκίζονται για το ποιος θα πρωτοσώσει τη φύση, τα ζώα, τα δάση, το περιβάλλον. Το νερό γάργαρο ποτίζει τα αφρικανάκια. Τώρα διψάνε μόνο για γνώση! Σ’ ευχαριστούνε, ω Εταιρία!

Ρίγη συγκινήσεως μου προκαλεί αυτή η ευγενής άμιλλα. Δακρύζω όταν αντικρίζω τη φτερωτή σερβιέτα να μοχθεί για μια ευτυχισμένη γυναικεία περίοδο. Με συγκίνηση
αντικρίζω το αγαπημένο μου αναψυκτικό να μου προσφέρει χαρέμι για την σεξουαλική μου κατανάλωση. Όμορφος κόσμος νόμιμος (άρα και ηθικός) αγγελικά πλασμένος. Κλαίω με δάκρυ μελανό που παρεξήγησα τόσους άοκνους και μοχθηρούς (εκ του μόχθου κύριε υπουργέ, μην παρεξηγηθούν οι αγαθές προθέσεις μου…) ανθρώπους να σκέφτονται το καλό το δικό μας και των συνανθρώπων μας. Κέρδος και κοινωνική ευθύνη συμβαδίζουν, όπως είπε και ο σεμνός και ταπεινός πρωθυπουργός μας, αλλά και οι άδολοι ακτιβιστές του νεοφιλελευθερισμού σαν τον Δασκαλόπουλο και τον Μυλωνά.

Γι αυτό κι εγώ, μονάκριβε υπουργέ μου, από σήμερα αποκηρύσσω μετά βδελυγμίας τον αναρχοκομμουνιστοληστοσυμμοριτισμον και τας παραφυάδας αυτού ως αντιαναπτυξιακώς δρώντες. Παραδίδω τα κονσερβοκούτια μου εις τας αρμοδίας αρχάς και δηλώνω πίστην και υπακοήν εις την σεπτή μας εξουσία, το αγαθό μας κράτος και το ιερατείο του Αγίου Εμπορεύματος και της Οσίας Εργασίας. Μετανοώ και αυτομαστιγόνομαι με τον αγαπημένο μου μασαζοκορσέ, για να εξαγνιστεί το ταπεινό μου σαρκίο. Και νοιώθω έτοιμος πλέον να υπηρετήσω τον καπιταλισμό και τον θεούλη μας, ως απλός και ταπεινός μοναχός.

Γι αυτόν τον λόγο, λαμβάνω την εξαιρετικήν τιμήν να απευθύνω προς την Υμετέραν εξοχότητα και να παρακαλέσω Αυτήν θερμώς, όπως ευαρεστηθεί να με μεταγάγει εις την ιερά Μονή Βατοπεδίου, να εκτίσω ως δούλος του Θεού το υπόλοιπο της ποινής μου. Κι εγώ θα προσεύχομαι νύχτα-μέρα για εσάς και την σωτηρία της ψυχής σας:

“Τιμή και υπομονή στην εξουσία, και στη στραβή εξουσία. Έτσι θέλει ο καλός ύπνος…
Πάντα θα μου φαίνεται καλύτερος ο βοσκός αυτός που οδηγεί τα πρόβατα του στα πιο πράσινα λιβάδια: αυτό ταιριάζει με τον καλό ύπνο”

Ικετεύω θερμώς την Υμετέραν Εξοχότητα και διαπυρώς εύχομαι υγείαν και μακροημέρευσιν επ’ αγαθώ της ενδόξου Δεξιάς του Κυρίου. Είθε ο Γιαχβέ, ο κερδώος Ερμής και η Παναγία η Δεξιά να φωτίζουν εσάς και τους ψηφοφόρους σας. Δούλος σας και υπήκοος σας, νυν και αεί και εις πάντας τους αιώνας.


Πολύκαρπος Γεωργιάδης
Φυλακές Ιωαννίνων
Σεπτέμβριος 2008

Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου 2008

Οργανωμένη ρατσιστική επίθεση δέχθηκε ο συνοικισμός των τσιγγάνων στην Άρτα.

Η ναζιστική αρχή της συλλογικής ευθύνης και τα φυλετικά χαρακτηριστικά ήταν η ψυχή της οργανωμένης ρατσιστικής επίθεσης που έγινε στον συνοικισμό των τσιγγάνων στην Άρτα, την Παρασκευή 12 του μηνός.

Η επίθεση οργανώθηκε και εκτελέστηκε από κατασταλτικούς μηχανισμούς, την αστυνομία, τα σκυλιά τους, εισαγγελείς και ρουφιάνους. Αμέσως μετά την επίθεση δόθηκε πολύωρος χρόνος σε τοπικό ΜΜΕ, σε ανώτερο αξιωματούχο της αστυνομίας για να απαγγείλει διάγγελμα( στη γλώσσα των ανθρώπων), προς τους πολίτες.
Η επίθεση έγινε κυρίως για την τρομοκράτηση των τσιγγάνων, ενώ στο τηλεοπτικό του διάγγελμα ο αξιωματούχος αναφέρθηκε στο αίτημα των αρχών ότι "πρέπει να φύγουν από κει οι τσιγγάνοι", χωρίς να προσδιορίσει το που θα πάνε και εάν αυτό γίνει με τη βία . Επίσης κάλεσε και σε γενικευμενο χαφιεδισμό και "συνεργασία" με την αστυνομία.
Η ρατσιστική επίθεση σύμφωνα με τα λεγόμενα των κατασταλτικών μηχανισμών οργανώθηκε ύστερα από κάποια "πληροφορία" που έλεγε ότι κάποιος τσιγγάνος έχει κάποιο όπλο.

