Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2008

H ρηχότητα των (εσω)εκλογών του Συνασπισμού και των εξουσιαστικών πολιτικών σαίτ.


Η θρησκευτικότητα των εσωκομματικών εκλογών του Συνασπισμού της «αριστεράς και της προόδου και των κινημάτων» και η ρηχότητα των εξουσιαστικών πολιτικών σαίτ.


Ετοιμάζονται οι αριστεροί για τη μεγάλη γιορτή της Αριστεράς ή καλύτερα της «αριστεράς της προόδου και των κινημάτων».

Και επειδή ο τίτλος δεν είναι και τόσο επεξηγηματικός οφείλουμε να εξηγηθούμε.
Από το Σάββατο (χθες ) που μας πέρασε έχουν ξεκινήσει οι διαδικασίες εκλογής αντιπροσώπων στο κόμμα του συνασπισμού που την κατάληλη ώρα και στιγμή θα μεταφερθούν όλοι μαζί, απ΄όλη την Ελλάδα για να πάνε να ψηφίσουν τον τσίπρα.
Ο συνασπισμός, κόμμα της αστικής δημοκρατίας με βλέψεις στους ανώτερους εξουσιαστικούς θώκους καλείται να βρει άλλον ηγέτη καθώς ο προηγούμενος που ήταν ο αλαβάνος αποχωρεί, φεύγει, την κάνει κλπ.
Διεκδικητές είναι ο πολύ γνωστός δικηγόρος και αγωνιστής της αριστεράς Κουβέλης που πρόσφατα σε μια ημερίδα ήταν, συνέδριο ήταν δικαστών, θα σας γελάσουμε, καθόταν δίπλα-δίπλα και χαριεντίζονταν με τον επίσης συνάδελφο και επαγγελματικά και θεσμικά γιο του φασίστα πλεύρη.
Από την άλλη βρίσκεται ο πολλά υποσχόμενος Τσίπρας, λέμε πολλά υποσχόμενος γιατί πραγματικά αυτό το παιδί θα έκανε καριέρα σε όποιο κόμμα εξουσίας και αν ήταν και σε καμία περίπτωση δεν θα τον εμπόδιζε η ανύπαρκτη ιδεολογική του συγκρότηση. Ίσα ίσα που αυτό είναι και το τεράστιο, σε τηλεοπτική αξία, προσόν του.

Η εκλογή του νέου ηγέτη της «αριστεράς της προόδου και των κινημάτων» δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση και οι αντιπρόσωποι που θα διαλεχτούν πράγματι θα κοπιάσουν για το αποτέλεσμα. Ίσως θα ήταν καλύτερα αν ακολουθούσαν το σχήμα εκλογών που έφερε ο giorgakis δλδ απευθείας εκλογή απ΄όλους και όλες όσους θα ήθελαν να παίξουν κάποιο ρόλο στο μέλλον της «αριστεράς της προόδου και των κινημάτων». Αλλά δεν ήνιγγεν η ώρα, δεν είναι ώριμες οι υποκειμενικές και αντικειμενικές συνθήκες. Και σε αυτό ακριβώς το σημείο βλέπουμε την «ιδεολογική» σύνδεση του συνασπισμού της «αριστεράς της προόδου και των κινημάτων», με την αριστερά και συγκεκριμένα με το Στάλιν (..κ.α )οι οποίοι καθιστούσαν τα κομματικά όργανα εξαιρετικά ικανά τόσο που να «ξεχωρίζουν» από τον απλό οπαδό, ψηφοφόρο ή φίλο. Να τονίσουμε εδώ πώς αυτοί οι αντιπρόσωποι που θα εκλέξουν το νέο κομματικό ηγέτη θα εκλεγούν μέσα από κλειστές εσωκομματικές διαδικασίες, κατά τόπους... Αυτές οι διαδικασίες είναι ξεκούραστες, δεν αντηχούν κείμενα αρχών, ιδεών ή γενικότερα προβληματισμών αλλά μόνο κοινωνικές σχέσεις και κάθε είδους συμβάσεις όπως ακριβώς συμβαίνει και στα δύο μεγάλα κόμματα. Έτσι έγινε και στην άρτα, από σπόντα μάθαμε για τα κοσμοϊστορικά γεγονότα που συμβαίνουν σε αυτόν τον εξουσιαστικό σχηματισμό, το συνασπισμό. Έπεσε στα χέρια μας ένα χαρτί, μια σελίδα τετραδίου με ονόματα ...υποψήφιων αντιπροσώπων και τρίβαμε τα μάτια μας.

