Λίγα λόγια για το Κοράνιο

Αναδημοσίευση απο το TVXS
http://www.tvxs.gr/v12362





«Χρειάζεται παιδεία, ώστε όσοι ασκούν την εξουσία να μάθουν τί είναι ιερό και απαράγραπτο για τον διαφορετικά άλλον, και να σέβονται την ακεραιότητα του προσώπου, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τον πολιτισμό, όπως ορίζει και το Σύνταγμα».
Της Αγγελικής Ζιάκα, Λέκτορα Θρησκειολογίας του Τμήματος Θεολογίας του Α.Π.Θ.

Για το Ισλάμ, όπως και για τον Χριστιανισμό αλλά και τον Ιουδαϊσμό, η αποκάλυψη του Θεού είναι το αποφασιστικό γεγονός στην ιστορία των ανθρώπων. Ο Θεός, ο Αλλάχ, δίνει στους ανθρώπους τον λόγο του για τον γνωρίσουν, δηλαδή το Κοράνιο (αλ-Κουράν: το Ανάγνωσμα ή Αλ-Κουράν αλ-Καρίμ: το Ιερό Ανάγνωσμα). Οι μουσουλμάνοι πιστεύουν ότι ο Αλλάχ αποκάλυψε και σε άλλους προφήτες πριν από το Μωάμεθ τον λόγο του, όπως στον Αβραάμ, τον Μωυσή και τον Χριστό. Επειδή όμως οι άνθρωποι νόθευσαν τον λόγο του γι’ αυτό ο Αλλάχ αποκάλυψε ξανά το Κοράνιο στον Προφήτη Μωάμεθ. Το Κοράνιο λοιπόν περιέχει την τελευταία και έγκυρη αποκάλυψη του Θεού στον Κόσμο.

Το Κοράνιο είναι ο ακρογωνιαίος λίθος στη ζωή των μουσουλμάνων. Είναι ο αιώνιος λόγος του Αλλάχ, η ομιλία του. Είναι ο ύψιστος κανόνας πίστης και ο νομικός κώδικας της καθημερινής ζωής των μουσουλμάνων. Είναι ο νόμος του Αλλάχ, και άρα ο καταστατικός χάρτης της θρησκείας και της πολιτείας μαζί του Ισλάμ. Όλες οι πτυχές της ζωής ενός μουσουλμάνου καθορίζονται από το Κοράνιο. Ως αιώνιος λόγος του Θεού, περιέχει όχι μόνον της αλήθειες της πίστης, αλλά και όλη την επιστήμη και την κοσμική και πολιτική ζωή. Οι βασικές διδασκαλίες του Κορανίου είναι η αυστηρή μονοθεΐα, η δημιουργία του κόσμου και του ανθρώπου και ο σκοπός τους, και η προσδοκία των εσχάτων.

Διαιρείται σε 114 κεφάλαια, σούρες, καθένα από τα οποία χωρίζεται σε πολλούς στίχους, τα άγιατ, τα «σημεία» δηλαδή ή τα «θαύματα» του Θεού. Το Κοράνιο είναι γραμμένο σε κλασσική αραβική γλώσσα και θεωρείται πρότυπο ωραιότητος της αραβικής γλώσσας. Έχει ρυθμό και η ανάγνωσή του κατά την ώρα της λατρείας γίνεται απαραιτήτως από το αραβικό κείμενο.
H ελληνική κοινωνία έχει μάθει να συμβιώνει εδώ και αιώνες με το Ισλάμ, και γνώρισε επί πολλές γενιές τη μετανάστευση και τον εκπατρισμό. Σήμερα οι επισήμως 200.000, αλλά στην πραγματικότητα πολύ περισσότεροι μουσουλμάνοι μετανάστες, πρόσφυγες, αιτούμενοι άσυλο, σπουδαστές, αλλά και μόνιμα εγκατεστημένοι στην Ελλάδα πάνω από τρεις δεκαετίες, δεν αποτελούν απειλή λόγω της θρησκείας τους. Αντιθέτως απειλή αποτελεί τόσο γι’ αυτούς όσο και για όλους εν τέλει που διαβιούν στον τόπο αυτό, η απάνθρωπη εκμετάλλευση, η ανεργία, η ανασφάλιστη εργασία, η ελλιπής ή ανύπαρκτη κοινωνική πρόνοια, οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης και σίτισης, η έλλειψη ιατρικής κάλυψης και εν κατακλείδι η έλλειψη πολιτικής βούλησης για άμεση και ικανή αντιμετώπιση του όλου και αυξανόμενου προβλήματος της μετανάστευσης.

Τέτοιες ενέργειες τέλος, κατεξοχήν άστοχες και απαράδεκτες, πυροδοτούν κάθε φορά τα αληθινά προβλήματα τα οποία, όσο δεν αντιμετωπίζονται, θα διατρανώνονται και αποδέκτες τους θα είμαστε, λίγο ή πολύ, όλοι μας. Όταν αυτοί οι άνθρωποι φτάνουν σώοι στην Ελλάδα κατόπιν πολύμηνων περιπετειών και κόπων, τα πρώτα πρόσωπα που αντικρίζουν είναι αυτά των αρχών. Δεν κοστίζει σε κανέναν τίποτα να είναι ευγενής απέναντι στο ανθρώπινο πρόσωπο και κυρίως να συμπονεί την εξαθλίωσή του. Οι πολλοί βέβαια είναι. Οι ελάχιστοι όμως που ασχημονούν στιγματίζουν το σύνολο και κυρίως φανερώνουν την αμηχανία και την έλλειψη ετοιμότητας, παιδείας και πολιτικής βούλησης απέναντι στο τεράστιο θέμα της μετανάστευσης. Χρειάζεται παιδεία, ώστε όσοι ασκούν την εξουσία να μάθουν τί είναι ιερό και απαράγραπτο για τον διαφορετικά άλλον, και να σέβονται την ακεραιότητα του προσώπου, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τον πολιτισμό, όπως ορίζει και το σύνταγμα.



H Αγγελική Ζιάκα είναι λέκτορας θρησκειολογίας του Τμήματος Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και Δρ. του Πανεπιστημίου Marc Bloch του Στρασβούργου. Έχει εξειδικευτεί στο Ισλάμ, τη μουσουλμανική ιστορία, τον αραβοϊσλαμικό πολιτισμό και το διαθρησκειακό διάλογο στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου (υπότροφος Γαλλικού κράτους), στο Ποντιφικικό Ινστιτούτο Αραβοϊσλαμικών Σπουδών της Ρώμης (PISAI-υπότροφος Βατικανού) και στο Πανεπιστήμιο του Αμμάν της Ιορδανίας.

Το ερευνητικό της ενδιαφέρον επικεντρώνεται στην μουσουλμανική θεολογία και ιστορία, στον διαθρησκειακό διάλογο, καθώς επίσης και στις κοινωνικές, θρησκευτικές και πολιτικές πτυχές και ζυμώσεις του χώρου της Μέσης Ανατολής.