Το προηγούμενο διάστημα είχαν προηγηθεί δημοσιεύματα στον τοπικό τύπο που καλούσαν εναγωνίως την αστυνομία να δράσει, ενώ ακόμη και σε αυτά τα δημοσιεύματα αποκαλύπτονταν ότι τελευταία τα κρούσματα παραβατικότητας από τσιγγάνους είχαν μειωθεί. Επίσης λίγους μήνες πριν, είδαμε να οργανώνονται και να δημιουργούνται συνθήκες κοινής δράσης από τοπικούς φορείς εξουσίας(δήμαρχος) την εισαγγελέα, την αστυνομία, τον εμπορικό σύλλογο, κλπ, ζωγραφίζοντας μια μοναδική εικόνα ολοκληρωτικών παρεμβάσεων με στόχο την "μικροεγκληματικότητα" που κατά τη γνώμη τους μαστίζει την κοινωνία. Προφανώς η ανεργία, η φτώχια, η Άρτα είναι από τους πιο φτωχούς νομούς της Ευρώπης, η ανασφάλιστη εργασία που στην πόλη της Άρτας έχει μαζική μορφή, η εκμετάλλευση των μεταναστών, η ακρίβεια, η μόλυνση του περιβάλλοντος κλπ είναι ζητήματα δευτερεύουσας σημασίας και για αυτό οι ίδιοι φορείς εξουσίας αδιαφορούν. Έχουν το μυαλό τους αλλού...

Το δια ταύτα όλων αυτών των ενεργειών που προηγήθηκαν, ήταν η εισβολή 30 πάνοπλων οργάνων με σκύλο ξεχωριστής ράτσας και έναν εισαγγελέα για να αποκτήσει την κοινωνική της νομιμότητα η αντιανθρώπινη ρατσιστική εισβολή.
Έγιναν έρευνες, εισβάλοντας σε σπίτια οικογενειών τρομοκρατώντας τα μικρά παιδιά και τους γονείς τους, έγιναν έρευνες σε αυτοκίνητα , αλλά και επιλεγμένες σωματικές έρευνες. Σα να μην έφταναν όλα αυτά υπήρξαν και προσαγωγές, μάλλον για εξακρίβωση στοιχείων κατά την προσφιλή τακτική τρομοκράτησης που ακολουθείτε από την αστυνομία.

Τα αποτελέσματα της επίθεσης σύμφωνα με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς ήταν τρομακτικά, οι πουαρό βρήκαν ένα ολόκληρο πιστόλι (32mm;) του προηγούμενου αιώνα.

Προτροπή της στήλης προς τας αρχάς: Να ψάξετε στους φακέλους σας να δείτε αν το συγκεκριμένο όπλο πηρέ μέρος στην Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917΄, αν ναι, να βάλετε μπροστά τον αντιτρομοκρατικό, μην τη γλιτώσει ο κάτοχος μόνο με πλημμέλημα.


Η εισβολή στον καταυλισμό των τσιγγάνων και η τρομοκράτησή τους, από σπίτι σε σπίτι είναι μόνο ρατσιστική, φανταστείτε σε μια αλλη περίπτωση να έπαιρναν οι κατασταλτικοί μηχανισμοί μια "πληροφορία" ότι κάποιος στους Κωστακιους(χωριό γειτονικό στην πολη της άρτας) έχει όπλο, θα ήταν λογικό να δούμε τα όργανα να ζώνουν όλο το χωριό και να εισβάλλουν πάνοπλοι στα σπίτια; Προφανώς και όχι
Εδώ όμως αξιολογήθηκαν τα φυλετικά χαρακτηριστικά και μόνο αυτά..

Η λειτουργία των μηχανισμών καταστολής συνεπικουρούμενη από
συνεργασίες με δικαστικές αρχές, ντόπιους παράγοντες εξουσίας και ΜΜΕ και υπό τη ναζιστικής έμπνευσης αρχής της περιβόητης συλλογικής ευθύνης, πρωταγωνιστεί ως βασικός εχθρός συνολικά της κοινωνίας, των δικαιωμάτων της και των ελευθεριών της.
Σήμερα η συλλογική ευθύνη εφαρμόστηκε στην κοινωνική ομάδα των τσιγγάνων, αύριο όμως, μετά από κάποια άλλη "πληροφορία", ο στόχος θα μπορεί να είναι η οποιαδήποτε κοινωνική ή πολιτική ομάδα που προβάλει αντιστάσεις ή έχει διαφορετική κουλτούρα.
Η καταστολή επιβάλλεται είτε γιατί κάποιος δεν υιοθετεί τις κυρίαρχες πολιτισμικές επιλογές και επιμένει στην δική του κουλτούρα και διαφέρει, είτε ο στόχος κάλλιστα μπορεί να περάσει και σε αυτούς που παλεύουν και αντιστέκονται διαφορετικά.

Είναι στιγμές της κρατικής βίας που τις έχουμε ξαναδεί και επιβεβαιώνουν πλήρως την αντικοινωνική και εχθρική παρουσία των κατασταλτικών μηχανισμών προς την κοινωνία.
Είναι στιγμές που αποκαλύπτουν την όξυνση της κρατικής βίας εναντίων της κοινωνίας, είμαστε σε εποχές γενικευμένης φτώχειας και άλλων προβλημάτων και το σύστημα θα αμυνθεί ασκωντας βία, κάνοντας ασκήσεις τρομοκράτησης που θα έχουν στόχο του, ολους μας.