Σε αυτή την τρελή κούρσα διαδοχής του νέου ηγέτη της αριστεράς προκρίνεται ο τσίπρας, αυτό έγινε σαφές και με την απόσχιση από το κλαμπ των έξι «ανανεωτικών»(Κουβέλης) παραγόντων από την Πάτρα. Ανάμεσα σε αυτούς (το ξανατονίζουμε) είναι και ένας αλητάκος που συμμετείχε στο ρατσιστικό πογκρόμ κατά των μεταναστών και κατεδάφιζε τα πρόχειρα παραπήγματα που είχαν στήσει οι μετανάστες. Οικογένειες μεταναστών με μικρά παιδιά βρέθηκαν κάτω από τον έναστρο ουρανό, χειμωνιάτικα, επειδή δούλεψαν συντονισμένα οι ορδές ενός αλητήριου κράτους, ένα από αυτά τα τσόλια είναι ανώτερο στέλεχος του συνασπισμού και στηρίζει τον τσίπρα της «αριστεράς της προόδου και των κινημάτων».

Στα δικά μας τώρα.
Στη πολιτική ηλεκτρονική σελίδα των αριστερών του Συνασπισμού της Άρτας της «αριστεράς της προόδου και των κινημάτων» εκτός των άλλων πολύ σημαντικών, πλην ελαχίστων θεμάτων, υπάρχει και ένα ξεχωριστό πολιτικό κείμενο. Είναι ένα κείμενο με ιστορικά και όχι μόνο στοιχειά, για την πολύπαθη άρτα. Σε αυτό το κείμενο έχουμε μερικές παρατηρήσεις και θα τις μοιραστούμε μαζί σας.
Καταρχάς είναι ένα κείμενο που έχει 2511 λέξεις σε εννέα σελίδες, δεν έχει εικόνες και ξεκινά με την ιστορική καταγωγή της πόλης.
Τι άλλο υπάρχει; Εσείς τι θα περιμένατε να διαβάσετε στο σάιτ του συνασπισμού άρτας σε ένα κείμενο αποκλειστικά για την άρτα; Λοιπόν από τις 2511 λέξεις και 9 σελίδες του κειμένου, οι 1224 λέξεις σε 5 σελίδες αναφέρονται στις εκκλησίες του νομού. Δεκαοχτώ εκκλησιές(18) μετρήσαμε, να φιγουράρουν με ξεχωριστή παράγραφο παρακαλώ η κάθε μία. Οποία απογοήτευσης αντί να διαβάσεις για το Κεφάλαιο και την Ταξική Πάλη να διαβάζεις για τα μεταφυσικά στέκια των απόκληρων του Μαρξιστικού Υλισμού. Είναι τέτοια η λογοτεχνική μεγαλοπρέπεια που στολίζει τις εκκλησίες, που ο ποιητής καλεί τους επισκέπτες σε πέντε -έξι σημεία στην άρτα, τα δύο εκ των οποίων, το ένα είναι όλα τα μεταφυσικά στέκια της περιοχής και στη δεύτερη περίπτωση τους στέλνει και στη Μητρόπολη.
Απ΄ τα γραφεία του συνασπισμού να μην περάσουν, έτσι για ένα ευχέλαιο;
Τρέμουν τα κοκαλάκια του θείου Κάρολου.

Στο τέλος φυλάει το καλύτερο, έχοντας αντιληφθεί ο ποιητής ή αυτός που διάλεξε και κατέθεσε αυτό το κείμενο, ότι βρίσκεται σε πολιτικό σαίτ και αφού σε κάθε σχεδόν παράγραφο αναφέρει ένα μεταφυσικό στέκι, τα συνδέει όλα μαζί και μας δίνει και το πολιτικό στίγμα. Σε συμπέρασμα, μάλλον, όλων των παραπάνω καταλήγει
« Από όλα τα παραπάνω βγαίνει το συμπέρασμα πως τόσο η πόλη της Άρτας όσο και η περιοχή του Νομού της, έχουν κάθε λόγο να ελπίζουν σε ένα καλύτερο οικονομικό και κοινωνικό μέλλον, καθώς και σε τουριστική ανάπτυξη, αρκεί βέβαια να γίνει σωστή εκμετάλλευση των δυνατοτήτων της περιοχής, μιας περιοχής απ' τις ομορφότερες και πλουσιότερες της Ελλάδας.»

Η αλήθεια αποκαλύπτεται: θα μας βοηθήσει ο μεγαλοδύναμος

Αμήν αριστεροί.

Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2008

Γράμμα του Γιώργου Βούτση-Βογιατζή





...και τώρα που το βούλωσαν όλοι

ας μιλήσουμε για επιλογές

"...Στη διάρκεια αυτής της πορείας πολλοί πέθαναν ή έμειναν αιχμάλωτοι στα χέρια του εχθρού και άλλοι πολλοί τέθηκαν εκτός μάχης ή τραυματίστηκαν και δεν θα εμφανιστούν πια σε τέτοιες συναντήσεις. Συνέβη ακόμα να εγκαταλείψει μερικούς το θάρρος και να οπισθοχωρήσουν αλλά ποτέ, τολμώ να πω, δεν παρέκλινε από τη γραμμή του ο σχηματισμός μας, μέχρι να φτάσει στην ίδια την καρδιά της καταστροφής..."


