«Οι φωτιές οι πλάστρες θα ξαναδώσουν όλες»

(Αρθρο του Δημήτρη Κουφοντίνα στο «Ποντίκι»)

Πριν δυο βδομάδες, η Αθήνα έμοιαζε με πολιορκημένη πόλη. Κράτος και παρακράτος, ΜΑΤ και Χρυσαυγίτες, σε συνεργασία αγαστή, πραγματοποίησαν μία από τις βιαιότερες επιθέσεις των τελευταίων χρόνων. Ποιοι αποφασίζουν και διευθύνουν τη σκληρή καταστολή, ποιοι νομιμοποιούν τις αυξανόμενες διώξεις και φυλακίσεις πολιτικών και κοινωνικών αντιπάλων, ποιοι στηρίζουν τούτη τη βία και ποιοι συναινούν; Ποια είναι η χώρα, ποιο το κράτος, ποια τ’ αφεντικά;

Πριν 15 χρόνια, η κυβέρνηση Μητσοτάκη ξεπούλησε την ΑΓΕΤ στον όμιλο Φερούτσι. Λίγο αργότερα, έγινε γνωστό ότι ο Ιταλός εισαγγελέας Ντι-Πιέτρο έχει στα χέρια του στοιχεία και καταθέσεις στελεχών της Φερούτσι, ότι εξαγόρασαν με μίζες 3 δισ. δραχμών υψηλόβαθμους Ελληνες αξιωματούχους. Ο εισαγγελέας διαθέτει στοιχεία και ονόματα αυτών που πήραν τις μίζες.

Πριν 2 χρόνια ξεσπά στη Γερμανία το σκάνδαλο Ζίμενς. Εγινε γνωστό ότι ο εισαγγελέας του Μονάχου έχει στα χέρια του στοιχεία και καταθέσεις στελεχών της Ζίμενς, ότι εξαγόρασαν με μίζες 100 εκατ. ευρώ Ελληνες αξιωματούχους, από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, έως τη σημερινή κυβέρνηση. Ο εισαγγελέας διαθέτει στοιχεία και ονόματα αυτών που πήραν τις μίζες.

Ο Ελληνας εισαγγελέας δεν πήγε στον Ντι-Πιέτρο. Πράττοντας με τη σοφία της αδράνειας, άφηνε το χρόνο να κυλά και όταν έφθασε το πλήρωμά του έβαλε τον φάκελο στο «άπλετο φως» του αρχείου, στην επικράτεια της σκόνης και των τρωκτικών. Το ίδιο θα συμβεί και στην υπόθεση Ζίμενς. Δεν γνωρίζουμε την αντίδραση του Ντι-Πιέτρο. Μάθαμε όμως το καυστικό σχόλιο του Γερμανού εισαγγελέα Ζόμερφελντ, ότι οι εισαγγελείς της Νιγηρίας και της Λιβύης είχαν παραλάβει και αξιοποιήσει ήδη τα στοιχεία για τις χώρες τους.

Αν ο εισαγγελέας θέλει να ξεκινήσει από κάπου, μπορεί. Ο πρώην υπουργός Δημόσιας Τάξης του ΠΑΣΟΚ, πουλέν του εκσυγχρονισμού και παρασημοφορημένος του FBI, έσπευσε να καρφώσει τον συνάδελφό του της Αμυνας ουσιαστικά ως αποδέκτη της μίζας. Ο συνάδελφός του ανταπέδωσε το κάρφωμα. Αλλοι, όπως ο επιλεγόμενος και πατριάρχης της μίζας, έμπειρος αυτός, τήρησαν αιδήμονα σιωπή.

Η ελληνική Δικαιοσύνη θα σταθεί για άλλη μια φορά στο ύψος της: ουδείς πολιτικός υπεύθυνος, ουδείς ένοχος. Σε περιόδους κρίσης σηκώνεται η κουρτίνα, έρχεται στο φως το παρασκήνιο, αποκαλύπτονται οι ρόλοι. Φάνηκαν τα όρια της ανεξαρτησίας της, η διπλοπροσωπία, ο διπλός της χαρακτήρας: ήπιος προς τους ισχυρούς, αμείλικτος προς τους ανίσχυρους. Μπροστά στα φώτα, η νομιμότητα της δικαστικής εξουσίας δέχτηκε ένα ισχυρό πλήγμα.

Η κουρτίνα μένει ανοιχτή τρεις μήνες τώρα. Φάνηκε το αποκρουστικό πρόσωπο της σήψης, της διαφθοράς, της διαπλοκής, της συναλλαγής. Του εμπαιγμού και της υποκρισίας. Αλλά και του εκμαυλισμού, των πελατειακών σχέσεων, της εξαγοράς συνειδήσεων μέσω των ειδικών λογαριασμών με τις διάφορες ΜΚΟ. Απαξιώθηκε η πολιτική εξουσία, απαξιώθηκε η λεγόμενη τέταρτη εξουσία. Αποκαλύφθηκε όμως ως κρίση διαχείρισης. Οποιαδήποτε ικανή κυβέρνηση (ή η ίδια κυβέρνηση πριν από 2-3 χρόνια) θα είχε κουκουλώσει την υπόθεση σε λίγες μέρες. Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε καταρχάς με μια εκδήλωση της αγαπημένης μεθόδου του συστήματος να λύνει τις διαφορές του εξωπολιτικά, να ξεκαθαρίζει λογαριασμούς, να ξαναμοιράζει την πίτα. Κάποιοι μίλησαν για μαφιόζικες μεθόδους, χωρίς κανόνες και ηθική, αλλά μάλλον αδικούν τη μαφία.

Εχουμε να κάνουμε, επίσης, με κάτι σοβαρότερο από μια απλή κρίση διαχείρισης: με τα προβλήματα που γεννά η διαχείριση της κρίσης του συστήματος, που η πολιτική εξουσία προσπαθεί να λύσει σε βάρος των εργαζομένων και προς όφελος του κεφαλαίου. Μια διαχείριση που αυξάνει δραματικά τις κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες και απογειώνει την κοινωνική ανασφάλεια. Που ξεκινά το 1985, εντείνεται την οκταετία Σημίτη και κορυφώνεται επί κυβερνήσεων Καραμανλή.

Ο Νίκος Νικολάου («Βήμα», 11/4/2004) διαπιστώνει για την οκταετία Σημίτη ότι «ο εκσυγχρονισμός απεδείχθη αντιλαϊκός μηχανισμός αναδιανομής του εθνικού εισοδήματος», ενώ προειδοποιεί: «η τάση αυτή πρέπει να αντιστραφεί γιατί η κοινωνική αντίδραση θα είναι σκληρή». Αντί γι’ αυτό, οι κυβερνήσεις Καραμανλή διαμόρφωσαν ένα πλαίσιο πλήρους ασυδοσίας για το κεφάλαιο με μια σειρά από νόμους (3385, 3377, αναπτυξιακός, φορολογικός νόμος), που είτε μεταβιβάζουν είτε χαρίζουν αρκετά δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως στους εργοδότες, την ώρα που επιβάρυναν με καινούργιους έμμεσους φόρους τους εργαζόμενους. Τα κέρδη των επιχειρήσεων καλπάζουν, σημειώνοντας πανευρωπαϊκά ρεκόρ (μόνο πέρσι ανέβηκαν κατά 60%), έναντι ψιχίων αύξησης στους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους.

Βασιλικότεροι του βασιλέως, πιο νεοφιλελεύθεροι από τους πιο σκληρούς νεοφιλελεύθερους, ξεπουλούν ό,τι απέμεινε απ’ το δημόσιο πλούτο, κάνουν όλα τα χατίρια στους εφοπλιστές και στους άλλους πατριώτες της λματ, ανάλγητοι μπροστά στη φτώχεια και την εξαθλίωση που ολοένα αυξάνονται, αδιάφοροι μπροστά στα στραγγαλισμένα όνειρα των νέων (έκαναν πρωταθλήτρια τη χώρα στην ανεργία νέων, πρώτη στην Ευρώπη των 27), συνειδητοί ολετήρες της αξιοπρέπειας των ανθρώπων.

Τώρα ετοιμάζονται να διαλύσουν την Ασφάλιση. Ενοχοι για τη λεηλασία των Ταμείων, οφειλέτες εισφορών (7 δισ. ευρώ χρωστά το κράτος), άρχοντες με τα χρέη των ιδιωτών (3 δισ. ευρώ), τους τα χαρίζουν κάθε τόσο με διακανονισμούς (ο νόμος 3377 δωρίζει δισεκατομμύρια ευρώ στους αναξιοπαθούντες τραπεζίτες σε βάρος του ΙΚΑ), χυδαίοι μιζαδόροι με τα δομημένα ομόλογα (έχουν χάσει ήδη το 1/3 της αξίας τους, περίπου 600 εκατ. ευρώ εις υγείαν των διεθνών χρηματαγορών). Το σχέδιό τους απλό: με τα ελλείμματα που δημιουργούν κάνουν προβληματικά τα Ταμεία, στρέφουν στις ιδιωτικές ασφαλιστικές όσους εργαζόμενους μπορούν να πληρώσουν τα υπέρογκα ασφάλιστρα, ενώ στους υπόλοιπους επιφυλάσσουν, στα βαθιά γεράματα, μια ελάχιστη σύνταξη κάτω από τα όρια της επιβίωσης. Αυτά είναι τα αποτελέσματα της νεοφιλελεύθερης επίθεσης, έτσι βαθαίνει η κρίση.

Η χώρα βιώνει μια βαθιά, δομική κρίση. Η νομιμότητα της δικαστικής και της πολιτικής εξουσίας, η φερεγγυότητα της λεγόμενης τέταρτης εξουσίας δέχονται βαριά πλήγματα. Ο άγριος νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός έχει οξύνει δραματικά τις κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες, δημιουργώντας (για να χρησιμοποιήσουμε τα λόγια του Ν. Νικολάου) «ένα βαθύ διχασμό της ελληνικής κοινωνίας», «απωθώντας ένα ολοένα και πιο πολυάριθμο τμήμα του πληθυσμού […] στο περιθώριο της φτώχειας και της ανεργίας». «Και γιατί να μην αντιδράσει με ό,τι μέσα διαθέτει σε μια πολιτική που οδηγεί τελικά στην εισοδηματική του απαθλίωση;».

Αυτή ακριβώς η επισήμανση, που κάνουν τα πιο φωτισμένα μυαλά του συστήματος, είναι ο εφιάλτης τους. Βλέπουν τη βαθιά κρίση που εκδηλώνεται ως κρίση πολιτικής εκπροσώπησης, βλέπουν την εξάντληση του δοκιμασμένου μεταπολιτευτικού δικομματικού μοντέλου, βλέπουν τις τεράστιες δυσκολίες αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού από παλιά, φθαρμένα υλικά. Βλέπουν κοντολογίς την αδυναμία ν’ αντιμετωπίσουν την απειλούμενη κινητοποίηση των λαϊκών δυνάμεων. Γι’ αυτό κινητοποιούν ό,τι δυνάμεις κατασκευής συναίνεσης διαθέτουν. Γι’ αυτό ενισχύουν ό,τι δυνάμεις καταστολής μπορούν (νομικό πλαίσιο, κάμερες, υπερεξοπλισμός ΜΑΤ).
Μπαίνουμε σε μια περίοδο αλλαγών, ανακατατάξεων, κινητοποίησης. Οσοι αφουγκράζονται τις βουβές φωνές το νιώθουν. Και πάλι «οι φωτιές οι πλάστρες θα ξαναδώσουν όλες», όπως λέει ο ποιητής. Για το θέμα αυτό όμως θα χρειαστεί να επανέλθουμε.