Έχει γίνει πολύ κοινότυπο αλλά πλέον κοινότυπες είναι και οι ρατσιστικές επιθέσεις και γενικά η κρατική βία που δέχονται κοινωνικές και πολιτικές ομάδες, έτσι (ξανά)καταθέτουμε τον πασίγνωστο στίχο του Μπρέχτ που επιμένει σε κάθε εποχή να είναι επίκαιρος.

"Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους,
δεν διαμαρτυρήθηκα, γιατί δεν ήμουν Εβραίος.
Όταν ήρθαν για τους κομμουνιστές δεν φώναξα,
γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής.
Όταν κατεδίωξαν τους τσιγγάνους,
ούτε τότε φώναξα, γιατί δεν ήμουν τσιγγάνος.
Όταν έκλεισαν το στόμα των Ρωμαιοκαθολικών που αντιτάσσονταν στο φασισμό,
δεν έκανα τίποτα γιατί δεν ήμουν καθολικός.
Μετά ήρθαν να συλλάβουν εμένα,
αλλά δεν υπήρχε πια κανείς να αντισταθεί μαζί μου ..."

Μπέρτολ Μπρεχτ

Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2008

AMBER ALERT ή αλλιώς το νέο προϊόν των σχεδιαστων της μαζικής καταστολής

AMBER ALERT ή αλλιώς το νέο προϊόν των σχεδιαστων της μαζικής καταστολής βρίσκεται στην αθωότητα των παιδιών και στην αθλιότητα των αρχών, των ΜΚΟ και των ΜΜΕ.

΄Εληξε το θρίλερ για τη μητέρα και το οκτάχρονο κοριτσάκι της στην Κώ.
Ελληνικές δυνάμεις της καταστολής σε πλήρη απαρτία με ΜΜΕ και ΜΚΟ, απομόνωσαν ένα οκτάχρονο κοριτσάκι από τη μητέρα του επειδή είχαν "πληροφορίες" ότι η μητέρα που τυγχάνει αλβανικής καταγωγής και είναι και τσιγγάνα κατά πάσα πιθανή πιθανότητα θα είχε απαγάγει το παιδάκι. Το θέμα το υποστηριξε ο Τύπος με ανάλογα πρωτοσέλιδα.
"Αλβανίδα τσιγγάνα ύποπτη για απαγωγή μικρού κοριτσιού".

Δεν ήξερε ξένες γλώσσες "η Αλβανίδα" ενώ το κοριτσάκι ήξερε, άρα το απήγαγε. Οι ψευτιές των ΜΜΕ ενημέρωσης πορευόταν με την ανευθυνότητα και τη ρατσιστική διάθεση των εισαγγελικών και αστυνομικών αρχών. Η μητέρα του νεαρού κοριτσιού διαπομπευόντανε καθημερινά ως η "Αλβανίδα τσιγγάνα" που δεν ήξερε ιταλικά και πως με μεγάλη πιθανότητα είχε απαγάγει το παιδάκι, το ΔΙΚΟ της παιδί.
Καταλόγισαν στη μητέρα ότι είχε πλαστά πιστοποιητικά, σήμερα που η μητέρα δικαιώνεται αποδυκνειεται πώς το μόνο πλαστό ήταν το ενδιαφέρον των αρχών,των ΜΚΟ και των δημοσιογράφων που ρέπουν αβίαστα προς τον ρατσισμό και όχι μόνο.

Το όψιμο ενδιαφέρον των απίστευτων αστυνομικών, εισαγγελικών αρχών, των ΜΚΟ και των ΜΜΕ, όλου αυτού του μοναδικού εσμου από ηλιθίους και επικινδύνους δεν έδρασε για πρώτη φορά.
Πριν λίγους μήνες έβγαλαν πάλι φιρμάνια για απαγωγή παιδιών στην Ορεστιάδα. Πάλι να φωνάζουν για τους κακούς "γονείς που πούλησαν τα παιδιά τους". Και σε εκείνη την περίπτωση η μητέρα δεν μιλούσε καλά ελληνικά και ο αστυνομικός στην ανάκριση κατάλαβε ότι η μητέρα του είπε πως πούλησε τα παιδιά(δεν είχε καλέσει διερμηνέα). Ταυτοχρόνως μία ΜΚΟ οργάνωση από τις πιο δημοφιλείς είχε κατασπαράξει το χρόνο των φιλύσηχων τηλεθεατών, οι γονείς ήταν Τούρκοι τσιγγάνοι, με το να μας ενημερώνει για την ευθύνη όλων και να μας προτρέπει πώς ότι "ξέρουμε" να το "δίδουμε" σε διάφορα νούμερα υπηρεσιών.
Τελικά τα δυο παιδάκια πέθαναν από ασφυξία λίγα μέτρα μακριά από τα σπίτια, εγκλωβισμένα μέσα σε ασανσέρ όπου κανένας δεν είχε πάει να ψάξει.
Τότε οι αρχές είχαν συνεργήσει στην ατυχία των παιδιών με φοβερή μαεστρία, μιας και είχαν προφυλακίσει τη μητέρα και κάποιον συγγενή, δλδ ακριβώς εκείνους τους ανθρώπους που θα έτρεχαν να βρουν τα παιδάκια.
Ούτε οι αρχές, ούτε τα ΜΜΕ, ούτε οι ΜΚΟ ζήτησαν ποτέ συγνώμη από το διασυρμό της μητέρας και του πατέρα, που τους προσέφεραν στο φιλοθέαμων κοινό ως εμπόρους των παιδιών τους.(περισσότερα εδώ).