Η επίθεση στους σύγχρονους όρους καταπίεσης και εκμετάλλευσης πρώτα από όλα προϋποθέτει την άρνηση της μαζικής παραγωγής συνειδήσεων που γεννά αυτός ο κόσμος. Η εξουσία πλέον δεν αποτελεί μια προνομιακή πρακτική διαχείρισης, εγκλωβισμένη στα δίχτυα μιας μικρής ελίτ.
Είναι μια διάχυτη κοινωνική σχέση που εκφράεται σε κάθε πεδίο της καθημερινότητας. Η διαφοροποίηση των κοινωνικών συσχετισμών αναπόφευκτα δημιούργησε την αναγκαιότητα για την αναδιάρθρωση και την εξέλιξη των γερασμένων όρων καταπίεσης. Μια διαδικασία η οποία δεν εμφανίστηκε από την μια μέρα στην άλλη, ούτε επιβλήθηκε μόνο δια ροπάλου. Κοινωνικές σχέσεις οι οποίες διαμορφώθηκαν σε σειρά δεκαετιών μέσα στο κοινωνικό εργοστάσιο με σημεία κλειδιά. Αφομοίωση, "ηθική", "συμμετοχικότητα", "ενεργοί πολίτες". Έτσι τα αφεντικά κατασκεύασαν τους manager και τους προϊσταμένους τους, τους σύγχρονους ταξικούς γεφυροποιούς που ονομάστηκαν συνδικαλιστές και φυσικά τον υποταγμένη εργάτη που διασπασμένος πλέον από τις αλυσίδες της μαζικής παραγωγής έχει φορέσει στον εαυτό του χειροπέδες. Δημιούργησαν εθελοντές για να χτίσουν το όραμα της Μεγάλης Ελλάδας. Άμισθους υποταγμένους που η εθελογουλία τους ονομάστηκε κοινωνική προσφορά. Κοινωνικές ομάδες διατήρησης των υπαρχόντων όρων καταπίεσης και εκμετάλλευσης που αποτελούν αυτήν τη στιγμή ένα απορρογητικό ρόλο των κοινωνικών κραδασμών, αφού συμβάλλουν στην παγκόσμια επίθεση της κυριαρχίας. Οργανώσεις (π.χ. ΜΚΟ) οι οποίες δημιουργήθηκαν πάνω στην αναγκαιότητα της δημοκρατίας για την ανάδειξη ενός ανθρωπιστικού χαρακτήρα. Με κοινή συνιστώσα τη μη-βία και τη φιλανθρωπία προετοιμάζουν τα επόμενα νεκροταφεία για τους πεσόντες από τα δημοκρατικά άρματα μάχης. Συντηρούν τα σύγχρονα στρατόπεδα εργασίας στον τρίτο κόσμο. Εργοστάσια εξαθλίωσης, στα οποία οι σκλάβοι της οικονομίας χτίζουν τη βιτρίνα του δυτικού πολιτισμού, αλλά και τη συναίνεση του σύγχρονου διασπασμένου προλετάριου, μεταμορφώνοντας την ταξική τους συνείδηση σε καταναλωτική.

Οι "ενεργοί πολίτες", οι οπλισμένοι ήρωες της ελληνικής δημοκρατίας αποτελούν τους σύγχρονους εκφραστές της έννομης τάξης. Συμμετέχουν ενεργά σε εθελοντικά προγράμματα ασφάλειας, ενημερώνουν την αστυνομία για ύποπτες κινήσεις και επιτίθενται σε παραβάτες του νόμου. Βραβεύονται από την αστυνομία για τα κατορθώματά τους και νιώθουν περήγανοι για αυτό. Το δόγμα της ασφάλειας πλέον δεν αποτελεί μια επιβεβλημένη συνθήκη. Είναι κοινωνικό ένστικτο. Ένα διάχυτα στρατιωτικοποιημένο αίτημα για την ανελέητη προστασία της ιδιοκτησίας. Ένστολοι δεν είναι μόνο οι μπάτσοι. Ένστολη είναι και η ηθική αυτού του κόσμου που με σθένος συστρατεύεται στο πλάι των αφεντικών.


Στις 3-10-2007 λήστεψα την ΕΤΕ, στην οδό Γκύζη. Κατά τη διάρκεια της διαφυγής, περίπου 1,5 λεπτό μετά τη ληστεία και αφού επιβιβάστηκα σε ποδήλατο, αντιλήφθηκα σε κοντινή απόσταση έναν περαστικό να διασχίζει την οδό Ραγκαβή (παράλληλος δρόμος διαφυγής μου) και να κατευθύνεται προς το μέρος μου. Μετά από μια σύντομη στιχομυθία και ενώ βρισκόμουνα πάνω στο ποδήλατο, ο περαστικός μεταμορφώθηκε σε "ήρωα" και κλώτσησε το δίκυκλο με αποτέλεσμα να προσκρούσει σε διερχόμενο αυτοκίνητο και να πέσω στο οδόστρωμα. Οι σειρήνες ηχούσαν πλέον πολύ δυνατά...