ΥΓ1: Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές ακούγονται οι επινίκιες φωνές στην Κύπρο. Γεμάτη η πλατεία, κόκκινες σημαίες, φωτογραφίες του Τσε. Δε μπορείς να μη χαρείς – κομμουνιστής πρόεδρος. Ομως, σύντροφοι εκεί στην Κύπρο, γιατί να χαίρονται τόσο ΗΠΑ, Αγγλία και Τουρκία;

ΥΓ2: Τις προάλλες, εδώ δίπλα πέθανε αβοήθητη, κλειδωμένη στην απομόνωση η Αννα Πετρίδη. Τα τελευταία 10 χρόνια στις ελληνικές φυλακές, αυτές τις αποθήκες ανθρώπων, που δε θα γνωρίσουν ποτέ οι μεγαλόσχημοι, καταγράφηκαν επίσημα 400 φυσικοί θάνατοι. Κάποιες χιλιάδες ψυχικοί θάνατοι δεν καταγράφηκαν. Η θανατική ποινή, όπως φαίνεται, δεν καταργήθηκε. Απλά, αντικαταστάθηκε με το θάνατο στη φυλακή. Οι πολιτικοί κρατούμενοι, οι συνειδητοποιημένοι κοινωνικοί κρατούμενοι, το κίνημα αλληλεγγύης, κάθε ευαισθητοποιημένος άνθρωπος οφείλει να αντιδράσει.

Δημήτρης Κουφοντίνας
Ειδική πτέρυγα Φυλακών Κορυδαλλού
24/2/2008

Νέος "τρομονόμος";

Ετοιμάζονται να βάλουν χειροπέδες στο Ιντερνετ. Με αφορμή την ΜΗ υπόθεση του press.gr. Ξεσάλωσαν τα καθεστωτικά ΜΜΕ, της ολοκληρωτικής χειραγώγησης και των "πηγών" των απευθείας από τα κέντρα εξουσίας και προβάλλουν ως αναγκαία τη νομοθετική ρύθμιση κατά της ελευθερίας των μπλόγκερ. Ποιοι, αυτοί που δυσφημούν με ξεχωριστό επαγγελματικό τρόπο, δυσφημούν εργαζόμενους, πολιτικούς αγωνιστές, μετανάστες, οποιονδήποτε τους ασκεί κριτική. Τα καθεστωτικά ΜΜΕ της απίστευτης βρωμιάς και διαφθοράς, των εντεταλμένων υπαλλήλων των υπουργείων, οι κομπιναδόροι και κοινοί εκβιαστές προτείνουν το αλυσόδεμα του ίντερνετ. Προφανώς γιατί έχουν τέτοιες επιταγές να εξαργυρώσουν.

Η εναλλακτική πληροφόρηση και κριτική έχει σταθεί πραγματικό εμπόδιο τα τελευταία χρόνια στις πολιτικές κυρίαρχες επιλογές που ολοένα και περισσότερο συναντούν ευρύτατα κοινωνικά μέτωπα. Αρκεί να σκεφθεί κανείς τις αντιδράσεις σε περιβαλλοντολογικά ζητήματα, σε καταθέσεις νόμων (π.χ αναθεώρηση του άρθρου 16, κλπ). Tην ώρα που στο ίντερνετ γινόταν εντονότατες κριτικές σε τέτοιου είδους επιλογές(περιβάλλον, ασφάλιση, δικαιώματα, δωρεάν μόρφωση κλπ), στα ΜΜΕ σε ανάλογες συζητήσεις χαϊδεύονταν μεταξύ τους.

Η πληροφόρηση και η Κριτική που ξεκινά από τις ζωές των απλών ανθρώπων που μόνοι τους επιλέγουν το ύφος που θα τις καταθέσουν. Οι απλοί άνθρωποι δεν συμμερίζονται ούτε τις κανονιστικές διατάξεις της επαγγελματικής/καθεστωτικής δημοσιογραφίας ούτε το δήθεν ενδιαφέρον των επαγγελματιών/αλητών των καθεστωτικών ΜΜΕ. Πολύ συχνά αποτελούν μέρος της είδησης και με τρόπο απλό αλλά αληθινό, πληροφορούν, καταγγέλλουν, κρίνουν.
Ότι υπάρχει στο Ίντερνετ τίθεται σε άμεσο διάλογο, χωρίς τα μέλη του να απολαμβάνουν κάποιο "στάτους κβο" κάτι που ισοβαθμίζει τη δυνατότητα όλων των μελών να συμμετέχουν με πραγματικά ίσο τρόπο. Στα καθεστωτικά ΜΜΕ της ψευτιάς, της υποκρισίας, της διαφθοράς και των εξουσιαστικών μηχανισμών, ο καθένας έχει συγκεκριμένη ταξική θέση και συγκεκριμένη τηλεοπτική άξια άρα και εξασφαλισμένη «συμπεριφορά» και συγκεκριμένο πολιτικό λόγο.

Ο κόσμος των μπλόγκερ (και των σελίδων) είναι μία στέπα ελευθερίας και έτσι πρέπει να μείνει, οτιδήποτε άσχημο και μεμπτό θα το καθορίσουν οι ίδιοι οι χρήστες του, όπως ήδη κάνουν. Οι νομοθετικές επεμβάσεις δείχνουν το μέγεθος της "ενόχλησης" που νιώθουν οι κατεστημένοι μηχανισμοί εξουσίας σε μια περίοδο βαθιάς θεσμικής κρίσης του συστήματος, εξουσίας που αγκαλιάζει όλους τους θεσμούς, όλα τα κόμματα εξουσίας, όλους τους μηχανισμούς της εξουσίας.

7+1 Ερωτήσεις και απαντήσεις για το Ασφαλιστικό

1. Υπάρχει κρίση της Κοινωνικής Ασφάλισης;

Οχι, κρίση της κοινωνικής ασφάλισης δεν υπάρχει. Γιατί κοινωνική ασφάλιση είναι η δυνατότητα μιας κοινωνίας να συντηρήσει τα μέλη της μέχρι να πεθάνουν, εξασφαλίζοντάς τους τη δυνατότητα να ζήσουν στα γηρατιά τους έξω από την παραγωγική διαδικασία. Μέχρι τώρα, ουδείς έχει υποστηρίξει ότι ο πλούτος που παράγεται ετησίως στη χώρα μας δεν επαρκεί για να συντηρηθούν οι συνταξιούχοι.

Εκείνα που περνούν κρίση είναι τα ασφαλιστικά ταμεία στην επιχειρηματική τους μορφή. Δηλαδή, ως ένας οικονομικός οργανισμός που εισπράττει έσοδα και πληρώνει δαπάνες. Πράγματι, εδώ και μια εικοσαετία, πολλά ασφαλιστικά ταμεία και κυρίως το ΙΚΑ, στο οποίο ασφαλίζεται η μεγάλη πλειοψηφία των μισθωτών, βρίσκονται διαρκώς σε ένα φαύλο κύκλο ελλειμμάτων. Αυτά τα ελλείμματα χρησιμοποιούνται ως μοχλός συνεχών ανατροπών, σε βάρος των ασφαλιστικών παροχών των εργαζόμενων και συνταξιούχων. Ανατροπές που περιλαμβάνουν αύξηση των ορίων ηλικίας για συνταξιοδότηση, μείωση του ύψους των συντάξεων, αλλά και πετσόκομμα των κάθε είδους παροχών (υγεία, αναπηρικές συντάξεις, πρόωρη συνταξιοδότηση κ.λπ.).

Πέρα από την τυπική εικόνα ενός ελλειμματικού ασφαλιστικού συστήματος, πρέπει να σημειωθεί ότι την ευθύνη για τη διαχείρισή του είχαν πάντοτε οι κυβερνήσεις. Αυτές έπαιρναν όλες τις αποφάσεις, αυτές είναι υπεύθυνες.

2. Πού οφείλεται η ελλειμματικότητα του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης;

Η ελλειμματικότητα οφείλεται σε μια σειρά παράγοντες, που εδώ μπορούν να παρατεθούν μόνο επιγραμματικά:

― Τα αποθεματικά των Ταμείων καταληστεύθηκαν όταν αυτά ήταν ανθηρά, δηλαδή όταν σχηματίζονταν αποθεματικά προκειμένου να χρησιμοποιηθούν για τις μελλοντικές ανάγκες των Ταμείων. Επί δεκαετίες δεσμεύονταν υποχρεωτικά στην ΤτΕ, χωρίς επιτόκιο ή με επιτόκιο αρκετές φορές κάτω από το τρέχον επιτόκιο δανεισμού, και διοχετεύονταν με τη μορφή «θαλασσοδανείων» προς τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις, στο όνομα της ανάπτυξης. Τα αποθεματικά του ΙΚΑ, για παράδειγμα, εξαφανίστηκαν λίγο μετά τα μέσα της δεκαετίας του ‘80, οπότε το Ταμείο έγινε ελλειμματικό. Τότε, αντί να του επιστρέψουν τα αποθεματικά του, το οδήγησαν σε τραπεζικό δανεισμό, με αποτέλεσμα να αρχίσει να συσσωρεύει νέα χρέη.

― Το κράτος ουδέποτε ήταν συνεπές στις υποχρεώσεις του. Επί δεκαετίες δεν πλήρωνε καμιά συμμετοχή, μολονότι αυτό προβλεπόταν από τους νόμους. Οταν άρχισε να πληρώνει (την περίοδο που εμφανίστηκαν και άρχισαν να καλπάζουν τα ελλείμματα), έδινε ποσά αυθαίρετα, ίσα-ίσα για να μπαλώνονται μερικές τρύπες. Οταν θέσπισε συγκεκριμένη τριμερή χρηματοδότηση (το 1992), τη θέσπισε μόνο για τους πρωτοεργαζόμενους από 1.1.1993, για να πληρώνει ελάχιστα. Ομως, κι αυτά τα ελάχιστα δεν τα πλήρωνε! Πριν περάσει μια δεκαετία, άλλαξαν κι αυτή τη ρύθμιση, κι αντί για στάνταρ συμμετοχή στις ασφαλιστικές εισφορές, εισήγαγαν το 1% του ΑΕΠ ετησίως, που έβγαζε μικρότερο ποσό κρατικής συμμετοχής (που και αυτό επίσης δεν πληρώνουν στο ακέραιο).

― Το κράτος όχι μόνο δεν εκπλήρωνε τις υποχρεώσεις του, αλλά ασκούσε και προνοιακή πολιτική μέσω των Ταμείων και ειδικά μέσω του ΙΚΑ. Αρκεί να αναφερθούν μόνο οι συγχωνεύσεις προβληματικών Ταμείων, χωρίς το κράτος να καταβάλλει δεκάρα, η συνταξιοδότηση ομογενών από την Αίγυπτο και άλλες χώρες κ.λπ.