Μια ακόμη περίπτωση, παλαιότερη, είναι αυτή των δύο γονιών από την Αθήνα που οι αρχές τους απήγαγαν-πήραν το παιδάκι τους μετά απο εισβολή στο σπίτι τους( απο καμιά εικοσαριά αστυνομικους) και το κρατούσαν φυλακισμένο στο Παίδων, ύστερα από ενέργειες και μιας ΜΚΟ γιατί "είχε" ανώνυμες καταγγελίες ότι το παιδάκι "κακοποιούνταν" και ότι οι γονείς του το πήγαιναν σε... διαδηλώσεις. Στο δικαστήριο δεν αποδείχθηκε η κακοποίηση και το παιδάκι επέστρεψε στους τρομοκρατημένους γονείς του ύστερα από αρκετές ημέρες και αφού ο μικρος κατά την κράτησή του είχε αρωστήση και είχε χάσει και αρκετά κιλά.(περισσότερα εδώ)

Είναι φανερό πώς πάνω στην ευαισθησία των γονιών και συνολικά της κοινωνίας για τα παιδιά, στήνετε ένα ψυχολογικό παιχνίδι καταστολής που προχωρά τις συνθήκες ελέγχου για όλη την κοινωνία.
ΜΚΟ που δεν είναι καθόλου μη κυβερνητικές, αρχές και βέβαια τα υπέρ συντηρητικά και ρατσιστικά ΜΜΕ, στήνουν το παιχνίδι όπως βολεύει τις νέες τάσεις και σχεδιασμούς της καταστολής. Υλικά του νεου πολιτισμού ο φόβος, ο χαφιεδισμός η συνεργασία με τις αρχές, οι "ανεξαρτητοι" παρακρατικοί μηχανισμοι των ΜΚΟ.
Συνηθίζεται πολύ εύκολα ο χαφιεδισμός σε μαζική κλίμακα, μιας και θα 'σωθεί το παιδί", ενώ προωθούνται και ρατσιστικά στερεότυπα.
Στην τελευταία περίπτωση με τη μητέρα στην Κω που έκαναν παιχνίδι με το παιδάκι της, αξίζει να δείτε τους τίτλους που συνόδευαν τις δημοσιογραφικές έρευνες. Δεν αναφέρεται σε αυτούς τους τίτλους καμιά φορά η λέξη μητέρα ενώ αναφέρονται συνέχεια στη μητέρα με όρους όπως «Αλβανίδα τσιγγάνα», «είναι δικό της το παιδί» κλπ.

Τίτλοι όπως:
<<Παιδί της Αλβανίδας τσιγγάνας είναι η 8χρονη στην Κω για την οποία προκλήθηκε τεράστιος θόρυβος.>>(ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ).
<<Το DNA έδειξε ότι το παιδί είναι δικό της>>(ΖΟΥΓΚΛΑ)

Φράσεις που αποσυνδέουν το παιδί από τη σχέση του με τη μητέρα αλλά και συνδέουν την μητέρα με την "μιαρή" καταγωγή της. Μετά από την δημοσιοποίηση του συμβάντος έστω και με αυτή την θετική εξέλιξη για τη μητέρα που θα ξαναπάρει το κοριτσάκι της στα χέρια της, τα ρατσιστικά στερεότυπα έχουν εντυπωθεί μαζικά στην κοινωνία, περιμένοντας την επόμενη απαγωγή, την επόμενη κλεψιά το επόμενο γεγονός που θα πρέπει να τρομάξει την κοινωνία.

ΥΓ: Για τους παιδόφιλους, μπατσους, γιατρούς(ψυχολογους),δημοσιογράφος κλπ, που συνελήφθησαν τελευταία οι αναφορές ήταν ελάχιστες και μόνο ως είδηση, χωρίς κανένα ειδικό βάρος.

Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2008

Πάτρα, το ρατσιστικό κράτος δολοφονεί




Τα ρατσιστικά ζώα του λιμενικού της Πάτρας ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου μετανάστες στο λιμάνι της Πάτρας.
Νέοι μικροί άνθρωποι, έφηβοι, αδύναμοι, μετανάστες δέχθηκαν την επίθεση από τους "άνδρες" του λιμενικού που πάνοπλοι και δολοφόνοι βασάνισαν ξυλοκοπώντας τους μετανάστες.
Ένας από αυτούς μεταφέρθηκε σε πολύ άσχημη κατάσταση στο νοσοκομείο του Ρίο, όπου αμέσως έτρεξαν σύντροφοί του καθώς και αλληλέγγυοι στους μετανάστες. Έγινε παρέμβαση διαμαρτυρίας στο λιμάνι της Πάτρας και ακολούθησε πετροπόλεμος με τα ζώα του λιμενικού.
Η οργή βγήκε στους δρόμους, τα προάστια του Παρισιού έγιναν γειτονιά μας, οι γάλοι δολοφόνοι της αστυνομίας ήρθαν στο λιμενικό της Πάτρας.
Να τονίσουμε εδώ πώς αν και πρόκειται για βαρύτατους τραυματισμούς ανθρώπων που δεν ήταν καν σε καθεστώς σύλληψης από τους δολοφόνους της καταστολής, ο εισαγγελέας δεν άσκησε καμία δίωξη κατά των δολοφόνων του λιμενικού.