Η επιλογή της ληστείας αποτελεί έναν σταθμό της πορείας μου προς την άρνηση. Οι αντάρτικες έφοδοι στον πλούτο του εχθρο΄με τη μορφή της απαλλοτρίωσης διατηρούν με ιστορική συνέπεια μια διαχρονική επιλογή επίθεσης στην ιστορία της άρνησης. Η συνέπεια της αντίληψης με τη δράση οφείλει να συμβαδίζει με ακρίβεια στρατιωτικού βηματισμού. Οι ταραξίες, οι ληστές και οι εμπρηστές είναι οι πυροκροτητές του ίδιου πολέμου. Η άρνηση της εργασίας αποτελεί μια τμηματική άρνηση της οικονομίας και του κόσμου της. Η μισθωτή εργασία αποτελεί μια αλλοτριωμένη διαδικασία παραγωγής ανισοτήτων, θεμελιωμένη πάνω στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Είναι η εμπορευματοποίηση της φυσικής ανάγκης του ανθρώπου για δημιουργία και η ένταξή της στο κοινωνικό εργοστάσιο των αλλοτριωμένων σχέσεων. Το σύμπλεγμα της ηθικής της εργασίας δημιουργεί το ρόλο του τίμιου εργαζόμενου. Η αλλοτριωμένη εργασία έχει τους δικούς της ηθικούς κώδικες υποταγής. Τη νομιμότητα, το αφεντικό-πρότυπο, την καριέρα.

Πού εργάζεσαι; Πόσα χρήματα βγάζεις; Πότε έχεις άδεια; Ερωτήσεις προς διερεύνηση της κοινωνικής ταυτότητας του υποκειμένου. Η αλλοτριωμένη εργασία διαχειρίζεται και οργανώνει τον ελεύθερο χρόνο, ο οποίος καθορίζεται από το εργασιακό καθεστώς αιχμαλωσίας του (weekend, τριήμερα, άδειες). Στην πραγματικότητα η αλλοτριωμένη εργασία καθορίζει ολοκληρωτικά την ύπαρξή μας. Τις καθημερινές μας συζητήσεις: Πώς πήγε σήμερα η δουλειά; Πότε πληρώνεσαι; Την όρεξή μας: Είμαι πτώμα σήμερα δεν έχω όρεξη για τίποτα, έχω πρωινό ξύπνημα. Επομένως για αυτό παρατηρούμε πως η ίδια η έννοια του χρόνου διαμορφώνεται σε μεγάλο βαθμό από τον κόσμο της εργασίας και από τις ανάγκες της οικονομίας. Η άυλη διάσταση του χρόνου αποκτάει υλική έκφραση που καθορίζει πλέον το
χρονοδιάγραμμα της καθημερινής αιχμαλωσίας. Η ληστεία ενός οικονομικού μηχανισμού εκμετάλλευσης δεν είναι η μοναδική επιλογή για την πραγμάτωση της άρνησης εργασίας. Ακόμα και οι επιθέσεις σε οικονομικούς στόχους αποτελούν μια ριζοσπαστική πρόταση οργάνωσης και αγώνα, η οποία θέτει σε εφαρμογή το σχέδιο για την καταστροφή της εργασίας.

Το τόνισα και πριν: η άρνηση εργασίας αποτελεί μια τμηματική άρνηση της οικονομίας και του κόσμου της. Π.χ. η απαλλοτρίωση εμπορευμάτων (από βιβλιοπωλεία, σούπερ μάρκετ) αποτελεί μια εκδοχή της καταναλωτικής άρνησης, όχι όμως της συνολικής επίθεσης στην οικονομία. Η ληστεία μιας τράπεζας, αποτελεί μια εκδοχή για την άρνηση της εργασίας, όχι όμως τη συνολική επίθεση στον καταναλωτισμό. Αν τελικά ο σκοπός αγιάζει κάτι, αυτό σίγουρα δεν είναι τα μέσα, αλλά τις επιλογές δράσεις που αναπτύσσονται. Τα μέσα ακολουθούν την απόφαση για δράση. Είναι διαλεκτικά με το σχέδιο. Διαμορφώνονται μέσα από αυτό, αλλά δεν το καθορίζουν. Η επιλογή μου να ληστέψω την ΕΤΕ στο Γκύζη δεν ήταν μια βεβιασμένη απόπειρα που βασίστηκε στον οπλισμό που διέθετα, αλλά ένας σταθμός της πορείας προς τη συνολική άρνηση αυτού του κόσμου. Μια διαδρομή χωρίς προορισμό, αλλά με πολλούς σταθμούς. Τόσους όσους και τα όπλα που διαθέτει ένας επαναστάτης στο οπλοστάσιό του. Σε αυτή τη διαδρο
μή αν πρέπει να επαναοικειοποιηθούμε κάτι, είναι η ατομική συνείδηση. Αλλιώς οτιδήποτε μαζικό-συλλογικό είναι καταδικασμένο να αναπαράγει τις ταυτόχρονες ήττες των ατομικών μας συνειδήσεων, που θα στελεχώσουν τις νέες ηττημένες μάζες της εποχής μας.