― Το πιο αγαπημένο σπορ των καπιταλιστών στην Ελλάδα είναι η εισφοροδιαφυγή και η εισφοροκλοπή. Η μαύρη ανασφάλιστη εργασία είναι καθεστώς εδώ και δεκαετίες και φούντωσε με τη μαζική είσοδο μεταναστών. Με την εισφοροκλοπή δεν καταβάλλουν ούτε τις εισφορές που εισέπραξαν από τους εργαζόμενους. Το κράτος δεν ασκεί κανένα έλεγχο (οι επιτροπές είναι υποστελεχωμένες και δε μπορούν να κάνουν τίποτα), ενώ σε τακτά χρονικά διαστήματα κάνει ρυθμίσεις, με τις οποίες οι καπιταλιστές καλούνται να πληρώσουν σε δόσεις την εισφοροκλοπή τους. Υπήρξε μια περίοδος που το χρήμα ήταν ακριβό (επιτόκια πάνω από 20%) και εκείνη την περίοδο πολλοί καπιταλιστές προτιμούσαν να μη πληρώνουν τις ασφαλιστικές εισφορές, αλλά να τι χρησιμοποιούν ως κεφάλαιο κίνησης. Εκείνη την περίοδο έγιναν και οι περισσότερες χαριστικές ρυθμίσεις.

― Πρέπει να σημειωθεί ότι τα τελευταία χρόνια δεκάδες χιλιάδες νέοι εργάζονται κάθε χρόνο με τα κακόφημα προγράμματα stage, ανασφάλιστοι και με εξευτελιστικές αμοιβές. Μάλιστα, μεγάλο ποσοστό τους πλέον εργάζεται στο δημόσιο τομέα. Δηλαδή, το κράτος έχει θεσπίσει την ανασφάλιστη εργασία, η οποία αυξάνει την ελλειμματικότητα των Ταμείων.

― Η ανεργία, που την τελευταία δεκαπενταετία έχει εκτοξευθεί σε επίπεδα που μέχρι τη δεκαετία του ‘80 ήταν άγνωστα για τον ελληνικό καπιταλισμό, ασκεί επίσης αρνητική επίδραση στα έσοδα της κοινωνικής ασφάλισης.

― Την ίδια αρνητική επίδραση ασκούν επίσης οι λεγόμενες ελαστικές μορφές απασχόλησης (ωρομίσθιο, διευθέτηση χρόνου εργασίας, υπερωρίες οι οποίες πληρώνονται «μαύρα», δουλειές του ποδαριού κ.λπ.).

3. Δηλαδή, οι παροχές των εργαζόμενων δεν έχουν καμιά επίδραση στην ελλειμματικότητα των Ταμείων;

Οι ασφαλιστικές παροχές δε μπορεί να έχουν καμιά επίδραση, για τον απλούστατο λόγο ότι οι εργαζόμενοι είναι αυτοί που παράγουν όλο τον κοινωνικό πλούτο και αυτοί που πληρώνουν περισσότερο από το 80% των φόρων κάθε χρόνο. Επομένως, ό,τι παίρνουν ως μισθό ή μεροκάματο και ό,τι παίρνουν ως ασφαλιστικές παροχές είναι ελάχιστο μπροστά σ’ αυτό που παράγουν. Αλλωστε, μια σύγκριση ανάμεσα σε μισθούς-μεροκάματα-συντάξεις από τη μια και στα κέρδη και το συσσωρευμένο πλούτο που απολαμβάνουν οι καπιταλιστές από την άλλη, αρκεί για να πείσει κάθε εργαζόμενο πως σε καμιά περίπτωση οι όποιες (ακόμα και οι καλύτερες) ασφαλιστικές παροχές δε φταίνε για την ελλειμματικότητα των Ταμείων.

Ο ισχυρισμός αυτός γίνεται πιο προκλητικός αν αναλογιστούμε ότι προβάλλεται από αυτούς που είναι υπεύθυνοι για τη χρόνια καταλήστευση του ασφαλιστικού συστήματος. Γιατί δεν κάνουν έναν υπολογισμό αυτών που ληστεύθηκαν από τα Ταμεία και να δούμε μετά αν θα προκύψουν ελλείμματα και αν φταίνε οι ασφαλιστικές παροχές γι’ αυτά;

Πέρα από τα παραπάνω, πρέπει να σημειωθεί ότι στην Ελλάδα ισχύουν τα ψηλότερα όρια ηλικίας και οι χαμηλότερες συντάξεις της ευρωζώνης. Δηλαδή, ακόμα και η σύγκριση με άλλες καπιταλιστικές χώρες διαλύει το μύθο των υψηλών ασφαλιστικών παροχών.

4. Η γήρανση του πληθυσμού δεν επιδρά αρνητικά στην ισορροπία των ασφαλιστικών συστημάτων; Δεν πρέπει να γίνει κάτι γι’ αυτό;

Τι είναι η περιβόητη γήρανση του πληθυσμού; Είναι η αύξηση του ποσοστού των ηλικιωμένων (άνω των 65 ετών) στο σύνολο του πληθυσμού, που έρχεται σαν αποτέλεσμα της αύξησης του προσδόκιμου ζωής. Αρα, πρόκειται για ένα φαινόμενο που θα έπρεπε να μας χαροποιεί. Θα μπορούν οι εργαζόμενοι να απολαμβάνουν για περισσότερα χρόνια την ξεκούραση του συνταξιούχου. Αυτό, βέβαια, χειροτερεύει τη σχέση ασφαλισμένων προς συνταξιούχους, αφού οι συνταξιούχοι γίνονται περισσότεροι. Γιατί, όμως, αυτοί που μιλούν για το ένα σκέλος δε μιλούν και για το άλλο; Γιατί δε μιλούν για τη συνεχή αύξηση της ανεργίας και ειδικά της ανεργίας των νέων, που στη χώρα μας ξεπερνά το 25%; Γιατί δε μιλούν για τη μερική απασχόληση, που στέλνει λιγότερες εισφορές στο ασφαλιστικό σύστημα; Γιατί δε μιλούν για τη μαύρη ανασφάλιστη εργασία ή για τα stage, που στερούν τεράστια έσοδα από την κοινωνική ασφάλιση; Γιατί δε μιλούν για την αύξηση της παραγωγικότητας της κοινωνικής εργασίας, αλλά και για την αύξηση της εντατικότητας, που επιτρέπει στους καπιταλιστές να παίρνουν μεγαλύτερη παραγωγή από λιγότερους εργαζόμενους, με αποτέλεσμα να μειώνονται αυτοί για τους οποίους καταβάλλονται εισφορές στο ασφαλιστικό σύστημα;

Το ζήτημα τίθεται διαφορετικά για τους εργαζόμενους και διαφορετικά για τους καπιταλιστές και τα τσιράκια τους. Οι καπιταλιστές κοιτάζουν μόνο τα κέρδη τους. Για τούτο δε διστάζουν να εισηγηθούν συστήματα τύπου γαλέρας, στα οποία ο εργαζόμενος θα είναι υποχρεωμένος να εργάζεται μέχρι τα βαθιά γεράματα, μέχρι την παραμονή του θανάτου τους. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν περιθώριο να κοιτάξουν τίποτ’ άλλο εκτός από την επιβίωση. Την επιβίωση όσο εργάζονται, την επιβίωση όταν βγαίνουν στη σύνταξη.

Η γήρανση του πληθυσμού θα ήταν πρόβλημα κοινωνικό μόνο αν ο παραγόμενος σε όλη την έκταση της οικονομίας πλούτος δεν αρκούσε για να συντηρήσει όλα τα μέλη της κοινωνίας. Ομως, όταν δίπλα μας χορεύουν τα εκατομμύρια και τα δισεκατομμύρια, όταν δίπλα μας βλέπουμε την αριθμητικά μικρή τάξη των καπιταλιστών και των υπηρετών τους να ζει μες στη χλιδή και την πολυτέλεια, είναι πρόκληση οποιαδήποτε συζήτηση για την αύξηση των ορίων ηλικίας των εργαζόμενων, μεγάλο ποσοστό των οποίων βγαίνει στη σύνταξη κουβαλώντας παλιές και νέες επαγγελματικές ασθένειες, οι οποίες δεν χαρακτηρίζονται καν τέτοιες. Δε θα συναινέσουν οι εργαζόμενοι στη μετατροπή της επιστημονικής προόδου σε δυστυχία για τους ίδιους και τα παιδιά τους.

5. Τι πρέπει να γίνει για τη βελτίωση της αναλογιστικής σχέσης εργαζόμενων -συνταξιούχων;

Αν και το ερώτημα είναι παραπλανητικό, αφού αντιμετωπίζει την κοινωνική ασφάλιση σαν επιχείρηση, σαν λογιστικό μέγεθος με έσοδα και δαπάνες, μπορούμε να απαντήσουμε: πρέπει να αυξηθούν οι εργαζόμενοι για τους οποίους πληρώνονται ασφαλιστικές εισφορές. Με άλλα λόγια, να χτυπηθούν άγρια οι καπιταλιστές που χρησιμοποιούν μαύρη ανασφάλιστη εργασία, να απαγορευτούν όλες οι «ελαστικές μορφές εργασίας». Και κυρίως, να μειωθεί ο ημερήσιος χρόνος εργασίας, ώστε να αυξηθούν οι ασφαλισμένοι. Το 5ήμερο-35ωρο είναι ένα αίτημα που μετράει ήδη 30 χρόνια ζωής. Από τότε που πρωτοδιατυπώθηκε, η παραγωγικότητα (ταυτόχρονα και η εντατικότητα, που πάει «πακέτο») της κοινωνικής εργασίας έχει αυξηθεί με αλματώδη ρυθμό. Ολα τα οφέλη, όμως, τα καρπώνονται οι καπιταλιστές. Αν μειωνόταν κατά μία ώρα ο ημερήσιος χρόνος εργασίας, αναγκαστικά θα προσλαμβάνονταν νέοι εργαζόμενοι, με αποτέλεσμα να βελτιωθεί η αναλογιστική σχέση εργαζόμενων-συνταξιούχων.

6. Αντέχει, όμως, η οικονομία αλλαγές σαν την παραπάνω; Δε θα μειωνόταν έτσι η ανταγωνιστικότητα;

Από τη στιγμή που η οικονομία παράγει πλούτο, τον οποίο νέμεται η αστική τάξη, σπαταλώντας τον παρασιτικά, παναπεί πως αντέχει και παραντέχει. Ομως, και από στενή οικονομική και όχι κοινωνική σκοπιά να δούμε το ζήτημα, το αποτέλεσμα θα ήταν μόνο η μείωση των κερδών των καπιταλιστών, προκειμένου να διατηρήσουν την ανταγωνιστικότητά τους; Ετσι που χρησιμοποιείται η έννοια της ανταγωνιστικότητας, συνιστά έναν ιδεολογικό μύθο, με τον οποίο προσπαθούν να καθηλώσουν τους εργαζόμενους, ώστε να μη διεκδικούν. Η ανταγωνιστικότητα μπορεί ν’ αλλάξει με πολλούς τρόπους. Σε κάθε περίπτωση, ο καπιταλιστής που βρίσκεται σε μειονεκτική θέση, ρίχνει το ποσοστό του κέρδους του προκειμένου να μη βγει έξω από την αγορά. Γιατί θα έπρεπε οι εργαζόμενοι να στενοχωρηθούν για τη μείωση του ποσοστού του κέρδους, εξαιτίας της βελτίωσης της δικής τους θέσης; Ισα-ίσα, αυτό είναι που πρέπει να επιζητούν, αφού κάθε βελτίωση στο ύψος του μισθού, στο ωράριο εργασίας, στις εργασιακές σχέσεις, στις ασφαλιστικές παροχές μόνο από τη μείωση των καπιταλιστικών κερδών μπορεί να προκύψει. Είναι σαν να παίρνουν λίγο από το αίμα τους πίσω.