Η κατάσταση στην Πάτρα παίρνει πλέον ξεκάθαρες ρατσιστικές διαστάσεις και από την λειτουργία των μηχανισμών καταστολής αλλά και από την επίσης ξεκάθαρη ρατσιστική υποστήριξη των τοπικών ΜΜΕ που προπαγανδίζουν καθημερινά τις ρατσιστικές αντιδράσεις, συχνά δε όχι ως πληροφόρηση αυτών που συμβαίνουν αλλά επιβάλλουν τις ρατσιστικές αντιδράσεις ως επιτακτική ανάγκη δράσης προκειμένου να διώξουν τους μετανάστες. Πολύ κοντά σε ρατσιστικές πρακτικές και κάποιοι κάτοικοι που με υποβολείς τους τα τοπικά ΜΜΕ δεν αρνούνται την συνεργασία τους με ναζιστικές και ρατσιστικές ομάδες.

Παρόλα αυτά στην Πάτρα έχει δημιουργηθεί από ανθρώπους που ανηκουν σε ανένταχτα/αντιεξουσιαστικά σχήματα, ένα μεγάλο κίνημα αλληλεγγύης με μεγάλη δυναμική, στο οποίο υπάρχει χώρος να προστεθούν και άλλοι και άνθρωποι και δράσεις αλληλεγγύης προς τους μετανάστες.



Για περισσότερη ενημέρωση

1

2

Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου 2008

Το κώμα του ΚΚΕ και η ερωτική και παθιασμένη του σχέση με τα τάγματα ασφαλείας(αστυνομία).

Το άρθρο που ακολουθεί είνα μια πραγματική εικόνα ενος πραγματικού ρομάντζου, σε μια δύσκολη, αντιερωτικη και αντιρομαντική εποχή. Να το κρίνεται μεσα απο τα δεδομένα που ασκεί ένα παθιασμενος και "ανομολόγητος" έρωτας. Η αφορμή για αυτή, τη νέα του έκφραση/έξαψη ήταν ο χώρος της ΔΕΘ.

Οι εκδηλώσεις στη ΔΕΘ είχαν απ΄ ολα .
Έναν απερίγραπτο πρωθυπουργό άλλης χώρας να ψεύδεται δημοσίως και με απαράδεκτο και κυνικό τρόπο για τον ελληνικό λαό,για την ανεργία, για τις αυξήσεις, για την καταλήστευση ενός ολόκληρου λαού. Είχε, πάλι, αμέτρητους μπάτσους και την περιφρούρηση της έκθεσης να την έχουν αναλάβει τα τάγματα ασφαλείας σε συνεργασία με διμοιρίες του... ΚΚΕ.
Χιλιάδες διαδηλωτές που ήθελαν να φθάσουν γύρω και έξω από τη ΔΕΘ συναντούσαν αρχικά τις διμοιρίες του ΚΚΕ και στη συνέχεια, αν επέμεναν, τα ΜΑΤ. Τουλάχιστον μία φορά οι διμοιρίες του ΚΚΕ αναγκάστηκαν να επέμβουν προκειμένου να εμποδίσουν την προσέγγιση σε κομμάτι της διαδήλωσης που αποτελούσαν αναρχικοί και αριστεροί(της άκρας αριστεράς). Μετά την επέμβαση των διμοιριών του ΚΚΕ ακολούθησε συντονισμένη επίθεση και από τα ΜΑΤ, τους ασφαλίτες και γενικά αυτούς που αποτελλούν το χαφ και το τσουρμό.
Οι διμοιρίες του ΚΚΕ φρόντισαν να υποδείξουν στα τάγματα ασφαλείας τον επικείμενο στόχο τους, διαδηλωτές, που έπρεπε να απωθηθούν προκειμένου να συνεχιστεί με ομαλότητα η ομιλία του καραμανλή στο εσωτερικό της έκθεσης.
Τα ΜΑΤ και τα υπόλοιπα ζώα των ταγμάτων ασφαλείας είτε από υπερβάλλοντα ζήλο είτε λόγω κακής κατανόησης όσων τους υπόθηκαν από τους επικεφαλής του ΚΚΕ επιτέθηκαν σχεδόν μαζικά στην πορεία προσπαθώντας να τη διαλύσουν συνολικά.
Η συνεργασία του ΚΚΕ με την αστυνομία ή καλύτερα τα τάγματα ασφαλείας έδειξε την για άλλη μια φορά αγαστή συνεργασία των κομματικών στελεχών με τους υπεύθυνους της καταστολής. Η συνεργασία των δύο μηχανισμών βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και αρκετά χρόνια.
Μπορούμε να θυμηθούμε περιστατικά σαν αυτό της έκθεσης στη ΔΕΘ, που εμφανίζουν πλήρως την έκταση αυτής της συνεργασίας είτε σε πρακτικό επίπεδο είτε σε επίπεδο υποστήριξης των διάφορων κατασταλτικών πολιτικών. Κορυφαίο παράδειγμα το πολυτεχνείο του 1973 όπου το κώμα του ΚΚΕ κατηγορούσε τους καταληψίες του πολυτεχνείου ως λουμπεν στοιχεία και πράκτορες του ...Ρουφογάλη. Τα χρόνια πέρασαν και το κώμα του ΚΚΕ ανέβασε ακόμη περισσότερο το επίπεδο της συνεργασίας του με τις αρχές. Παρόν σε κάθε αντισυστημική προσπάθεια και ενέργεια, το ΚΚΕ δηλώνει αυτάρεσκα την αδυναμία του στις δυνάμεις της αστυνομίας, των ασφαλιτών, των ΜΑΤατζήδων.
Είναι τέτοια η εμπιστοσύνη των δυνάμεων καταστολής προς το κώμα του ΚΚΕ που έχει αναθέσει σε αυτό και μόνο το αστικό κώμα την εσωτερική αστυνόμευση του πολυτεχνείου κατά τις ημέρες της επετείου από την εισβολή των τανκς του 73΄ και έπειτα.
Σημαντικός σταθμός στην νεότερη σχέση και μεταξύ τους συνεργασία (δυνάμεων καταστολής και ΚΚΕ) δεν μπορεί παρά να είναι ο Νοέμβρης του 1998, τότε διμοιρίες από το κώμα του ΚΚΕ ντυμένες με πολιτικά και αφού είχαν εντρυφήσει στην πορεία για το πολυτεχνείο εγκλώβισαν και τελικά συνέλαβαν 150-180 νεολαίους που συμμετείχαν στην πορεία και τους παρέδωσαν στα τάγματα ασφαλείας οι οποίοι στη συνέχεια τους άφησαν όλους ελεύθερους.