Οι εχθροπραξίες συνεχίζονται...

Γιώργος Βούτσης-Βογιατζής

Αντί Υστερόγραφου

Η ταυτότητα ενός ατόμου δεν καθορίζεται από το πατρώνυμό του, αλλά από τη διαδρομή και τις επιλογές που το χαρακτηρίζουν. Το χρονόμετρο της αντίστροφης πραγματικότητας γνωρίζουμε όμως, ότι ενεργοποιείται όταν οι κάμερες σπάζονται και οι πληροφοριοδότες του ψεύδους ξυλοκοπούνται ανηλεώς. Αυτοί που κατασυκοφάντησαν και λεηλάτησαν «τα προσωπικά μου δεδομένα», σύντομα θα με βρουν πάλι μπροστά τους. Σε κινήσεις αλληλεγγύης, η αναφορά στο πρόσωπό μου επιθυμώ να γίνεται με τη χρήση και των δυο επιθέτων μου.



1/19/2008



Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2008

Απαγωγή συντρόφου απο κουκουλοφόρους.


Τη Δευτέρα 14/1/2008 ώρα 12:00 το μεσημέρι και ενώ επέστρεφα στην οικία μου έπεσα θύμα απαγωγής από ένοπλους κουκουλοφόρους. Τα γεγονότα εξελίχθηκαν ως εξής:

Καθώς έβγαινα από το αυτοκίνητο μου ,σταματάει ένα τζίπ μάρκας BMW, τύπου Χ5. Από μέσα βγήκαν 2 άτομα (κουκουλοφόροι) και αφού με ακινητοποίησαν δια της βίας, με οδήγησαν στο εσωτερικό του παραπάνω οχήματος όπου ένα τρίτο άτομο μου φόρεσε κουκούλα. Έπειτα, πάντα ακινητοποιημένος (3 άτομα είχαν καθίσει επάνω μου), το όχημα με μετέφερε (μετά από 20 περίπου λεπτά) σε άγνωστο χώρο. Κατά την διάρκεια της διαδρομής ο ήχος από ασύρματο και η εμφάνιση των ατόμων, που είχα δει, με έκαναν να υποψιαστώ ότι πρόκειται για αστυνομικούς. Στο χώρο αυτό (υπόγειο) μου τοποθετήθηκαν χειροπέδες , δίχως να μου έχει δηλωθεί η ιδιότητα τους και χωρίς να μου έχει γνωστοποιηθεί ο λόγος της κράτησης μου, ακινητοποιήθηκα εκ νέου σε μια καρέκλα.

Μετά από κάποια ώρα και αφού μου διευκρινίστηκε ότι δεν κατηγορούμαι για κάτι αλλά ότι πρόκειται για μια “φιλική κουβέντα” ακολούθησε ένα είδος ανάκρισης, από 3 διαφορετικούς άντρες διαδοχικά, από τους οποίους ερωτήθηκα σχετικά με κάποια άγνωστα σε έμενα άτομα.

Οι αναφορές από μεριάς τους του τύπου: “τι τα θέλετε τα όπλα”; “πού ετοιμάζεστε να χτυπήσετε”; “είστε μικροί, θα μεγαλώσετε και θα σας περάσει” εκτός από την έκπληξη μου, διότι καμία σχέση δεν έχω με τα παραπάνω, με έκανα να συμπεράνω ότι σκοπός της επιχείρησης ήταν η τρομοκράτηση μου προσωπικά και ο περαιτέρω εκφοβισμός του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου στον όποιο και κινούμαι.

Κατόπιν μου ξανακάλυψαν το πρόσωπο και με μετέφεραν και με εγκατέλειψαν (ώρα 16:00 περίπου) στην εθνική οδό Ηρακλείου – Λασιθίου στο ύψος του ΚΤΕΟ.

Συμπερασματικά, δεν μπορώ να κατανοήσω γιατί, σε περίπτωση που ήταν αστυνομικοί, δεν προέβησαν σε νόμινη διαδικασία. Δηλαδή να με καλέσουν επίσημα και να ανακριθώ δια όλα αυτά που ειπώθηκαν στην δήθεν φιλική κουβέντα.