7. Υπάρχει τελικά ανάγκη ασφαλιστικής μεταρρύθμισης;

Φυσικά και υπάρχει. Οχι όμως έτσι όπως την εννοούν η κυβέρνηση, ο ΣΕΒ, ο Γκαργκάνας και όλοι οι άλλοι που στηρίζουν την αντιασφαλιστική επίθεση. Ανάγκη ασφαλιστικής μεταρρύθμισης υπάρχει και θα υπάρχει πάντοτε για τους εργαζόμενους. Γιατί η ασφάλισή τους δεν είναι παρά ένας έμμεσος μισθός. Είναι το δικαίωμά τους να μπορούν να επιβιώσουν όχι μόνο στα γεράματα, αλλά και σε περίπτωση ασθένειας ή αναπηρίας. Δεν υπάρχει, λοιπόν, ουδέτερη ασφαλιστική μεταρρύθμιση. Οι εργαζόμενοι θα αγωνίζονται πάντοτε για τη διεύρυνση των ασφαλιστικών τους δικαιωμάτων, ενώ οι καπιταλιστές και το κράτος τους θα αγωνίζονται για την περικοπή τους. Τίποτα δεν αποτελεί παραχώρηση, τα πάντα είναι κατακτήσεις.

+1. Τι ασφαλιστικό σύστημα πρέπει να διεκδικήσουν τελικά οι εργαζόμενοι;

Ξεκινώντας από την αλήθεια, ότι η κοινωνική ασφάλιση δεν είναι παρά έμμεσος μισθός, ένα συμπλήρωμα του μισθού δηλαδή, που δεν αναιρεί την εκμετάλλευση ανθρώπου από ανθρώπου, την εκμετάλλευση της εργασίας από το κεφάλαιο, οι εργαζόμενοι δε μπορούν να περιοριστούν σ’ αυτά που τους «παραχωρεί» το κράτος της κεφαλαιοκρατίας, αλλά να διεκδικήσουν πλήρη ασφάλιση για όλους. Ασφάλιση υγείας, ασφάλιση απέναντι σε ατύχημα, ασφάλιση για τα γηρατιά. Ασφάλιση με την οποία να μπορούν να ζήσουν, όπως ακριβώς ζητούν μισθό με τον οποίο να μπορούν να ζήσουν. Ασφάλιση ίδια για όλους, χωρίς διαχωρισμούς ανδρών και γυναικών, ντόπιων και μεταναστών, παλιών και νέων. Ασφάλιση και για τους ανέργους, γιατί η ανεργία δεν είναι επιλογή του εργαζόμενου, αλλά αρρώστια στην οποία τον καταδικάζει το σύστημα.

Ξεκινώντας από την αλήθεια, ότι αυτοί παράγουν όλο τον κοινωνικό πλούτο και αυτοί σηκώνουν τα φορολογικά βάρη, οι εργαζόμενοι δε μπορούν να αποδεχτούν τη λογική της τριμερούς χρηματοδότησης, που εμφανίζει τους καπιταλιστές και το κράτος σαν φιλάνθρωπους, που βοηθούν τους φτωχούς εργαζόμενους. Εφόσον και τα καπιταλιστικά κέρδη και τα έσοδα του κράτους δεν είναι παρά κλεμμένη υπεραξία, οι εργαζόμενοι πρέπει να διεκδικήσουν χρηματοδότηση της ασφάλισης μόνο από τους καπιταλιστές και το κράτος τους.

Αυτός είναι ο τελικός στόχος, το ιδανικό μέσα στην καπιταλιστική κοινωνία, για όσο δηλαδή οι εργαζόμενοι θα είναι αντικείμενα εκμετάλλευσης. Φυσικά, ο αγώνας δεν προχωρά μόνο με τον τελικό στόχο. Αναγκαστικά έχει ενδιάμεσους στόχους, μερικές διεκδικήσεις. Ποιες είναι οι βασικότερες απ’ αυτές;

― Μείωση κατά 5 χρόνια όλων των ορίων ηλικίας (και των γενικών και των ειδικών, όπως στα ΒΑΕ κ.λπ.

― Επαναφορά της διαφοράς κατά 5 έτη στα όρια ηλικίας ανδρών και γυναικών, αναγνωρίζοντας το ρόλο της μητρότητας, τις βιολογικές διαφορές και τη διπλή καταπίεση της γυναίκας στην καπιταλιστική κοινωνία.

― Συνταξιοδότηση μετά από 30 χρόνια εργασίας, ανεξαρτήτως ορίου ηλικίας.

― Αναγνώριση των ενσήμων της στρατιωτικής θητείας, χωρίς καμιά εξαγορά από τον εργαζόμενο.

― Συνολική σύνταξη (κύρια και επικουρική) ίση τουλάχιστον με τον τελευταίο μισθό.

― Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων που ψηφίστηκαν από το 1990.

www.eksegersi.gr/keimena10/7.htm

Μια διμοιρία των ΜΑΤ επελαύνει στο κέντρο της Αθήνας. Δύσκολα ξεχωρίζει κανείς ποιος από τους κρανοφόρους είναι χρυσαυγίτης και ποιος απλός αστυνομικό

Οι σκηνές που μεταδόθηκαν από τηλεοράσεως ήταν κάτι παραπάνω από εύγλωττες: μέλη της ναζιστικής οργάνωσης «Χρυσή Αυγή», με καδρόνια στα χέρια, καταδιώκουν μαζί με τα ΜΑΤ αντιφασίστες διαδηλωτές στο κέντρο της Αθήνας. Κάποια στιγμή, οι νεοναζί εγκαταλείπουν ένα από τα θύματά τους χτυπημένο στο οδόστρωμα και σπεύδουν να καλυφθούν πίσω από τις ασπίδες των ανδρών της ΕΛ.ΑΣ.

Η σύμπραξη αστυνομίας-ναζιστών επιβεβαιώνεται κι από τις φωτογραφίες που δημοσιεύθηκαν στον τύπο. Σε μια απ' αυτές, ένας κρανοφόρος χρυσαυγίτης στέκεται δίπλα στα ΜΑΤ με το στιλέτο ανά χείρας.

Τα γεγονότα είναι γνωστά. Το προηγούμενο Σάββατο 2 Φεβρουαρίου η «Χρυσή Αυγή» είχε προγραμματίσει βραδινή συγκέντρωση στην Πλατεία Κολοκοτρώνη και πορεία στο κέντρο της Αθήνας, με αφορμή την επέτειο των Ιμίων. Συνδιοργανωτές της εκδήλωσης ήταν κι άλλες ακροδεξιές ομάδες, συσπειρωμένες σε μια «Επιτροπή Εθνικής Μνήμης», υπό την αιγίδα του «Στόχου» και με την υποστήριξη του «Ελεύθερου Κόσμου». Πρόκειται για την ετήσια επίδειξη δύναμης του εγχώριου φασισμού, με συχνή κατάληξη βιαιοπραγίες σε βάρος ανύποπτων περαστικών, μεταναστών ή Ελλήνων που δεν πληρούν τις «εθνικά ορθές» ενδυματολογικές προδιαγραφές.

Το 2006 π.χ. περαστικοί πολίτες μόλις και μετά βίας έσωσαν ένα νεαρό από ομάδα 20 χρυσαυγιτών, που στα καλά καθούμενα τον είχαν ρίξει κάτω και τον χτυπούσαν με μανία - ο ένας απ' αυτούς «με μεγάλη πέτρα στο κεφάλι, τουλάχιστον δυο φορές».

Το θύμα έχασε τις αισθήσεις του και μεταφέρθηκε αιμόφυρτο στον «Ευαγγελισμό» («Ε» 30.1.06).

Παρόμοιες επιθέσεις έχουν αποτελέσει τον επίλογο κι άλλων εκδηλώσεων της Χρυσής Αυγής. Μετά τη φετεινή «Γιορτή Ελληνικής Νεολαίας», ένας μαροκινός μετανάστης κι ένας νεαρός Ελληνας μαχαιρώθηκαν στο Θησείο (27.10.07). Συνολικά, το τελευταίο εξάμηνο έχουν σημειωθεί τουλάχιστον 17 φασιστικές επιθέσεις.

Αυτή τη δολοφονική δράση θέλησαν να καταγγείλουν με συγκέντρωσή τους, μερικές ώρες νωρίτερα στον ίδιο χώρο, δεκάδες μαζικοί φορείς, πολιτικές νεολαίες κι αντιφασιστικές οργανώσεις (ΑΔΕΔΥ, ΟΛΜΕ, ΠΟΕΔΗΝ, φοιτητικοί σύλλογοι, Νεολαία Συνασπισμού, Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ, Νεολαία Ενάντια στο Ρατσισμό, Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, ΑΚΟΑ, ΔΕΑ, ΚΟΕ κ.ά.) Κεντρικοί ομιλητές είχαν οριστεί ο Μανόλης Γλέζος κι ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Περικλής Κοροβέσης.

Η συγκέντρωση δεν πρόλαβε, ωστόσο, να γίνει, καθώς το κέντρο της Αθήνας μετατράπηκε σε πεδίο μάχης.

Επιχειρώντας να προσεγγίσουν την πλατεία Κολοκοτρώνη στις 11 π.μ., μερικές εκατοντάδες αντιφασίστες αναχαιτίστηκαν από τα ΜΑΤ και τους χρυσαυγίτες. Τελικός απολογισμός της αναμέτρησης: τρεις αντιφασίστες σοβαρά τραυματισμένοι -οι δυο με μαχαιριές, στη σπλήνα και στο πόδι.

Τηλεοπτικό ξεμασκάρεμα

Τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ προτίμησαν, φυσικά, να εστιάσουν την προσοχή τους στις συγκρούσεις που ακολούθησαν μεταξύ των ΜΑΤ κι ενός τμήματος των διαδηλωτών (που προέρχονταν από τον αντιεξουσιαστικό χώρο), καταγγέλλοντας -ως συνήθως- την «αδράνεια» της αστυνομίας. Τα πλάνα από την κοινή επίθεση αστυνομικών και χρυσαυγιτών, σε συνδυασμό με τον πραγματικό απολογισμό των «εκτρόπων», δεν ήταν ωστόσο δυνατόν να περάσουν ασχολίαστα: ακόμη κι ο πιο αναρχοφάγος τηλεπαρουσιαστής δύσκολα μπορεί να εξισώσει την καταστροφή 4 καμερών «ελέγχου της κυκλοφορίας» και τις φθορές σε δύο ΑΤΜ με το μαχαίρωμα νέων ανθρώπων υπό την κάλυψη της αστυνομίας!

Ενα μέρος των δελτίων του Σαββατοκύριακου αφιερώθηκε έτσι στην αποκάλυψη της συμμαχίας της ΕΛ.ΑΣ. με τους μαχαιροβγάλτες της «Χρυσής Αυγής». Συνδικαλιστές αστυνομικοί και μέλη της ναζιστικής οργάνωσης κλήθηκαν στα «παράθυρα» να δώσουν εξηγήσεις. Κι αυτές οι εξηγήσεις ήταν κάτι παραπάνω από εύγλωττες.

*Παρά τις διαφωνίες τους για την επιτυχία ή όχι της όλης επιχείρησης, οι συνδικαλιστές αστυνομικοί φρόντισαν πάνω απ' όλα ν' αποποιηθούν κάθε υπόνοια για σχέση μεταξύ της υπηρεσίας (ή συναδέλφων τους) με τη ναζιστική οργάνωση. «Εκεί που έκαναν την επιχείρηση οι άνδρες των ΜΑΤ» κατά των αντιφασιστών, δήλωσε στο Mega (3.2.08) το μέλος του δ.σ. της ΠΟΑΣΥ Αντώνης Λιακόπουλος, «οι αξιωματικοί δεν φρόντισαν ν' αφήσουν μια ομάδα να κρατάει τα μέλη της Χρυσής Αυγής. Τα υπόλοιπα είναι εκ του πονηρού».

