Οι σκηνές που μεταδόθηκαν από τηλεοράσεως ήταν κάτι παραπάνω από εύγλωττες: μέλη της ναζιστικής οργάνωσης «Χρυσή Αυγή», με καδρόνια στα χέρια, καταδιώκουν μαζί με τα ΜΑΤ αντιφασίστες διαδηλωτές στο κέντρο της Αθήνας. Κάποια στιγμή, οι νεοναζί εγκαταλείπουν ένα από τα θύματά τους χτυπημένο στο οδόστρωμα και σπεύδουν να καλυφθούν πίσω από τις ασπίδες των ανδρών της ΕΛ.ΑΣ.
Η σύμπραξη αστυνομίας-ναζιστών επιβεβαιώνεται κι από τις φωτογραφίες που δημοσιεύθηκαν στον τύπο. Σε μια απ' αυτές, ένας κρανοφόρος χρυσαυγίτης στέκεται δίπλα στα ΜΑΤ με το στιλέτο ανά χείρας.
Τα γεγονότα είναι γνωστά. Το προηγούμενο Σάββατο 2 Φεβρουαρίου η «Χρυσή Αυγή» είχε προγραμματίσει βραδινή συγκέντρωση στην Πλατεία Κολοκοτρώνη και πορεία στο κέντρο της Αθήνας, με αφορμή την επέτειο των Ιμίων. Συνδιοργανωτές της εκδήλωσης ήταν κι άλλες ακροδεξιές ομάδες, συσπειρωμένες σε μια «Επιτροπή Εθνικής Μνήμης», υπό την αιγίδα του «Στόχου» και με την υποστήριξη του «Ελεύθερου Κόσμου». Πρόκειται για την ετήσια επίδειξη δύναμης του εγχώριου φασισμού, με συχνή κατάληξη βιαιοπραγίες σε βάρος ανύποπτων περαστικών, μεταναστών ή Ελλήνων που δεν πληρούν τις «εθνικά ορθές» ενδυματολογικές προδιαγραφές.
Το 2006 π.χ. περαστικοί πολίτες μόλις και μετά βίας έσωσαν ένα νεαρό από ομάδα 20 χρυσαυγιτών, που στα καλά καθούμενα τον είχαν ρίξει κάτω και τον χτυπούσαν με μανία - ο ένας απ' αυτούς «με μεγάλη πέτρα στο κεφάλι, τουλάχιστον δυο φορές».
Το θύμα έχασε τις αισθήσεις του και μεταφέρθηκε αιμόφυρτο στον «Ευαγγελισμό» («Ε» 30.1.06).
Παρόμοιες επιθέσεις έχουν αποτελέσει τον επίλογο κι άλλων εκδηλώσεων της Χρυσής Αυγής. Μετά τη φετεινή «Γιορτή Ελληνικής Νεολαίας», ένας μαροκινός μετανάστης κι ένας νεαρός Ελληνας μαχαιρώθηκαν στο Θησείο (27.10.07). Συνολικά, το τελευταίο εξάμηνο έχουν σημειωθεί τουλάχιστον 17 φασιστικές επιθέσεις.
Αυτή τη δολοφονική δράση θέλησαν να καταγγείλουν με συγκέντρωσή τους, μερικές ώρες νωρίτερα στον ίδιο χώρο, δεκάδες μαζικοί φορείς, πολιτικές νεολαίες κι αντιφασιστικές οργανώσεις (ΑΔΕΔΥ, ΟΛΜΕ, ΠΟΕΔΗΝ, φοιτητικοί σύλλογοι, Νεολαία Συνασπισμού, Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ, Νεολαία Ενάντια στο Ρατσισμό, Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, ΑΚΟΑ, ΔΕΑ, ΚΟΕ κ.ά.) Κεντρικοί ομιλητές είχαν οριστεί ο Μανόλης Γλέζος κι ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Περικλής Κοροβέσης.
Η συγκέντρωση δεν πρόλαβε, ωστόσο, να γίνει, καθώς το κέντρο της Αθήνας μετατράπηκε σε πεδίο μάχης.
Επιχειρώντας να προσεγγίσουν την πλατεία Κολοκοτρώνη στις 11 π.μ., μερικές εκατοντάδες αντιφασίστες αναχαιτίστηκαν από τα ΜΑΤ και τους χρυσαυγίτες. Τελικός απολογισμός της αναμέτρησης: τρεις αντιφασίστες σοβαρά τραυματισμένοι -οι δυο με μαχαιριές, στη σπλήνα και στο πόδι.