Ο λόγος που καταγγέλω το γεγονός αυτό είναι για λόγους αυτοπροστασίας καθώς και για να γνωστοποιήσω στον καθένα τις μεθόδους που χρησιμοποιήσαν άγνωστοι σε μένα μηχανισμοί προκειμένου να με τρομοκρατήσουν.

Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2008

Η μυσταγωγία του Τσίπουρου.



Αναφερόμαστε σε μια περιοχή(Ν.Άρτας) όπου μπορούμε και γευόμαστε ένα από τα πιο ωραία ποτά που παρασκευάζονται με απλές και μερακλίδικες μεθόδους .Η παρασκευή του απαιτεί λίγα μηχανήματα που πολλές φορές είναι πατέντες των ίδιων των δημιουργών. Οι ποικιλίες σταφυλιών που χρησιμοποιούνται διαφέρουν από περιοχή σε περιοχή, στην Ήπειρο αλλά και όπου ανά την Ελλάδα συναντάμε αυτό το πολύ εύγευστο ποτό.

Στην περιοχή της Άρτας χρησιμοποιούμε το σταφύλι με την ονομασία Ζαμπέλα και κατά τη γνώμη μας παράγεται το πιο εύγεστο τσίπουρο. Σημειώνουμε πώς στην περιοχή το τσίπουρο παράγεται από το σταφύλι και όχι απ ότι περισσεύει από το κρασί δλδ μόνο από τα τσάμπουρα, επίσης να τονίσουμε ότι η Ζαμπέλα ενώ είναι ιδανική για παραγωγή τσίπουρου δεν ενδείκνυται για παραγωγή κρασιού. Παλαιότερα είχαμε δοκιμάσει να βγάλουμε και κρασί με σχετικά καλά αποτελέσματα.
Η Ζαμπέλα είναι ‘ένα υβριδικό σταφύλι με καταγωγή μάλλον από την Ισπανία, ιδιαίτερα ανθεκτικό, με σκληρή πέτσα αλλά με νοστιμότατο περιεχόμενο.Από τη στιγμή που κάποιος φυτέψει Ζαμπέλα την πρώτη του συγκομιδή θα την κάνει μετά το δεύτέρο χρόνο(με μειωμένη παραγωγή). Έχει χρώμα σκούρο κόκκινο ή μαύρο και θεωρείται αγριόκλημα, δεν είναι από τα χαμηλά κλήματα, δεν γίνετε αμπέλι, αλλά απλώνετε αφού πρώτα φθάσει τα δύο περίπου μέτρα σε κορμό και για τη στήριξή του πολύ συχνά χρησιμοποιούνται τσιμεντένιες κολώνες, δημιουργώντας "κρεβάτες" ή απλά στήνοντας τες στη σειρά. Τη Ζαμπέλα, αυτή την ποικιλία σταφυλιού θα τη συναντήσετε και στα ορεινά του νομού Άρτας αλλά και στον κάμπο όχι με μεγάλες διαφορές, τουλάχιστον στη γεύση, ίσως κάποιες διαφορές στην δυνατότητα παραγωγής του τσίπουρου μιας και τα σταφύλια από τα ορεινά παρουσιάζουν αυξημένους βαθμούς κατά την απόσταξη. Για παράδειγμα η απόσταξη από σταφύλια του ορεινού όγκου μπορεί να ξεκινά από τους 26 βαθμούς.

Η ζαμπέλα μαζεύεται στα τέλη Σεπτεμβρίου έως και τον Οκτώβριο αφού πρώτα έχει ωριμάσει, κάτι που φαίνετε από το σκούρο χρώμα της. Συνήθως μένει για περίπου δύο μέρες στα τελάρα..
Στη συνέχεια τα περνάν από μηχάνημα πολτοποίησης(που φαίνετε στη φωτογραφία δίπλα) όπου αφαιρούνται τα κοτσάνια ή τσάμπρα, και πολτοποιούνται "σπάνε" χαλαρά οι ρόγες, αυτή η πολτοποίηση παλαιότερα γινόταν πατώντας τα σταφύλια με τα πόδια. Τα τσάμπρα εδώ αφαιρούνται, αυτό όμως δεν είναι ο κανόνας μιας και σε πολλές περιπτώσεις χρησιμοποιούνται και αυτά. Στην Άρτα υπάρχει η δυνατότητα να πιείτε το συγκεκριμένο ποτό καθαρό από τσάμπουρα.
Το πολτοποιημένο πλέον σταφύλι τοποθετείτε σε βαρέλια με ανοιχτό στόμιο για να προχωρήσει η διαδικασία της ζύμωσης. Τα βαρέλια δεν γεμίζονται μέχρι πάνω αλλά μένει ένα περιθώριο ελεύθερο. Εκεί τα σταφύλια θα παραμείνουν για αρκετές μέρες έως ότου ολοκληρώσουν την διαδικασία της ζύμωσης, ο χρόνος αυτός είναι περίπου 1 ½ με 2 μήνες. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου ζύμωσης χρειάζεται τα υποθηκευμένα σταφύλια να ανακατεύονται κάθε μέρα προκειμένου να ολοκληρωθεί με τον καλύτερο τρόπο το βράσιμο των σταφυλιών.