*Ο δε αντιπρόεδρος της Ενωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Δημήτρης Ντούμας δεν δίστασε να αποκαλέσει «ανέκδοτο» τα ρεπορτάζ «περί κοινής επιχειρήσεως Χρυσής Αυγής και αστυνομίας» (Alter 3.2.08). Ως «επιχειρησιακός αστυνομικός», ο τελευταίος έδωσε μάλιστα τη δική του εκδοχή για όσα κατέγραψε ο φακός: «Την ώρα που επιχειρεί, η διμοιρία δεν είναι δυνατόν να έχει το νου της και στην πλάτη της. Επιχειρεί μπροστά. Καταλάβατε; Επιχειρησιακά κινήθηκε πολύ πολύ καλά. Τώρα, αν κάποιοι θερμοκέφαλοι μπήκαν, ακολούθησαν τη διμοιρία και πέρασαν ανάμεσα από ζήλο, δεν ξέρω από τι, τι να σας πω τώρα;» (Alpha 3.2.08).

*Η περιγραφή των χρυσαυγιτών από το συνδικαλιστή αστυνομικό σαν (απλώς) «θερμοκέφαλων» είναι αποκαλυπτική. Τον ίδιο ακριβώς όρο χρησιμοποίησε, στη δική του ανακοίνωση για τα γεγονότα, και το Γραφείο Τύπου του ΛΑΟΣ («Απογευματινή» 4.2.08). Ομως ο κ. Ντούμας δεν περιορίστηκε σ' αυτά. Φρόντισε να υπερασπιστεί τη μονομερή ενασχόληση των ΜΑΤ με τους αντιφασίστες («αφού από εκεί γινόταν η επίθεση») και να καλύψει τους συναδέλφους του που, όπως κατήγγειλε καταστηματάρχης της περιοχής, βοηθούσαν μετά τα επεισόδια τους χρυσαυγίτες στο πακετάρισμα και την απομάκρυνση των «υλικών» τους. Δεν δίστασε να δώσει ακόμη και «το λόγο της τιμής του» ότι, «απ' όσο ξέρει», σχέσεις Αστυνομίας και Χρυσής Αυγής «δεν υπάρχουν».

*Ακόμη πιο εύγλωττοι υπήρξαν on camera οι ίδιοι οι χρυσαυγίτες. Ο φίρερ Νίκος Μιχαλολιάκος θέλησε να τρελάνει τους πάντες, υποστηρίζοντας πως η εικόνα που καταγράφουν τα πλάνα της κοινής εφόρμησης «είναι ψευδής» (Alter 2.2.08).

Η δοκιμασμένη τακτική της «διάψευσης» των χτυπημάτων της οργάνωσης δεν είχε όμως πια καμιά πιθανότητα επιτυχίας: «Κύριε Μιχαλολιάκο», ξέσπασε ο τηλεπαρουσιαστής, «πουλάκια κάνουν τα μάτια μας; Δεν βλέπω εδωπέρα ροπαλοφόρους με κράνη μέσα στους αστυνομικούς;».

*«Οποιος μπλέκεται με αυτά τα πράγματα», ξεκαθάρισε απ' την πλευρά του στο Alter (3.2.08) ο «εκπρόσωπος Τύπου» της οργάνωσης, Ηλίας Παναγιώταρος, «θα υποστεί και κάποια πράγματα. Δεν ξέρω αν καταλάβατε τι εννοώ». Από την άλλη, ισχυρίστηκε -ψευδώς- ότι στις εκδηλώσεις τους «ποτέ κατά το παρελθόν δεν έχει ανοίξει μύτη», διαβεβαιώνοντας ακόμη και για τη δημοκρατικότητά τους:

«Εμείς δεν έχουμε πάει σε μια συγκέντρωση κάποιου που δεν τον γουστάρουμε, να του πούμε "φύγε από εδώ πέρα"... Ποτέ!».

Δυστυχώς, ούτε ο παρουσιαστής του δελτίου ούτε οι υπόλοιποι καλεσμένοι ήταν επαρκώς ενημερωμένοι για το μητρώο της ναζιστικής συμμορίας. Κανείς δεν του θύμισε, έτσι, ότι στις 25.3.2006 ροπαλοφόροι χρυσαυγίτες επιτέθηκαν σε μέλη της Αντιεξουσιαστικής Κίνησης της Θεσσαλονίκης, την ώρα που διαδήλωναν ειρηνικά κατά των παρελάσεων.

Αποτέλεσμα της επίθεσης ήταν τρεις μαθητές μαχαιρωμένοι («Ε» 27.3.06) και τα εύσημα του νεολαιίστικου περιοδικού της οργάνωσης προς όσους «δεν περιορίστηκαν στις χειρονομίες, αλλά έριξαν ένα μπερντάχι ξύλο στα τσογλάνια» («Αντεπίθεση», τχ. 27, σ. 40). Τον Απρίλιο πάλι του 2005, χρυσαυγίτες επέδραμαν στο Αίθριο της Φιλοσοφικής, τραυματίζοντας σοβαρά δυο αριστερές φοιτήτριες, μέλη της ΚΟΕ, και μαχαιρώνοντας έναν πλανόδιο πωλητή («Αυγή» 8.4.05). Ενα χρόνο αργότερα, άλλοι τρεις φοιτητές μαχαιρώθηκαν από μέλη της οργάνωσης στο Πάντειο (13.4.2006).

Ακολούθησε, πρόσφατα, το μαχαίρωμα στην πανεπιστημιούπολη ενός μεταπτυχιακού φοιτητή που τους αντιμίλησε (24.10.2007). Ο ίδιος ο Παναγιώταρος, «προμηθευτής ενδύσεως των σωμάτων ασφαλείας» σύμφωνα με το συναγωνιστή του Χάρη Κουσουμβρή, είχε ηγηθεί μιας τουλάχιστον επεισοδιακής «αντισυγκέντρωσης» έξω απ' το «Ιντερκοντινένταλ» (20.4.2000).

*Απολαυστική ήταν πάντως η στιχομυθία του με τους δημοσιογράφους, όσον αφορά την επιχειρησιακή συνεργασία που κατέγραψαν οι κάμερες. Είναι προφανές ότι, για το ηγετικό στέλεχος της Χρυσής Αυγής, η ανοχή της ΕΛ.ΑΣ. απέναντι στη δράση των συναγωνιστών του είναι πέρα για πέρα φυσιολογική. Η προσέγγισή του στο ζήτημα ήταν αυστηρά «τεχνική»:

Δημοσιογράφος: «Τι δουλειά είχαν όλοι αυτοί [οι χρυσαυγίτες] μέσα στις ομάδες των αστυνομικών;»

Παναγιώταρος: «Δεν ήτανε μέσα. Αυτοί ήτανε κάποιοι τελευταίοι. Ξεχασμένοι πίσω».

Δημοσιογράφος: «Αυτοί, οι ξεχασμένοι πίσω. Μέσα στους αστυνομικούς...»

Παναγιώταρος: «Ητανε από πίσω και θέλανε να μπούνε μπροστά».

Δημοσιογράφος: «Επιστρέφουνε, βλέπουμε...»

Παναγιώταρος: «Επιστρέφουνε άμα ψεκάζουν» (τα ΜΑΤ με χημικά τους αντιφασίστες).

Δημοσιογράφος: «Βγαίνουν μαζί με τους αστυνομικούς...»

Παναγιώταρος: «Ανάμεσά τους περνάνε»

Δημοσιογράφος: «Ακούσαμε πριν το ενδεχόμενο ότι αισθάνονται πιο άνετα ίσως ανάμεσα στους αστυνομικούς».

Παναγιώταρος: «Δεν υπάρχει ούτε "πιο άνετ" ούτε τίποτα. Εμπόδιο ήταν οι αστυνομικοί μπροστά μας».

*Αποκαλυπτικότερος απ' όλους όσους παρήλασαν στα τηλεοπτικά παράθυρα υπήρξε ο νεαρός χρυσαυγίτης Ηλίας Κασιδιάρης. Μιλώντας στο Mega (3.2.08), έδωσε το όνομα αλλά και στοιχεία από το φάκελο του ενός από τους μαχαιρωμένους - «σεσημασμένου αναρχικού», κατά τη διατύπωσή του.

Για τον δεύτερο υποστήριξε πως «είναι Αλβανός» και κάλεσε τον παριστάμενο συνδικαλιστή της ΕΛ.ΑΣ. να το επιβεβαιώσει. (Στην πραγματικότητα πρόκειται για Ελληνα, μέλος της οργάνωσης «Εργατική Εξουσία»).

Προϊστορία στοργής

Οταν ο δημοσιογράφος τον ρώτησε από πού τα γνωρίζει όλα αυτά, αφ' ής στιγμής τα στοιχεία των τραυματιών δεν είχαν δημοσιοποιηθεί, απάντησε με θράσος ότι και οι δύο είναι συγχωριανοί του! Δεν παρέλειψε, τέλος, να επικαλεστεί, ως επιχείρημα, όσα «έλεγαν οι μοτορόλες των διμοιριών των ΜΑΤ, είκοσι λεπτά πριν το επεισόδιο». Ούτε της υπηρεσίας να ήταν...

Αν κάτι αποδεικνύουν τα γεγονότα του περασμένου Σαββάτου, αυτό είναι ο καθοριστικός ρόλος της τηλεοπτικής εικόνας στην επιβεβαίωση -κι ευρύτερη αποδοχή- όσων είναι ήδη γνωστά από χρόνια. Μετά λόγου γνώσεως, οι αναρχικοί των Εξαρχείων είχαν άλλωστε προειδοποιήσει από καιρό: «Οπου δε φτάνει το γκλομπ του μπάτσου, πιάνει δουλειά το μαχαίρι του φασίστα».

Μια ματιά στις πολυάριθμες ναζιστικές επιθέσεις της τελευταίας δεκαπενταετίας αποκαλύπτει σωρεία υπηρεσιακών πράξεων και παραλείψεων, που πιστοποιούν την άτυπη προστασία των χρυσαυγιτών και των εν όπλοις συνοδοιπόρων τους από κύκλους της ΕΛ.ΑΣ. Σταχυολογούμε τροχάδην τα κυριότερα περιστατικά:

*Στις 10.12.1992 χρυσαυγίτες εισβάλλουν στην ΑΣΟΕΕ, που ήταν κατειλημμένη απ' τους φοιτητές ενάντια στο «νόμο Σουφλιά». Μια διμοιρία των ΜΑΤ τους παρακολουθεί διακριτικά από απόσταση, χωρίς να επέμβει. Λίγο αργότερα, η ίδια συμμορία κάνει ρημαδιό την κατάληψη στέγης της Λέλας Καραγιάννη, τραυματίζοντας μια ηλικιωμένη γυναίκα, και εν συνεχεία τραυματίζει σοβαρά με καδρόνια δυο περαστικούς φοιτητές, μέλη της αριστερής οργάνωσης ΟΣΕ.