Τηλεοπτικό ξεμασκάρεμα
Τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ προτίμησαν, φυσικά, να εστιάσουν την προσοχή τους στις συγκρούσεις που ακολούθησαν μεταξύ των ΜΑΤ κι ενός τμήματος των διαδηλωτών (που προέρχονταν από τον αντιεξουσιαστικό χώρο), καταγγέλλοντας -ως συνήθως- την «αδράνεια» της αστυνομίας. Τα πλάνα από την κοινή επίθεση αστυνομικών και χρυσαυγιτών, σε συνδυασμό με τον πραγματικό απολογισμό των «εκτρόπων», δεν ήταν ωστόσο δυνατόν να περάσουν ασχολίαστα: ακόμη κι ο πιο αναρχοφάγος τηλεπαρουσιαστής δύσκολα μπορεί να εξισώσει την καταστροφή 4 καμερών «ελέγχου της κυκλοφορίας» και τις φθορές σε δύο ΑΤΜ με το μαχαίρωμα νέων ανθρώπων υπό την κάλυψη της αστυνομίας!
Ενα μέρος των δελτίων του Σαββατοκύριακου αφιερώθηκε έτσι στην αποκάλυψη της συμμαχίας της ΕΛ.ΑΣ. με τους μαχαιροβγάλτες της «Χρυσής Αυγής». Συνδικαλιστές αστυνομικοί και μέλη της ναζιστικής οργάνωσης κλήθηκαν στα «παράθυρα» να δώσουν εξηγήσεις. Κι αυτές οι εξηγήσεις ήταν κάτι παραπάνω από εύγλωττες.
*Παρά τις διαφωνίες τους για την επιτυχία ή όχι της όλης επιχείρησης, οι συνδικαλιστές αστυνομικοί φρόντισαν πάνω απ' όλα ν' αποποιηθούν κάθε υπόνοια για σχέση μεταξύ της υπηρεσίας (ή συναδέλφων τους) με τη ναζιστική οργάνωση. «Εκεί που έκαναν την επιχείρηση οι άνδρες των ΜΑΤ» κατά των αντιφασιστών, δήλωσε στο Mega (3.2.08) το μέλος του δ.σ. της ΠΟΑΣΥ Αντώνης Λιακόπουλος, «οι αξιωματικοί δεν φρόντισαν ν' αφήσουν μια ομάδα να κρατάει τα μέλη της Χρυσής Αυγής. Τα υπόλοιπα είναι εκ του πονηρού».
*Ο δε αντιπρόεδρος της Ενωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Δημήτρης Ντούμας δεν δίστασε να αποκαλέσει «ανέκδοτο» τα ρεπορτάζ «περί κοινής επιχειρήσεως Χρυσής Αυγής και αστυνομίας» (Alter 3.2.08). Ως «επιχειρησιακός αστυνομικός», ο τελευταίος έδωσε μάλιστα τη δική του εκδοχή για όσα κατέγραψε ο φακός: «Την ώρα που επιχειρεί, η διμοιρία δεν είναι δυνατόν να έχει το νου της και στην πλάτη της. Επιχειρεί μπροστά. Καταλάβατε; Επιχειρησιακά κινήθηκε πολύ πολύ καλά. Τώρα, αν κάποιοι θερμοκέφαλοι μπήκαν, ακολούθησαν τη διμοιρία και πέρασαν ανάμεσα από ζήλο, δεν ξέρω από τι, τι να σας πω τώρα;» (Alpha 3.2.08).
*Η περιγραφή των χρυσαυγιτών από το συνδικαλιστή αστυνομικό σαν (απλώς) «θερμοκέφαλων» είναι αποκαλυπτική. Τον ίδιο ακριβώς όρο χρησιμοποίησε, στη δική του ανακοίνωση για τα γεγονότα, και το Γραφείο Τύπου του ΛΑΟΣ («Απογευματινή» 4.2.08). Ομως ο κ. Ντούμας δεν περιορίστηκε σ' αυτά. Φρόντισε να υπερασπιστεί τη μονομερή ενασχόληση των ΜΑΤ με τους αντιφασίστες («αφού από εκεί γινόταν η επίθεση») και να καλύψει τους συναδέλφους του που, όπως κατήγγειλε καταστηματάρχης της περιοχής, βοηθούσαν μετά τα επεισόδια τους χρυσαυγίτες στο πακετάρισμα και την απομάκρυνση των «υλικών» τους. Δεν δίστασε να δώσει ακόμη και «το λόγο της τιμής του» ότι, «απ' όσο ξέρει», σχέσεις Αστυνομίας και Χρυσής Αυγής «δεν υπάρχουν».