Στην πάνω φωτογραφία φαίνετε καθαρά πώς αποθηκεύονται τα πατημένα σταφύλια και πώς θα παραμείνουν για τη ζύμωση τους.
Όταν θα έχει ολοκληρωθεί η ζύμωση θα είναι όλα έτοιμα για να προχωρήσουμε στη διαδικασία της απόσταξης.

Τα εργαλεία έχουν καθαρισθεί όλα και έχουν μπει στη θέση τους. Χρειάζεται ένα καζάνι, ένα φλόγιστρο που θα μας δίνει τη φωτιά που χρειαζόμαστε, ένα βαρέλι με νερό που θα υγροποιεί τους ατμούς από το βράσιμο που θα συμβαίνει στο πρώτο καζάνι. Επίσης χρειαζόμαστε ένα "γραδόμετρο", είναι ένας γυάλινος σωλήνας μέσα στον οποίο τοποθετείτε ένα σαν θερμόμετρο όπου με αυτό μετριένται οι Βαθμοί του ποτού, κοινώς αν είναι δυνατό ή όχι.
Η διαδικασία της απόσταξης έχει ως εξής. Ανοίγουμε το καζάνι και το γεμίζουμε με τον πολτό που έχει ζυμωθεί. Σφραγίζουμε το καζάνι στο σημείο επαφής ή με ζύμη ή με στάχτη και ανοίγουμε το φλόγιστρο. Στην αρχή η φωτιά είναι αρκετά δυνατή προκειμένου να επιτύχουμε το βράσιμο του πολτού (περίπου για 45 λεπτά για τα 80 κιλά περίπου). όταν ξεκινήσει το βράσιμο χαμηλώνουμε τη φωτιά και τη ρυθμίζουμε σε σταθερή θερμοκρασία εκεί που θα πετύχουμε την καλύτερη ροή παραγόμενου τσίπουρου. Παράλληλα στο βαρέλι που καταλήγει ο χάλκινος σωλήνας και που μέσα είναι ο λουλάς έχουμε πάντα το νερό ανοιχτό (ανανεώνεται μέσα στο βαρέλι)για να μένει κρύο και να πετυχαίνουμε την υγροποίηση των ατμών.
Το καζάνι όπου είναι τα τσίπουρα και το βαρέλι ενώνονται με το χάλκινο σωλήνα όπως φαίνετε και στη φωτογραφία, στη μέση του βαρελιού είναι ο λουλάς, στη βάση του βαρελιού όπου καταλήγει ο λουλάς βγαίνει στη βρύση απ όπου θα ξεχυθεί το τσίπουρο.
Η απόσταξη έχει να κάνει με την υγροποίηση των ατμών από το βράσιμο των σταφυλιών. Η υγροποίηση πετυχαίνετε με έναν απλό τρόπο. Οι ατμοί από το βράσιμο φθάνουν στο δεύτερο βαρέλι με το νερό μέσω της χάλκινης σωλήνας που ξεκινά από την κορυφή του καζανιού και φθάνει μέσα στο βαρέλι, όπου υπάρχει ένας λουλάς που καταλήγει στο στόμιο απ΄όπου θα βγει το τσίπουρο, το βαρέλι είναι γεμάτο με νερό. Το νερό είναι κρύο και αυτό το πετυχαίνουν ανανεώνοντας συνεχώς το νερό του βαρελιού, αυτή η διαδικασία είναι σημαντική μιας και εάν ζεσταθεί το νερό δεν θα υγροποιηθούν οι ατμοί που θα φθάνουν εκεί. Οι υγροποιημένοι ατμοί καταλήγούν στην άκρη του σωλήνα αφού περάσουν από το λουλά, και από εκεί στην κανάτα όπου συγκεντρώνετε και το τσίπουρο που έχει παραχθεί. Αφού γεμίσει η κανάτα το πρώτο που κάνουμε είναι να μετρήσουμε τους βαθμούς που ξεκινά το τσίπουρο, είναι αναμενόμενο να ξεκινήσουν αυτοί οι βαθμοί από αρκετά υψηλά επίπεδα για παράδειγμα στους 25 ή 26 βαθμούς. Ν α τονίσουμε εδώ πως σε αυτούς τους βαθμούς το τσίπουρο δεν μπορεί να καταναλωθεί, όσο όμως θα προχωρά η παραγωγή θα κατεβαίνουν οι συγκεκριμένοι βαθμοί. Είναι αναγκαίο λοιπόν να μετράμε τακτικά τους βαθμούς καθώς προχωρά η διαδικασία της απόσταξης. Όταν το μέτρημα από το παραγόμενο τσίπουρο θα μας δείξει πώς έχουμε φθάσει στους 20 βαθμούς σταματάμε περίπου την παραγωγή του τσίπουρου. Λέμε περίπου γιατί τι βράσιμο στο καζάνι συνεχίζεται έως ότου πάρουμε και το αποράκι, εδώ αυξάνουμε τη φωτιά και παράλληλα και το νερό στο βαρέλι για να αντιμετωπίσει την αυξημένη φωτιά. Το αποράκι είναι το τελευταίο μέρος που θα πάρουμε από την καζανιά και το ελάχιστο των βαθμών που μπορεί να έχει είναι κάτω από 17 και έως 15 περίπου βαθμούς. Το αποράκι θα το ρίξουμε στην επόμενη καζανιά για να την ενισχύσουμε. Αν το μπερδέψουμε με το τσίπουρο που έχουμε ήδη παράγει κινδυνεύει να πάρει έντονο άρωμα με ίσως όχι καλά αποτελέσματα.
Έχουμε τελειώσει με την καζανιά, μας έχει δώσει όσο τσίπουρο μπορούσε και στη συνέχεια αδειάζουμε το καζάνι από τα τσίπουρα που έχουν ολοκληρώσει τη διαδικασία τους και αφού τα συγκεντρώσουμε μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε ως λίπασμα στα ίδια τα κλήματα.
Η διαδικασία παραγωγής του τσίπουρου είναι περίπου αυτή. Μέσα στο χώρο των καζανιών υπάρχει έντονο το άρωμα του τσίπουρου που δημιουργεί μια μοναδική χημεία, μια μυσταγωγία αυτού του πολύ ωραίου ποτού. Το τσίπουρο θεωρείτε ένα απο τα πιο καθαρά ποτά και στην περιοχή μας μπορεί να είναι και ιδιαίτερα καθαρό.