Με ανακοίνωσή του, το Γραφείο Τύπου της Χρυσής Αυγής αναλαμβάνει επίσημα την ευθύνη για τις «συμπλοκές με οργανωμένα αντεθνικά στοιχεία». Αστυνομικοί συλλαμβάνουν 9 χρυσαυγίτες με τον οπλισμό τους, τους μεταφέρουν στο τμήμα, αλλά τους αφήνουν ελεύθερους χωρίς να κρατήσουν τα στοιχεία τους!

*Στις 6.6.1994 χρυσαυγίτες δίνουν ένα χεράκι στα ΜΑΤ κατά την πολιορκία της ΑΣΟΕΕ, που έχει καταληφθεί από αναρχικούς. Ερωτώμενος, ο τότε υπουργός Δ. Τάξης Στ. Παπαθεμελής δηλώνει ότι «αρμόδιοι είναι οι εισαγγελείς και όχι η Αστυνομία».

*Στις 15.4.1995 χρυσαυγίτες ξυλοκοπούν έξω από την κατειλημμένη Πάντειο τον πρύτανη Αιμίλιο Μεταξόπουλο. Αστυνομικοί των ΜΑΤ είναι παρόντες, αλλά δεν επεμβαίνουν.

*Στις 17-18.11.1995 χρυσαυγίτες οδηγούνται από τα ΜΑΤ μέχρι την πύλη της Τοσίτσα, για να εκδιώξουν τους καταληψίες του ΕΜΠ. «Μας έστελναν μεμονωμένα, λες και είμασταν παρακρατικοί "αγανακτισμένοι πολίτες", να ενισχύσουμε την προσπάθεια της αστυνομίας», σημειώνει στην αυτοβιογραφία του ο Χάρης Κουσουμβρής, πάλαι ποτέ ηγετικό στέλεχος της οργάνωσης.

*Ακόμη και στη γνωστή υπόθεση της απόπειρας δολοφονίας του μέλους του Κ.Σ. της ΕΦΕΕ Δημήτρη Κουσουρή και δυο συντρόφων του έξω από τα δικαστήρια της Ευελπίδων (16.6.1998), η στάση της ΕΛ.ΑΣ. υπήρξε σκανδαλωδώς προβληματική. Ο τραυματισμός των τριών μελών του Νέου Αριστερού Ρεύματος από τον υπαρχηγό της Χρυσής Αυγής, Αντώνη Ανδρουτσόπουλο («Περίανδρο») και τη συμμορία του δεν καταγράφηκε καν στο δελτίο συμβάντων του τοπικού αστυνομικού τμήματος, η δε ηγεσία του ΥΔΤ έκανε αρχικά λόγο για «σύγκρουση ακροκινούμενων ομάδων». Στη συνέχεια η ΕΛ.ΑΣ. έκανε ό,τι μπορούσε για να μην καταλήξουν οι έρευνες σε κάποιο αποτέλεσμα. Στη δίκη του Περίανδρου, ο μάρτυρας υπαστυνόμος Λυκιαρδόπουλος αποκαλούσε τους χρυσαυγίτες «τα παιδιά» κι απέδωσε την απόπειρα στους... αναρχικούς!

*Στις 16.11.2002, χρυσαυγίτες μαχαίρωσαν κοντά στα γραφεία τους το φοιτητή Πάρη Χρυσό, μέλος της Διεθνιστικής Εργατικής Αριστεράς, και ξυλοκόπησαν μια συντρόφισσά του.

Σύμφωνα με τον Κουσουμβρή, την επίθεση διέπραξε «μια ομάδα απ' τα γραφεία της Χρυσής Αυγής» που είχε σταλεί από την ηγεσία «να σπάσουν πλάκα πετώντας μπίλιες στην ταμπέλα του Συνασπισμού» (σ.137).

Ο ίδιος δίνει και μια ενδιαφέρουσα περιγραφή του τρόπου με τον οποίο ένας επιφανής συναγωνιστής του εξασφάλισε ακλόνητο άλλοθι: «Αμέσως μετά απ' τη λήξη του επεισοδίου και το μαχαίρωμα του Πάρη Χρυσού, ένας αστυνομικός τηλεφωνεί στο κινητό του Ηλία Παναγιώταρου ρωτώντας τον ποιος το έκανε. [...] Εκείνος του είπε ότι βρίσκεται στο σπίτι για να τον πάρει εκεί και να επιβεβαιώσει ότι δεν έχει σχέση με την υπόθεση». Ο «αξιωματικός της Ασφάλειας» ακολούθησε την οδηγία, «επιβεβαιώνοντας» την «απουσία» του εν λόγω χρυσαυγίτη από τα γραφεία, χωρίς «να διερωτηθεί μήπως ο Παναγιώταρος είχε κάνει εκτροπή κλήσης του σταθερού του στο κινητό τηλέφωνό του» (σ.138).

*Τη βραδιά των πανηγυρισμών για το Euro 2004 (25.6.2004), χρυσαυγίτες της «Γαλάζιας Στρατιάς» πρωταγωνιστούν στο ομαδικό λιντσάρισμα μεταναστών που φαντάστηκαν πως μπορούσαν να γιορτάσουν τη νίκη της Εθνικής μας μαζί με τους «γηγενείς». Η ΕΛ.ΑΣ. δήλωσε αδυναμία εντοπισμού των δραστών, ισχυριζόμενη ότι -δυο μήνες πριν την Ολυμπιάδα!- οι κάμερές της στην Ομόνοια ήταν «εκτός λειτουργίας».

*Στις 13.4.2006, όταν χρυσαυγίτες μαχαίρωσαν δυο φοιτητές και μια φοιτήτρια στο Πάντειο, ο ίδιος ο αττικάρχης Ασημάκης Γκόλφης έσπευσε να «διαψεύσει» την είδηση της επιδρομής. Ακολούθησε επέμβαση των ΜΑΤ, σε μια άκαρπη προσπάθεια γενίκευσης των επεισοδίων που είχαν ξεκινήσει με τον εντοπισμό ενός χρυσαυγίτη φοιτητή, γιου απόστρατου ταξίαρχου της ΕΛ.ΑΣ., ο οποίος ...οπλοφορούσε μέσα στη σχολή. Οι δε μαχαιρωμένοι ανακρίθηκαν αυθημερόν στον Ευαγγελισμό κι ένας απ' αυτούς, μέλος της φοιτητικής παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ, μεταφέρθηκε αιμόφυρτος στη Γενική Ασφάλεια επειδή αρνούνταν να καταθέσει (βλ. «Ιός» 29.4.06 & 13.5.06).

*Στις 13.7.2007, τέλος, χρυσαυγίτες συνέδραμαν τα ΜΑΤ εναντίον κατοίκων του Κεραμεικού που διαμαρτύρονταν για την αφύλακτη διάβαση του τρένου («Το Παρόν» 15.7.07). Το έντυπο της οργάνωσης φρόντισε, φυσικά, να «διαψεύσει» την καταγγελία.

Εκ της τέφρας;

Πριν από ενάμιση χρόνο, στο ρεπορτάζ μας για τη δίκη και καταδίκη του «Περίανδρου» σημειώναμε: «Η ειδική σχέση μερίδας αστυνομικών με πολιτικά και χρυσαυγιτών ήταν ορατή, τις μέρες αυτές στο προαύλιο των δικαστηρίων. Με δεδομένο ότι κατά την ακροαματική διαδικασία αναδείχθηκε η σχέση των χρυσαυγιτών ως "αγανακτισμένων πολιτών" στα μετόπισθεν των ΜΑΤ σε πολλές περιπτώσεις διαδηλώσεων, είναι δικαιολογημένες οι ανησυχίες πολλών παρισταμένων, αν βρισκόμαστε μπροστά σε μια ανασύσταση αυτής της προνομιακής σχέσης» («Κ.Ε» 8.10.06). Σήμερα, γνωρίζουμε πια πολύ καλά την απάντηση.

Ενα μόνο σκοτεινό σημείο υπάρχει: σύμφωνα με την ανακοίνωση της ΕΛ.ΑΣ., όλες οι κινήσεις των ΜΑΤ το περασμένο Σάββατο έγιναν με την παρουσία και καθοδήγηση εισαγγελέων. Αυτοί, άραγε, δεν πήραν τίποτα είδηση;

Μια επίσημη έκθεση

Ιδιαίτερα αποκαλυπτικό για τις διασυνδέσεις των νεοναζί είναι ένα ντοκουμέντο της ειδικής ομάδας που συγκροτήθηκε από την ΕΛ.ΑΣ. το 1999 για την αναζήτηση του «Περίανδρου», απόσπασμα του οποίου δημοσιεύθηκε αργότερα στα «Νέα» (17.4.2004). «Η οργάνωση», διαβάζουμε εκεί, «διατηρεί πολύ καλές σχέσεις και επαφές με εν ενεργεία και αποστράτους αξιωματικούς της ΕΛ.ΑΣ., αλλά και με απλούς αστυνομικούς. Στο παρελθόν, κατά τη διάρκεια των επετείων της 17ης Νοέμβρη, αλλά και άλλων εκδηλώσεων του αριστερίστικου και αναρχικού χώρου, η αστυνομία τούς προμήθευε με ασυρμάτους και κλομπς, για να τους εντοπίζουν και να τους κτυπούν, εμφανιζόμενοι ως "αγανακτισμένοι πολίτες"». Μια άλλη ενδιαφέρουσα πληροφορία που περιέχεται στο ίδιο έγγραφο είναι ότι «τα περισσότερα μέλη της Χρυσής Αυγής οπλοφορούν παράνομα, προμηθευόμενα όπλα από βουλευτές (της Ν.Δ.) παρουσιαζόμενα ως συνοδοί τους».

Το πιο ενδιαφέρον, όμως, στοιχείο είναι άλλο. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ένας φρουρός του υπουργού Δημ. Τάξης Μιχάλη Χρυσοχοΐδη ήταν αυτός που ειδοποίησε κάποια μέλη της «Χρυσής Αυγής», πληροφοριοδότες της «ομάδας», να κόψουν κάθε επαφή μαζί της, επειδή δήθεν κινδύνευαν γιατί «η μισή αστυνομία ήθελε να συλληφθεί ο "Περίανδρος" κι η άλλη μισή όχι». Ερωτώμενος σχετικά, ο κ. Χρυσοχοΐδης φρόντισε πάντως να καλύψει τον άνθρωπό του: «Μια απλή σύσταση έκανε», δήλωσε, «δεν κάρφωσε τις έρευνες»...



Η ομολογία της συνεργασίας

Ενα αποκαλυπτικό κείμενο για το παρελθόν αλλά και τις προοπτικές συνεργασίας της δυναμικής ακροδεξιάς με την ΕΛ.ΑΣ, στον αγώνα της κατά του «εσωτερικού εχθρού», δημοσιεύθηκε πριν από ένα χρόνο στον «Ελεύθερο Κόσμο» (11.2.2007). Συντάκτης του είναι ο δικηγόρος Τάσος Δημητρακόπουλος, στέλεχος του «Ελληνικού Μετώπου» του Μάκη Βορίδη:

«Εχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί οι καιροί που εμείς, τα παιδιά με τα κοντοκουρεμένα κεφάλια και τις αρβύλες βοηθούσαμε τα ΜΑΤ να καθαρίσουν την Αθήνα, όπως κάναμε σε επεισόδια στο παρελθόν. Δεν θα γίνουν οι νέοι εθνικιστές νεροκουβαλητές σε αυτούς που σε δεδομένη στιγμή και εκτελώντας άνωθεν εντολές θα τους κυνηγήσουν ανελέητα, ενώ κάθονται και κοιτάνε τα αληταριά που καίνε τη σημαία μας... Αν, όμως, τα στελέχη της Αστυνομίας οριοθετηθούν, μελετήσουν πάνω απ' όλα την ιστορία του Σώματός τους και βγάλουν συμπεράσματα, ξαναβάλουν στα γραφεία αλλά κυρίως στις καρδιές τους τις λέξεις Μακρυγιάννη, Χαλανδρίτσα, Λιτόχωρο, αν περήφανα προφέρουν τα ονόματα Μάλλιος, Μπάμπαλης, Πέτρου, Σταμούλης, Μελίστας και τόσα άλλα, αν αποφασίσουν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, αν τσακίσουν τα αναρχικά σκουλήκια και κάθε τι εγκληματικό, τότε και εμείς, όπως και όλος ο λαός, θα είμαστε κοντά τους. Ας τολμήσουν, λοιπόν...»