*Ακόμη πιο εύγλωττοι υπήρξαν on camera οι ίδιοι οι χρυσαυγίτες. Ο φίρερ Νίκος Μιχαλολιάκος θέλησε να τρελάνει τους πάντες, υποστηρίζοντας πως η εικόνα που καταγράφουν τα πλάνα της κοινής εφόρμησης «είναι ψευδής» (Alter 2.2.08).
Η δοκιμασμένη τακτική της «διάψευσης» των χτυπημάτων της οργάνωσης δεν είχε όμως πια καμιά πιθανότητα επιτυχίας: «Κύριε Μιχαλολιάκο», ξέσπασε ο τηλεπαρουσιαστής, «πουλάκια κάνουν τα μάτια μας; Δεν βλέπω εδωπέρα ροπαλοφόρους με κράνη μέσα στους αστυνομικούς;».
*«Οποιος μπλέκεται με αυτά τα πράγματα», ξεκαθάρισε απ' την πλευρά του στο Alter (3.2.08) ο «εκπρόσωπος Τύπου» της οργάνωσης, Ηλίας Παναγιώταρος, «θα υποστεί και κάποια πράγματα. Δεν ξέρω αν καταλάβατε τι εννοώ». Από την άλλη, ισχυρίστηκε -ψευδώς- ότι στις εκδηλώσεις τους «ποτέ κατά το παρελθόν δεν έχει ανοίξει μύτη», διαβεβαιώνοντας ακόμη και για τη δημοκρατικότητά τους:
«Εμείς δεν έχουμε πάει σε μια συγκέντρωση κάποιου που δεν τον γουστάρουμε, να του πούμε "φύγε από εδώ πέρα"... Ποτέ!».
Δυστυχώς, ούτε ο παρουσιαστής του δελτίου ούτε οι υπόλοιποι καλεσμένοι ήταν επαρκώς ενημερωμένοι για το μητρώο της ναζιστικής συμμορίας. Κανείς δεν του θύμισε, έτσι, ότι στις 25.3.2006 ροπαλοφόροι χρυσαυγίτες επιτέθηκαν σε μέλη της Αντιεξουσιαστικής Κίνησης της Θεσσαλονίκης, την ώρα που διαδήλωναν ειρηνικά κατά των παρελάσεων.
Αποτέλεσμα της επίθεσης ήταν τρεις μαθητές μαχαιρωμένοι («Ε» 27.3.06) και τα εύσημα του νεολαιίστικου περιοδικού της οργάνωσης προς όσους «δεν περιορίστηκαν στις χειρονομίες, αλλά έριξαν ένα μπερντάχι ξύλο στα τσογλάνια» («Αντεπίθεση», τχ. 27, σ. 40). Τον Απρίλιο πάλι του 2005, χρυσαυγίτες επέδραμαν στο Αίθριο της Φιλοσοφικής, τραυματίζοντας σοβαρά δυο αριστερές φοιτήτριες, μέλη της ΚΟΕ, και μαχαιρώνοντας έναν πλανόδιο πωλητή («Αυγή» 8.4.05). Ενα χρόνο αργότερα, άλλοι τρεις φοιτητές μαχαιρώθηκαν από μέλη της οργάνωσης στο Πάντειο (13.4.2006).
Ακολούθησε, πρόσφατα, το μαχαίρωμα στην πανεπιστημιούπολη ενός μεταπτυχιακού φοιτητή που τους αντιμίλησε (24.10.2007). Ο ίδιος ο Παναγιώταρος, «προμηθευτής ενδύσεως των σωμάτων ασφαλείας» σύμφωνα με το συναγωνιστή του Χάρη Κουσουμβρή, είχε ηγηθεί μιας τουλάχιστον επεισοδιακής «αντισυγκέντρωσης» έξω απ' το «Ιντερκοντινένταλ» (20.4.2000).