στην φωτό μέλη απο το κώμα του ΚΚΕ σε κοινή επιχείρηση με τα ΜΑΤ.(πολυτεχνείο 1998)

Και τότε είχε τονιστεί ο υπερβάλλον ζήλος των επιτελικών του ΚΚΕ για (αντί)δράση, για την τάξη και ησυχία που απαιτεί το αστικό καθεστώς. Στις περσινές κινητοποιήσεις των φοιτητών η συνεργασία του ΚΚΕ με τα ΜΑΤ και τους επιτελείς της αστυνομίας έγινε αφορμή για από τηλεοράσεως συγχαρητήρια από τους μπατσους στον παρόντα βουλευτή του ΚΚΕ(κοινωνία ώρα μηδέν). Επίσης δείγμα για την περαίωση της άψογης συνεργασίας μεταξύ των ταγμάτων ασφαλείας και από το κώμα του ΚΚΕ είναι και οι δηλώσεις συγχαρητηρίων κατά το παρελθόν, κυρίως στις επετείους του πολυτεχνείου που το ΚΚΕ αναλαμβάνει κεντρικό ρόλο στους σχεδιασμούς της καταστολής.

Έτσι και σήμερα, όπως και χθες και όπως ακριβώς και αύριο, το κώμα του ΚΚΕ αναλαμβάνει το βαρύ φορτίο της τήρησης της Τάξης, της ασφάλειας και του ελέγχου των αντιδράσεων κατά των αξιωματούχων της εξουσίας, κατά των εμπνευστών και σκαπανέων της σημερινής κατάστασης της γενικευμένης φτώχιας και της υποταγής. Ξεχωρίζει το κώμα του ΚΚΕ, για την συνεπή και επαγγελματική του ευσυνειδησία στο σχεδιασμό της καταστολής, για την συνέπεια του στον αγώνα κατά των αντιδράσεων σε μια πολύτιμη για την εποχή και την εξουσία, προσπάθεια συγκράτησης της ταξικής αντίδρασης.
Το κώμα του ΚΚΕ, συμμετέχει ενεργά στην καταστολή , ενεργοποιώντας όλες του τις δυνάμεις στην εγκαθύδριση της κοινωνικής και ταξικής ειρήνης που τόσο χρήσιμη είναι, ιδιαίτερα σε αυτή την εποχή των έντονων ταξικών αντιθέσεων από την επίθεση που δέχεται το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας από το Κεφάλαιο και το Κράτος.
Για την αισθητική απεικόνιση (και) της φετινής κατάστασης στη Θεσσαλονίκη να θυμίσουμε με ποιους πολιτικούς όρους ήταν εκεί ο καθένας. Ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του κεντρικού φιλελεύθερου κόμματος στην Ελλάδα(ΝΔ) θα μιλούσε όχι στον λαό αλλά στους εκπροσώπους του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου στην Ελλάδα και όχι μόνο, αυτοί βρίσκονταν και μέσα στην αίθουσα της έκθεσης.
Στους δρόμους γύρω από την έκθεση χιλιάδες διαδηλωτές θα διαδήλωναν την αντίθεση τους για δεκάδες λόγους στην νεοφιλελεύθερη πολιτική(όλοι αυτοί δεν είχαν ή δεν έπρεπε να νιώθουν κανέναν λόγο να προστατέψουν το κομμάτι των σκαπανέων του κεφαλαίου που βρισκόταν εντός της αίθουσας).
Επίσης έξω από την ΔΕΘ βρίσκονταν και χιλιάδες μισθοφόροι, νταβαντζηδες, αστυνομικοί των σκαπανέων του κεφαλαίου που έχουν, είχαν και θα έχουν σε κάθε καπιταλιστικό και σταλινικό μέλλον, ως εχθρό τους το λαό των διαδηλωτών. Όχι όμως όλους, όλους εκτός από το κώμα του ΚΚΕ που ενώ βρισκόταν στο χώρο των διαδηλωτών συμμετείχε ως εσωτερικός συνεργάτης της καταστολής και της τήρησης της Τάξης.

Θα ήταν περιτό ίσως και όχι, να τονίσουμε για το κώμα του ΚΚΕ, πώς για μια ακόμη φορά το ταξικό του χρέος απέναντι στον ταξικό εχθρό "μετατέθηκε" σε άλλες "εποχές" με "άλλους όρους" που δεν θα προσβάλλουν την κυνοβουλευτική αλητεία στην οποία έχει ορκιστεί και συμμετέχει, ως ..."βασιλικότερος του βασιλέως".

Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2008

Γράμμα του Πολύκαρπου Γεωργιάδη

ΜΙΛΗΣΕ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΑΠΑΓΩΓΗ;
(Η απαγωγή του προλετaριάτου ως θεμέλιος λίθος του καπιταλισμού...)


"Το προλεταριάτο των βιομηχανικών χωρών έχασε τελείως την επιβεβαίωση της αυτόνομης προοπτικής του και, σε τελευταία ανάλυση, τις αυταπάτες του, αλλά όχι και τον εαυτό του. Δεν έπαψε να υπάρχει. Εξακολουθεί αμετάκλητα να υπάρχει μέσα στην εντατικοποιημένη αλλοτρίωση του σύγχρονου καπιταλισμού: είναι η τεράστια πλειοψηφία των εργαζομένων που έχασαν κάθε εξουσία πάνω στην ρύθμιση της ζωής τους και που, μόλις το μάθουν, ορίζονται ως το προλεταριάτο, η επί τω έργο Άρνηση στην υπάρχουσα κοινωνία".
Γκυ Ντεμπόρ


Από την δεκαετία του 90’ οι διάφοροι εκφραστές της μεταμοντέρνας τυπολογίας, φορώντας διαφορετικά προσωπεία κάθε φορά (άλλοτε του νεοφιλελεύθερου, άλλοτε του "μεσαίου χώρου", άλλοτε του σοσιαλδημοκράτη, άλλοτε του ιδεολόγου της χλιαρότητας και του συγχυσμένου πολυ-πολιτιστικού νεο-αριστερισμού που όλα τα αλέθει και πότε-πότε του "αντιεξουσιαστικού" νεοχίπικου lifestyle) αναμασούν το ιδεολόγημα του τέλους της ιστορίας: δεν υπάρχει πια προλεταριάτο, δεν υπάρχει ταξικός πόλεμος, μπορούμε πλέον άφοβα να οδεύσουμε προς τον Παράδεισο της Αγοράς, που ρέει άφθονο το μέλι και το γάλα. Και το χάμπουργκερ και η κέτσαπ...
Δυστυχώς για τους απολογητές της νομιμότητας τα γεγονότα είναι ξεροκέφαλα: μια χούφτα καπιταλιστών έχουν οργανώσει μια εγκληματική συμμορία κι έχουν απαγάγει τους προλετάριους, απαιτώντας για λύτρα την εργατική τους δύναμη, την εμπορευματοποίηση της ανθρώπινης δραστηριότητας τους, το χρόνο τους (που μετατρέπεται σε χρήμα), την ίδια τους την ύπαρξη. Η μισθωτή σκλαβιά είναι ένα διαρκές έγκλημα κατά της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Δεν είναι μόνο τα εργατικά "ατυχήματα", οι «παράπλευρες απώλειες», του ταξικού πολέμου. Δεν είναι μόνο τα εκατομμύρια των νεκρών, των τραυματισμένων, των ακρωτηριασμένων, όχι μόνο από τα εργατικά «ατυχήματα», αλλά και από ασθένειες που σχετίζονται με τη φύση της εργασίας ή του εργασιακού χώρου. Δεν είναι μόνο τα φραουλοχώραφα, που δείχνουν ότι ποτέ δεν ξεφύγαμε από την εποχή των δουλεμπόρων. Δεν είναι μόνο οι θυσιαζόμενοι εργάτες (ντόπιοι και μετανάστες, «ακριβά» και «φθηνά» εργατικά χέρια) στο βωμό του κάθε «Αμερικάνικου ονείρου», ή «Ελληνικού θαύματος».
Είναι η ίδια η ύπαρξη, της μισθωτής εργασίας που αποτελεί το διαρκές έγκλημα! Και οι εγκληματίες, οι απαγωγείς, οι εκβιαστές είναι όλοι οι Μυλωνάδες. Κι ας παρουσιάζουν οι τσανακογλείφτες των Μ.Μ.Ε. τον αρχιλήσταρχο Μυλωνά, (αρχηγό της συμμορίας των κοινών κλεφτών του Συνδέσμου Βιομηχάνων της Βορείου Ελλάδος) σαν «αθώο» θύμα, σαν ένα παρεξηγημένο νεοφιλελεύθερο χριστιανόπουλο, σαν ένα φιλόπονο εργαζόμενο που νυχθημερόν μοχθεί για το κοινό καλό. Όσο για τα ταχυδακτυλουργικά τεχνάσματα που εφευρίσκουν τα διάφορα βαμπίρ, σαν τον Μυλωνά, για να δείξουν το «ανθρώπινο τους πρόσωπο» (βλ. «πράσινος καπιταλισμός», «κοινωνικό επιχειρείν» κλπ) ένα μονάχα μπορεί να λεχθεί:
Και η σάτιρα έχει τα όρια της...
Ο Μυλωνάς δεν είναι τίποτα παραπάνω από εγκέφαλος μιας σπείρας εκμεταλλευτών. Όπως όλοι οι καπιταλιστές, έτσι κι αυτός είναι ένα παράσιτο: βάρος της γης και εμπόδιο των ανέμων. Ας σταματήσει, λοιπόν, το ζεύγος Μυλωνά να παριστάνει τις διακορευμένες παρθένες!