Ο ΛΑ.Ο.Σ. και η «μυοκτονία»

Αποκαλυπτικό δείγμα της ανθρωποκτόνας πρόθεσης της «δυναμικής» ακροδεξιάς αλλά και της αναπτέρωσης του ηθικού της μετά την είσοδο του ΛΑ.Ο.Σ. στη Βουλή, είναι ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε πριν από ένα τρίμηνο στο «Στόχο» με τίτλο «Περί ποντικών και ανθρώπων...» (11/10/2007). Υπενθυμίζουμε ότι, μέσω μιας «Επιτροπής Εθνικής Μνήμης» ο «Στόχος» ήταν συνδιοργανωτής -μαζί με τη «Χρυσή Αυγή»- της φασιστικής συγκέντρωσης του περασμένου Σαββάτου. Ταυτόσημη ήταν άλλωστε και η θέση τους απέναντι στα γεγονότα: «το παρακράτος των αναρχικών» συνετρίβη από τους «Ελληνες Εθνικιστές» που «κράτησαν με πειθαρχία τον έλεγχο της κατάστασης». Για τη συνδρομή των ΜΑΤ, φυσικά, ούτε κουβέντα.

*Κεντρική ιδέα του άρθρου: οι «αναρχικοί» δεν είναι άνθρωποι αλλά ένα «αποκρουστικό» είδος κατώτερων όντων, η εξολόθρευση ή μη των οποίων εξαρτάται αποκλειστικά από την «αηδία» των «ανθρώπων». Συλλογιστική καθαρά ναζιστική, γνήσιο αντίγραφο των κηρυγμάτων που έστειλαν τους «υπανθρώπους» και τα «αντικοινωνικά στοιχεία» στα κρεματόρια του Αουσβιτς.

«Αντίστοιχο φόβο με τα ποντίκια», διαβάζουμε, «επιφύλαξε η κοινωνία για τους αναρχικούς (τουλάχιστον όπως αυτοί εκφράζονται στη χώρα μας). Εξίσου αποκρουστικοί στην εμφάνιση και ρυπαροί στη σωματική υγιεινή τους, οι αναρχικοί σπέρνουν τον πανικό όπου εμφανίζονται. Ακόμα και οι 'απολιτίκ' άνθρωποι, που δεν αισθάνονται στο πετσί τους την τρομοκρατία των Εξαρχείων, όταν δουν αναρχικούς αλλάζουν δρόμο. Το να συναντήσει κάποιος αναρχικό σε ένα σοκάκι είναι εξίσου αποκρουστικό με τη συνάντηση με ένα τρωκτικό. Ξέρεις ότι είναι ανίσχυρο, αλλά βρωμάει και δαγκώνει. Παρότι ξέρεις ότι μπορείς με ένα πάτημα να λιώσεις το ποντίκι, δεν το κάνεις. Είναι τόσο αηδιαστικό που το αφήνεις να σε προσπεράσει. Οπως και με τους αναρχικούς. Η εγγενής αδυναμία των ποντικιών τα αναγκάζει να υιοθετήσουν την τακτική της αγέλης. Ενα άλλο χαρακτηριστικό των ποντικιών είναι ότι λατρεύουν τη νύχτα. Τη μέρα είναι άφαντα, και ως βρώμικα και αποκρουστικά πλάσματα, προτιμούν το σκοτάδι, εμφανιζόμενα στα κλεφτά και μόνον αφού πέσει ο ήλιος. Γνωρίζουν καλά ότι οι άνθρωποι τα απεχθάνονται. Γι' αυτό εμφανίζονται αστραπιαία, κλέβουν ένα κομμάτι φαγητό και ξαναχάνονται στις τρύπες τους. Και σε αυτό το χαρακτηριστικό η ομοιότητα ποντικιών και αναρχικών είναι εκπληκτική».

*Σε αντιδιαστολή προς τα αντιεξουσιαστιακά «ποντίκια», οι συντάκτες του «Στόχου» θεωρούν φυσικά τους εαυτούς τους -και τους εν γένει «πατριώτες και εθνικιστές» ομοϊδεάτες τους- σαν ένα «λαμπερό» δείγμα της ανθρώπινης φυλής κι «αναπόσπαστο κομμάτι του ελληνικού εθνικού ιστού». Το εντυπωσιακό είναι εδώ η επίκληση της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης της ακροδεξιάς, ως απόδειξη της αλλαγής των καιρών:

«Αυτοί απομονώνονται στο γκέτο των Εξαρχείων, εμείς είμαστε στη Βουλή. Είμαστε επώνυμα ενεργά μέλη της κοινωνίας, και είναι μίζεροι κουκουλοφόροι. Είμαστε λαμπεροί και είναι αποκρουστικοί. Ελκύουμε ολοένα και περισσότερους ανθρώπους ενώ εκείνοι τους απωθούν. Ο,τι προσπάθεια και να καταβάλουν δεν είναι ικανοί να μας κάμψουν. Είμαστε άνθρωποι και είναι ποντίκια».

*Φτάνουμε, τέλος, στο ψητό: την επαγγελία της επερχόμενης «μυοκτονίας» από τους «κυρίαρχους ανθρώπους», η δρομολόγηση της οποίας «είναι ζήτημα χρόνου».

Οι συνδιοργανωτές της φασιστικής συγκέντρωσης του περασμένου Σαββάτου δεν θα μπορούσαν να είναι περισσότερο σαφείς για τις προθέσεις τους: «Ομως, τα ποντίκια, όσο ασήμαντα και να είναι, κάποτε καταντούν επικίνδυνα και ενοχλητικά. Η αποκρουστική τους εμφάνιση και η βρώμα τους προκαλούν δυσανασχέτηση όταν υπερβούν το όριο που θέτουν οι κυρίαρχοι άνθρωποι. Και τότε καταφτάνει η ώρα της ΜΥΟΚΤΟΝΙΑΣ. Εδώ στην Ελλάδα είμαστε ένα βήμα πριν από το όριο αυτό. Οι επιθέσεις των αναρχικών ξεπερνούν σταδιακά το όριο του "ενοχλητικού", αγγίζοντας όλο και περισσότερο τη σφαίρα της "τρομοκρατίας". Είναι λοιπόν ζήτημα χρόνου πότε θα ξεκινήσει η απαραίτητη "μυοκτονία". Δεν είμαστε απόλυτα σίγουροι πότε θα γίνει, αλλά γνωρίζουμε καλά δύο πράγματα: Θα διαρκέσει λίγο και το τελικό ξεκαθάρισμα θα γίνει με τα μέσα που οι ίδιοι υιοθετούν εδώ και χρόνια».


ΔΙΑΒΑΣΤΕ

Χάρης Κουσουμβρής,
«Γκρεμίζοντας τον μύθο της Χρυσής Αυγής» (εκδ. «Ερεβος», Πειραιάς 2004).
Επιλεκτικά ελλιπής αυτοβιογραφία ενός μεταμεληθέντος δυναμικού στελέχους της οργάνωσης, που καταγγέλλει τους ηγέτες της σαν συνεργάτες της αστυνομίας.

Νίκος Μιχαλολιάκος,
«Εχθροί του καθεστώτος. Χρυσή Αυγή 1993-1998» (εκδ. «Ασκαλών», Αθήνα 2000).
Η επίσημη αυτοβιογραφία του φίρερ των εγχώριων νεοναζί, αποκαθαρμένη φυσικά από κάθε αναφορά στη βία των συμμοριτών του.

Νεολαία ενάντια στο Ρατσισμό στην Ευρώπη,
«Ημερολόγιο φασιστικών επιθέσεων»
Καταγραφή των επιδρομών του τελευταίου εξαμήνου εναντίον Ελλήνων και αλλοδαπών.

Επιλογή άρθρων του «Ιού» για τη δράση της Χρυσής Αυγής:
«Η ώρα των αντιφασιστών» («Κ.Ε.» 19/5/1996).
«Αλλάξτε μυαλά γιατί θα σας λιώσουμε σαν τα σκουλήκια» («Ε» 1/2/1998).
«Η μαύρη βίβλος της "Χρυσής Αυγής"» («Ε» 2/7/1998).
«Τα κάτω άκρα της αστυνομίας» («Κ.Ε.» 27/9/1998).
«Η ασυλία του πιστολέρο» («Ε» 29/4/2006).
«Η συγκάλυψη μιας συμμορίας» («Ε» 16/9/2006).
«Ο Περίανδρος που έγινε Αντωνάκης» («Κ.Ε.» 8/10/2006).


ΔΕΙΤΕ

Κώστας Γαβράς
«Ζ» (1969).
Η συνεργασία σωμάτων ασφαλείας κι ακροδεξιού παρακράτους επί Κωνσταντίνου Καραμανλή του πρεσβύτερου, με αποκορύφωμα τη δολοφονία του αριστερού ειρηνιστή βουλευτή Γρηγόρη Λαμπράκη.

Ελευθεροτυπία, 10/2/2008

Σήμερα στην κεντρική πλατείας της Άρτας στήθηκε μικροφωνική που εξηγούσε τα γεγονότα του Σαββάτου.

Το Σάββατο έγιναν συγκρούσεις μεταξύ αναρχικών/αντιεξουσιαστών/αριστερών και αστυνομικών/ναζίδων στο χώρο που είχαν καλεστεί φασιστικές και αντιφασιστικές συγκεντρώσεις .

Πέφτοντας η Κουκούλα του καθωσπρεπισμού της "έννομης τάξης" αποκάλυψε το πρόσωπο της συνεργασίας που υπάρχει ανάμεσα σε φασίστες/ναζί, σε αστυνομικούς και δικαστικούς υπαλλήλους. Στον κόσμο τους η σβάστικα βασιλεύει. Τα γεγονότα που σημειώθηκαν έχουν τεράστια πολιτική αξία.
Το μέτωπο των φασιστών/αστυνομικών μαχαίρωσε δύο ανθρώπους ενώ την εγκληματική διάσταση της πολιτικής τους συνεργασίας, την έδωσε ο εισαγγελέας που ενώ βρέθηκε με τους δολοφόνους φασίστες, τους κάλεσε να απομακρυνθούν χωρίς να υπάρξει καμία εισαγγελική πράξη έρευνας ως όφειλε. Την νομιμοποίηση των φασιστικών πρακτικών ανέλαβαν τα καθεστωτικά ΜΜΕ που κινούνται στον ίδιο χώρο με τον ίδιο ακριβώς ηθικό κώδικα.

Υπήρξαν άμεσες απαντήσεις με πορείες στη Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα (στις 12:00 τα μεσάνυχτα) και στα Ιωάννινα, ενώ τις επόμενες μέρες έγιναν και συνεχίζουν να γίνονται παρεμβάσεις αντιπληροφόρησης παντού.