*Απολαυστική ήταν πάντως η στιχομυθία του με τους δημοσιογράφους, όσον αφορά την επιχειρησιακή συνεργασία που κατέγραψαν οι κάμερες. Είναι προφανές ότι, για το ηγετικό στέλεχος της Χρυσής Αυγής, η ανοχή της ΕΛ.ΑΣ. απέναντι στη δράση των συναγωνιστών του είναι πέρα για πέρα φυσιολογική. Η προσέγγισή του στο ζήτημα ήταν αυστηρά «τεχνική»:
Δημοσιογράφος: «Τι δουλειά είχαν όλοι αυτοί [οι χρυσαυγίτες] μέσα στις ομάδες των αστυνομικών;»
Παναγιώταρος: «Δεν ήτανε μέσα. Αυτοί ήτανε κάποιοι τελευταίοι. Ξεχασμένοι πίσω».
Δημοσιογράφος: «Αυτοί, οι ξεχασμένοι πίσω. Μέσα στους αστυνομικούς...»
Παναγιώταρος: «Ητανε από πίσω και θέλανε να μπούνε μπροστά».
Δημοσιογράφος: «Επιστρέφουνε, βλέπουμε...»
Παναγιώταρος: «Επιστρέφουνε άμα ψεκάζουν» (τα ΜΑΤ με χημικά τους αντιφασίστες).
Δημοσιογράφος: «Βγαίνουν μαζί με τους αστυνομικούς...»
Παναγιώταρος: «Ανάμεσά τους περνάνε»
Δημοσιογράφος: «Ακούσαμε πριν το ενδεχόμενο ότι αισθάνονται πιο άνετα ίσως ανάμεσα στους αστυνομικούς».
Παναγιώταρος: «Δεν υπάρχει ούτε "πιο άνετ" ούτε τίποτα. Εμπόδιο ήταν οι αστυνομικοί μπροστά μας».
*Αποκαλυπτικότερος απ' όλους όσους παρήλασαν στα τηλεοπτικά παράθυρα υπήρξε ο νεαρός χρυσαυγίτης Ηλίας Κασιδιάρης. Μιλώντας στο Mega (3.2.08), έδωσε το όνομα αλλά και στοιχεία από το φάκελο του ενός από τους μαχαιρωμένους - «σεσημασμένου αναρχικού», κατά τη διατύπωσή του.
Για τον δεύτερο υποστήριξε πως «είναι Αλβανός» και κάλεσε τον παριστάμενο συνδικαλιστή της ΕΛ.ΑΣ. να το επιβεβαιώσει. (Στην πραγματικότητα πρόκειται για Ελληνα, μέλος της οργάνωσης «Εργατική Εξουσία»).
Προϊστορία στοργής
Οταν ο δημοσιογράφος τον ρώτησε από πού τα γνωρίζει όλα αυτά, αφ' ής στιγμής τα στοιχεία των τραυματιών δεν είχαν δημοσιοποιηθεί, απάντησε με θράσος ότι και οι δύο είναι συγχωριανοί του! Δεν παρέλειψε, τέλος, να επικαλεστεί, ως επιχείρημα, όσα «έλεγαν οι μοτορόλες των διμοιριών των ΜΑΤ, είκοσι λεπτά πριν το επεισόδιο». Ούτε της υπηρεσίας να ήταν...
Αν κάτι αποδεικνύουν τα γεγονότα του περασμένου Σαββάτου, αυτό είναι ο καθοριστικός ρόλος της τηλεοπτικής εικόνας στην επιβεβαίωση -κι ευρύτερη αποδοχή- όσων είναι ήδη γνωστά από χρόνια. Μετά λόγου γνώσεως, οι αναρχικοί των Εξαρχείων είχαν άλλωστε προειδοποιήσει από καιρό: «Οπου δε φτάνει το γκλομπ του μπάτσου, πιάνει δουλειά το μαχαίρι του φασίστα».