«Ω ευγενικοί μου άνθρωποι,
η ζωή είναι σύντομη...
Αν ζούμε, ζούμε για να πατήσουμε
πάνω στα κεφάλια των βασιλιάδων»
Σαίξπηρ

«Πρώτο καθήκον του προλετάριου είναι η συνείδηση του εαυτού του, της θέσης του, ρόλου του. Η συνείδηση ότι είμαι μια πόρνη στα χέρια του καπιταλιστή, ότι παράγει πλούτο για τα αφεντικά και αθλιότητα για τον εαυτό του. Η συνείδηση, από την άλλη, ότι παράγει ολόκληρη την υλική ζωή της κοινωνίας, ότι δεν είναι τίποτα αλλά ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ.
Δεύτερο καθήκον του προλετάριου είναι η άρνηση του επιβαλλόμενου ρόλου του, η άρνηση της εργασίας, η άρνηση της αλλοτρίωσης.
Τρίτον καθήκον του προλετάριου, που απορρέει φυσιολογικά από τα δυο πρώτα είναι η επαναστατική δράση για την αυτοκατάργηση του.
Μόνο τα υποκείμενα μπορούν να πυροδοτήσουν τις αντικειμενικές συνθήκες και να προκαλέσουν την επαναστατική έκρηξη για την καταστροφή της εξουσιαστικής/ταξικής κοινωνίας.»
Η τέχνη του Ταξικού Πολέμου
έκτο τεύχος της Ασύμμετρης Απειλής (υπό έκδοση...)

Δυστυχώς, στην άγρια δύση του καπιταλισμού οι προλετάριοι νανουρίζονται με την σκουπιδοφαγική υπερκατανάλωση. Η ζωή έχει μετατραπεί σε μια νεκρόφιλη επιβίωση ανάμεσα σε τσιμεντένια κλουβιά, Ι.Χ., διαφημιστικές πινακίδες, κάμερες επιτήρησης και μπάτσους. Η διαδρομή της επιβίωσης προδιαγεγραμμένη: από στρατόπεδο συγκέντρωσης σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Από το σχολείο στο πανεπιστήμιο, από το στρατό στη μισθωτή σκλαβιά. Κι εκεί ο προλετάριος υπνοβατικά διασχίζει τους ίδιους δρόμους της αλλοτρίωσης: δουλειά, σπίτι, εμπορικό κέντρο, δουλειά. Από την παραγωγή στην κατανάλωση...
Πίσω όμως από το σιδηρούν παραπέτασμα της εικονικής ευμάρειας και της θεαματικής μιζέριας, κρύβεται μια ανομολόγητη αλήθεια: το θαύμα της Δύσης πατάει επί πτωμάτων. Όχι μόνο του τρίτου κόσμου (που έτσι κι αλλιώς η διαρκής εκμετάλλευση του αποτελεί το πλέον γιγαντιαίο έγκλημα στην ανθρώπινη ιστορία), αλλά και του τρίτου κόσμου στο εσωτερικό της Δύσης.
Πίσω από τα χαρωπά βλέμματα της καταναλωτικής μαστούρας κρύβεται η σαπίλα ενός δολοφονικού πολιτισμού. Μέσα όμως απ' αυτή τη σαπίλα ξεπετάγεται μια πιθανότητα, μια πιθανότητα που δεν μπορούν να καταπνίξουν ούτε οι δεξαμενές σκέψεις του Υπάρχοντος, ούτε οι γραφειοκρατικές βεβαιότητες του μπολσεβικισμού, ούτε οι παλαιολιθικοί ντετερμινισμοί των ιδεολόγων: η κοινωνική εντροπία, η επανάσταση, ο διαρκής αγώνας για την καταστροφή του κράτους, της ιδιωτικής ιδιοκτησίας και της μισθωτής εργασίας.

Σύντροφοι! Η ζωή είναι σύντομη. Αν ζούμε, ζούμε για να πατήσουμε πάνω στα κεφάλια των αφεντικών και των δούλων τους!

Για την Αναρχία και τον Κομμουνισμό!

Υστερόγραφο 1: Όπως στο παρελθόν έτσι και τώρα, στο δημόσιο λόγο μου δεν πρόκειται να αναφερθώ σε ζητήματα του Ποινικού Κώδικα. Εξάλλου η ''αθωότητα'' και η ''ενοχή'' είναι ένας πλαστός διαχωρισμός που αφορά μόνο το νομικό οπλοστάσιο του κράτους.

Το μόνο που έχω να πω για την υπόθεση, είναι ότι στάθηκα και στέκομαι αλληλέγγυος, τόσο σαν αναρχικός, όσο και σαν φίλος σε έναν παράνομο και κυνηγημένο άνθρωπο, τον Βασίλη Παλαιοκώστα. Από κει και πέρα ο δημόσιος λόγος μου θα είναι μια συνέχεια της προ συλλήψεως τοποθέτησης μου και όχι ένα κλαψούρισμα «αθωότητας».

Υστερόγραφο 2: Καλή η οικονομική και νομική στήριξη, καλές οι λευτεριές, αλλά η μεγαλύτερη αλληλεγγύη είναι η συνέχιση της ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ Γ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΗ Γ. ΒΟΥΤΣΗ-ΒΟΓΙΑΤΖΗ, Β. ΜΠΟΤΖΑΤΖΗ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΤΗΣ ΕΟ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 6 ΚΑΤΑΖΗΤΟΥΜΕΝΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΠΡΩΤΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ


ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ
ΦΥΛΑΚΕΣ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
1/09/2008