Το κράτος βρίσκετε αναμφισβήτητα σε μια βαθιά θεσμική κρίση, όχι λόγω κάποιας γενικευμένης αμφισβήτησης αλλά μιας απίστευτης σε μέγεθος διαφθορά που εμφανίζετε κάθετα στη λειτουργία του συστήματος. Η ψευδής ηθική νομιμοποίηση που είχαν οι θεσμικοί μηχανισμοί ελέγχου καταρρέει, η οικονομική κρίση έχει ξεφύγει πλέον από τα φτωχά νοικοκυριά και κατακλύζει και την τάξη των μεσοαστών/μικροεπαγγελματιών. Τα κόμματα και λοιπές οργανώσεις/συνδικάτα που μπορούσαν να κατασκευάσουν κοινωνική συναίνεση μετρούν τη δική τους κοινωνική απαξία και πανωλεθρία. Σε αυτή τη χρονική στιγμή και σε αυτό το περιβάλλον κρίσης το κράτος και το κεφάλαιο με τη δημοσιοποίηση ενός γνωστού και ιστορικά συμβατού ειδυλλίου προσπαθεί να τρομοκρατήσει την κοινωνία και να καθαρίσει τους δρόμους από τις όποιες αντιστάσεις. Επαναφέρει τις παρακρατικές δομές σε συμπλήρωμα των κρατικών δομών καταστολής και επιτίθεται στην κοινωνία.



Παραθέτουμε την προκύρηξη που μοιράστηκε στην εκδήλωση της Άρτας.

ΟΠΟΥ ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ ΤΟ ΓΚΛΟΜΠ ΤΟΥ ΜΠΑΤΣΟΥ ΦΤΑΝΕΙ ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΤΑ
Με τις τελευταίες εκλογές και την είσοδο στη βουλή των ακροδεξιών, με το λαϊκό δημοκρατικό προσωπείο, δόθηκε έδαφος και λόγος σε ακραίες και φασιστικές απόψεις και πρακτικές. Με αφορμή τις συμμορίτικες επιθέσεις σε στέκια , μετανάστες και νεολαίους, καλέστηκε αντισυγκέντρωση από αντιφασιστικές οργανώσεις στον χώρο όπου νεοναζί είχαν προγραμματισμένη συγκέντρωση για τα γεγονότα στα Ίμια το Ά96, το Σάββατο 2\02.
Από πολύ νωρίς το πρωί στην Πλατεία Κολοκοτρώνη είχε συγκεντρωθεί ομάδα 50 περίπου φασιστών, ενόψει της πορείας που είχε προγραμματίσει η ακροδεξιά συμμορία της Χρυσής Αυγής για τις 7 το απόγευμα. Για το ίδιο σημείο υπήρχε κάλεσμα για αντιφασιστική συγκέντρωση για τις 2 το μεσημέρι, στην οποία καλούσαν πλήθος οργανώσεων, όμως λόγω του ότι η πλατεία ήταν "πιασμένη" από τις 9 το πρωί, από τα φασιστοειδή, οι 400 διαδηλωτές από τον αριστερό και αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο συγκεντρώθηκαν στα Προπύλαια και στην Πλ. Κλαυθμώνος.
11πμ: Καθώς οι συγκεντρωμένοι στα Προπύλαια κινήθηκαν προς την Κολοκοτρώνη, εμφανίστηκαν μπάτσοι μπροστά και φασίστες πίσω τους. Οι μπάτσοι λειτούργησαν ως ασπίδα για τους φασίστες, άνοιξαν κάποια στιγμή, άφησαν τους φασίστες να κινηθούν ανάμεσά τους και να χτυπούν ανενόχλητα έχοντας πλάτη και στήριξη τους μπάτσους. Με αυτόν τον τρόπο κατάφεραν να χτυπήσουν δυο συντρόφους με μαχαίρι κι άλλους δύο με πέτρες. Αντιφασίστας πέφτει αναίσθητος, χτυπημένος από κλομπ, ενώ βίντεο των καθεστωτικών ΜΜΕ δείχνουν φασίστες με ελληνικές σημαίες, φωτοβολίδες κλπ να επιτίθενται μέσα από τις γραμμές των ΜΑΤ. Ο μαχαιρωμένος σύντροφος διεκομίσθη στον Ευαγγελισμό, με διαμπερές τραύμα πολύ κοντά στα ζωτικά όργανα, ευτυχώς χωρίς η κατάστασή του να εμπνέει ανησυχία. Στα εξωτερικά ιατρεία βρέθηκαν ο νεαρός που μαχαιρώθηκε στο πόδι και ένας που χτυπήθηκε με πέτρα στο κεφάλι. Για τον τέταρτον τραυματία (από πέτρα) δεν κρίθηκε αναγκαία η νοσηλεία του.
Μετά τη 1 η ώρα, η πορεία 200 ατόμων που βρισκόταν στο Σύνταγμα ενάντια στο συνέδριο της Bionova και τα μεταλλαγμένα, συναντιέται στην Πανεπιστημίου με τους υπόλοιπους. Οι αντιφασίστες έχουν σχηματίσει αλυσίδες και ανεβαίνουν για να συναντηθούν οι 2 πορείες.
2μμ: Αντιφασίστες πέταξαν πέτρες και καδρόνια προς τους φασίστες, Οι μπάτσοι επεμβαίνουν και ακολουθεί ένταση, με ρίψη δακρυγόνων, ένα σκηνικό που
επαναλαμβάνεται μισή ώρα αργότερα. Οι αντιρατσιστικές οργανώσεις της αριστεράς που κάλεσαν την πορεία αποχωρούν μετά από απόφαση τους.
500 εγκλωβισμένοι στα Προπύλαια, πραγματοποιούν κατάληψη στην Πρυτανεία, και με συνέλευση καλούν σε αντιφασιστική πορεία στα Προπύλαια στις 6μμ.
Λίγο πριν τις 3μμ ανακοινώνεται η απόφαση του εισαγγελέα να απαγορευτεί η εκδήλωση των φασιστών και να προχωρήσει διάλυση της προσυγκέντρωσής τους. Οι φασίστες αρχικά αρνούνται, αλλά αποχωρούν, ενώ η απροκάλυπτη συνεργασία τους με τους μπάτσους συνεχίζεται, αφού υπάρχουν καταγγελίες για πράσινο βανάκι στο οποίο φόρτωναν λοστούς και ξύλα οι παρακρατικοί, παρουσία των μπάτσων.
7μμ: Απογευματινή πορεία από τα Προπύλαια:
Αμέσως μετά το ξεκίνημα της πορείας από τα Προπύλαια με συμμετοχή πάνω από 600 ατόμων, οι δυνάμεις των ΜΑΤ επιτέθηκαν απρόκλητα, με αποτέλεσμα να ποδοπατούνται έντονα διαδηλωτές και περαστικοί, χτυπώντας τους ανελέητα με τα κλομπ και κάνοντας εκτεταμένη ρίψη χημικών κρότου και λάμψης. Περίπου 120 άτομα προσάγονται στη ΓΑΔΑ μεταξύ των οποίων κάποιοι τραυματίες, ενώ οι πιο σοβαρά τραυματισμένοι μεταφέρονται στο νοσοκομείο με ασθενοφόρο. Ομάδες διαδηλωτών εγκλωβίζονται κατά σημεία ενώ άλλοι 300 καταφέρνουν να ξεφύγουν στήνοντας οδοφράγματα, καθώς τους έχουν περικυκλώσει τα ΜΑΤ. Η κατάσταση εκτονώθηκε κατά τις 10μμ, όταν απελευθερώθηκαν χωρίς κατηγορίες οι προσαχθέντες, εκτός από μια κοπέλα που έχει κατηγορίες για 3 πλημμελήματα. Από αυτούς που βρέθηκαν στο νοσοκομείο 4-5 άτομα παραμένουν στο Νοσοκομείο, μεταξύ των οποίων και μια συντρόφισσα χτυπημένη στο μέτωπο και το μάτι από ευθεία βολή δακρυγόνου.
Πορείες αλληλεγγύης πραγματοποιήθηκαν το βράδυ σε Θεσσαλονίκη και Πάτρα και Γιάννενα.
Οι ελληναράδες με τις σβάστικες και τις παρακρατικές δομές τους που χαίρουν την κάλυψη και την στήριξη από τους μπάτσους υποστηρικτές τους, η αλλοίωση εικόνων και γεγονότων από τα ΜΜΕ προβάλλοντας και τονίζοντας μόνο τις υλικές απώλειες, χωρίς να υπολογίζουν ζωές, μας προκαλούν αηδία, ενώ δυναμώνουν την οργή μας ενάντια στους νοσταλγούς του Χίτλερ και της χούντας.
ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΣΥΝΕΧΩΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥΣ!
ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ
Αντιφασίστες, αυτόνομοι, αναρχικοί, αντιεξουσιαστές

Ανακοίνωση Συνέλευσης Κατάληψης Πρυτανείας

Μετά τις πολλαπλές επιθέσεις φασιστών που έχουν πραγματοποιηθεί το τελευταίο διάστημα σε αυτοοργανωμένους χώρους αντίστασης, μετανάστες και νεολαίους, σήμερα, 2 Φλεβάρη, φασιστοειδή όλου του φάσματος της ακροδεξιάς θέλησαν να πραγματοποιήσουν πορεία από την πλατεία Κολοκοτρώνη.
Αναρχικοί, αντιεξουσιαστες, αριστεροί, αντιφασίστες αποφάσισαν να ακυρώσουν στην πράξη την πορεία τους.
Συγκεντρωθήκαμε και πορευτήκαμε στην οδό Σταδίου το πρωί στις 10:30, όπου βρεθήκαμε αντιμέτωποι με δυνάμεις της καταστολής που προστάτευαν τους παρακρατικούς.

Ύστερα από συμπλοκή που ακολούθησε, οι διμοιρίες των ΜΑΤ επιτέθηκαν στους συγκεντρωμένους, ως ένα σώμα με τους θρασύδειλους φασίστες, με μαχαίρια, λοστούς, αναισθητικά σπρέι και δακρυγόνα.
Δύο σύντροφοί μας τραυματίστηκαν από μαχαίρι, ο ένας πολύ σοβαρά, και άλλοι διακομίστηκαν στο νοσοκομείο.

Η συνεργασία της κρατικής εξουσίας, αστυνομίας με τους φασίστες είναι μία πραγματικότητα που υφίσταται εδώ και πολύ καιρό. Η δολοφονική τους επίθεση δε στάθηκε ικανή να διαλύσει τους συγκεντρωμένους.

Ύστερα από συνεχή ρίψη δακρυγόνων, επιλέξαμε να καταλάβουμε το κτήριο της Πρυτανείας του Παν/μιου Αθηνών.
Με τη δράση μας στο δρόμο ακυρώθηκε στην πράξη η φασιστική σύναξη και όχι από την προσχηματική εισαγγελική απαγόρευση.

Μετά από συνέλευση, αποφασίσαμε συλλογικά να παραμείνουμε στο κτήριο καλώντας συγκέντρωση και πορεία στα Προπύλαια στις 6 το απόγευμα.

Οι δολοφονικές επιθέσεις των φασιστών και της αστυνομίας δε θα μείνουν αναπάντητες.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ- ΠΟΡΕΙΑ
6μμ - ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ

Αυτοοργάνωση - Αντίσταση - Αλληλεγγύη

Συνέλευση Κατάληψης Πρυτανείας