Μια ματιά στις πολυάριθμες ναζιστικές επιθέσεις της τελευταίας δεκαπενταετίας αποκαλύπτει σωρεία υπηρεσιακών πράξεων και παραλείψεων, που πιστοποιούν την άτυπη προστασία των χρυσαυγιτών και των εν όπλοις συνοδοιπόρων τους από κύκλους της ΕΛ.ΑΣ. Σταχυολογούμε τροχάδην τα κυριότερα περιστατικά:
*Στις 10.12.1992 χρυσαυγίτες εισβάλλουν στην ΑΣΟΕΕ, που ήταν κατειλημμένη απ' τους φοιτητές ενάντια στο «νόμο Σουφλιά». Μια διμοιρία των ΜΑΤ τους παρακολουθεί διακριτικά από απόσταση, χωρίς να επέμβει. Λίγο αργότερα, η ίδια συμμορία κάνει ρημαδιό την κατάληψη στέγης της Λέλας Καραγιάννη, τραυματίζοντας μια ηλικιωμένη γυναίκα, και εν συνεχεία τραυματίζει σοβαρά με καδρόνια δυο περαστικούς φοιτητές, μέλη της αριστερής οργάνωσης ΟΣΕ.
Με ανακοίνωσή του, το Γραφείο Τύπου της Χρυσής Αυγής αναλαμβάνει επίσημα την ευθύνη για τις «συμπλοκές με οργανωμένα αντεθνικά στοιχεία». Αστυνομικοί συλλαμβάνουν 9 χρυσαυγίτες με τον οπλισμό τους, τους μεταφέρουν στο τμήμα, αλλά τους αφήνουν ελεύθερους χωρίς να κρατήσουν τα στοιχεία τους!
*Στις 6.6.1994 χρυσαυγίτες δίνουν ένα χεράκι στα ΜΑΤ κατά την πολιορκία της ΑΣΟΕΕ, που έχει καταληφθεί από αναρχικούς. Ερωτώμενος, ο τότε υπουργός Δ. Τάξης Στ. Παπαθεμελής δηλώνει ότι «αρμόδιοι είναι οι εισαγγελείς και όχι η Αστυνομία».
*Στις 15.4.1995 χρυσαυγίτες ξυλοκοπούν έξω από την κατειλημμένη Πάντειο τον πρύτανη Αιμίλιο Μεταξόπουλο. Αστυνομικοί των ΜΑΤ είναι παρόντες, αλλά δεν επεμβαίνουν.
*Στις 17-18.11.1995 χρυσαυγίτες οδηγούνται από τα ΜΑΤ μέχρι την πύλη της Τοσίτσα, για να εκδιώξουν τους καταληψίες του ΕΜΠ. «Μας έστελναν μεμονωμένα, λες και είμασταν παρακρατικοί "αγανακτισμένοι πολίτες", να ενισχύσουμε την προσπάθεια της αστυνομίας», σημειώνει στην αυτοβιογραφία του ο Χάρης Κουσουμβρής, πάλαι ποτέ ηγετικό στέλεχος της οργάνωσης.
*Ακόμη και στη γνωστή υπόθεση της απόπειρας δολοφονίας του μέλους του Κ.Σ. της ΕΦΕΕ Δημήτρη Κουσουρή και δυο συντρόφων του έξω από τα δικαστήρια της Ευελπίδων (16.6.1998), η στάση της ΕΛ.ΑΣ. υπήρξε σκανδαλωδώς προβληματική. Ο τραυματισμός των τριών μελών του Νέου Αριστερού Ρεύματος από τον υπαρχηγό της Χρυσής Αυγής, Αντώνη Ανδρουτσόπουλο («Περίανδρο») και τη συμμορία του δεν καταγράφηκε καν στο δελτίο συμβάντων του τοπικού αστυνομικού τμήματος, η δε ηγεσία του ΥΔΤ έκανε αρχικά λόγο για «σύγκρουση ακροκινούμενων ομάδων». Στη συνέχεια η ΕΛ.ΑΣ. έκανε ό,τι μπορούσε για να μην καταλήξουν οι έρευνες σε κάποιο αποτέλεσμα. Στη δίκη του Περίανδρου, ο μάρτυρας υπαστυνόμος Λυκιαρδόπουλος αποκαλούσε τους χρυσαυγίτες «τα παιδιά» κι απέδωσε την απόπειρα στους... αναρχικούς!
*Στις 16.11.2002, χρυσαυγίτες μαχαίρωσαν κοντά στα γραφεία τους το φοιτητή Πάρη Χρυσό, μέλος της Διεθνιστικής Εργατικής Αριστεράς, και ξυλοκόπησαν μια συντρόφισσά του.