Το τσίπουρο μπορεί να συντροφέψει υπέροχες παρέες, να συνοδέψει νοστιμότατους μεζέδες και υπέροχες μουσικές, να δημιουργήσει χημείες ανάμεσα σε ανθρώπους, σε καρπούς και συναισθήματα.
Το προτείνουμε ανεπιφύλακτα.







Τρίτη 1 Ιανουαρίου 2008

Λευτεριά

Έχει τη δική του αξία να σημειώσουμε την ανάγκη να συνεχιστούν και να ενταθούν οι προσπάθειες για τη δημιουργία συνθηκών αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους. Αγωνιστές που τάχθηκαν με το όποιο μέσο και ένταση ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο, βρίσκονται στα χέρια των μηχανισμών καταστολής και ελέγχου.


Αυτό το διάστημα μαζεύονται υπογραφές για την απελευθέρωση τους Σάββα Ξηρού, θεωρούμε ότι αυτή η προσπάθεια θα πρέπει να στηριχθεί από όλους και αξίζει να φιλοξενηθεί στις σελίδες μας . Παραθέτουμε το κείμενο υπογραφών και εμείς και ξεκινάμε τη χρονιά με την αλληλεγγύη μας σε όλους όσους είναι στα κελιά.

Κείμενο υπογραφών



Εμείς που υπογράφουμε αυτό το κείμενο ζητάμε να αποφυλακιστεί ο Σάββας Ξηρός, που βρίσκεται κρατούμενος στην ειδική πτέρυγα των φυλακών Κορυδαλλού από το 2002, όντας ακρωτηριασμένος, με προβλήματα αναπνευστικά, βάδισης, ισορροπίας, προσανατολισμού, ακοής και όρασης και κινδυνεύοντας με ολική τύφλωση.

Πιστεύουμε ότι ούτε ότι η φύση των αδικημάτων για τα οποία εκτίει ποινή ούτε και η ειδική φόρτιση της υπόθεσης 17Ν μπορούν να αποτελούν πρόσχημα, πολύ περισσότερο αιτία, για να κρατείται ένας άνθρωπος στη φυλακή σ' αυτή την κατάσταση, με διαπιστωμένο ιατρικά τον κίνδυνο να υποστεί πρόσθετες και ανήκεστες βλάβες.

Τρεις αιτήσεις του μέχρι σήμερα έχουν απορριφθεί.

Ζητάμε, πέρα από κάθε σκοπιμότητα, να αποφυλακιστεί τώρα ο Σάββας Ξηρός, όσο είναι ακόμη καιρός, προκειμένου να μπορέσει να διασώσει το ελάχιστο της όρασης που του έχει απομείνει και να εξασφαλίσει την ελάχιστη φροντίδα για τα υπόλοιπα προβλήματα της υγείας του που βρίσκεται σε οριακό σημείο.

freesavvasxiros.webs.com/