Σύμφωνα με τον Κουσουμβρή, την επίθεση διέπραξε «μια ομάδα απ' τα γραφεία της Χρυσής Αυγής» που είχε σταλεί από την ηγεσία «να σπάσουν πλάκα πετώντας μπίλιες στην ταμπέλα του Συνασπισμού» (σ.137).
Ο ίδιος δίνει και μια ενδιαφέρουσα περιγραφή του τρόπου με τον οποίο ένας επιφανής συναγωνιστής του εξασφάλισε ακλόνητο άλλοθι: «Αμέσως μετά απ' τη λήξη του επεισοδίου και το μαχαίρωμα του Πάρη Χρυσού, ένας αστυνομικός τηλεφωνεί στο κινητό του Ηλία Παναγιώταρου ρωτώντας τον ποιος το έκανε. [...] Εκείνος του είπε ότι βρίσκεται στο σπίτι για να τον πάρει εκεί και να επιβεβαιώσει ότι δεν έχει σχέση με την υπόθεση». Ο «αξιωματικός της Ασφάλειας» ακολούθησε την οδηγία, «επιβεβαιώνοντας» την «απουσία» του εν λόγω χρυσαυγίτη από τα γραφεία, χωρίς «να διερωτηθεί μήπως ο Παναγιώταρος είχε κάνει εκτροπή κλήσης του σταθερού του στο κινητό τηλέφωνό του» (σ.138).
*Τη βραδιά των πανηγυρισμών για το Euro 2004 (25.6.2004), χρυσαυγίτες της «Γαλάζιας Στρατιάς» πρωταγωνιστούν στο ομαδικό λιντσάρισμα μεταναστών που φαντάστηκαν πως μπορούσαν να γιορτάσουν τη νίκη της Εθνικής μας μαζί με τους «γηγενείς». Η ΕΛ.ΑΣ. δήλωσε αδυναμία εντοπισμού των δραστών, ισχυριζόμενη ότι -δυο μήνες πριν την Ολυμπιάδα!- οι κάμερές της στην Ομόνοια ήταν «εκτός λειτουργίας».
*Στις 13.4.2006, όταν χρυσαυγίτες μαχαίρωσαν δυο φοιτητές και μια φοιτήτρια στο Πάντειο, ο ίδιος ο αττικάρχης Ασημάκης Γκόλφης έσπευσε να «διαψεύσει» την είδηση της επιδρομής. Ακολούθησε επέμβαση των ΜΑΤ, σε μια άκαρπη προσπάθεια γενίκευσης των επεισοδίων που είχαν ξεκινήσει με τον εντοπισμό ενός χρυσαυγίτη φοιτητή, γιου απόστρατου ταξίαρχου της ΕΛ.ΑΣ., ο οποίος ...οπλοφορούσε μέσα στη σχολή. Οι δε μαχαιρωμένοι ανακρίθηκαν αυθημερόν στον Ευαγγελισμό κι ένας απ' αυτούς, μέλος της φοιτητικής παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ, μεταφέρθηκε αιμόφυρτος στη Γενική Ασφάλεια επειδή αρνούνταν να καταθέσει (βλ. «Ιός» 29.4.06 & 13.5.06).
*Στις 13.7.2007, τέλος, χρυσαυγίτες συνέδραμαν τα ΜΑΤ εναντίον κατοίκων του Κεραμεικού που διαμαρτύρονταν για την αφύλακτη διάβαση του τρένου («Το Παρόν» 15.7.07). Το έντυπο της οργάνωσης φρόντισε, φυσικά, να «διαψεύσει» την καταγγελία.
Εκ της τέφρας;
Πριν από ενάμιση χρόνο, στο ρεπορτάζ μας για τη δίκη και καταδίκη του «Περίανδρου» σημειώναμε: «Η ειδική σχέση μερίδας αστυνομικών με πολιτικά και χρυσαυγιτών ήταν ορατή, τις μέρες αυτές στο προαύλιο των δικαστηρίων. Με δεδομένο ότι κατά την ακροαματική διαδικασία αναδείχθηκε η σχέση των χρυσαυγιτών ως "αγανακτισμένων πολιτών" στα μετόπισθεν των ΜΑΤ σε πολλές περιπτώσεις διαδηλώσεων, είναι δικαιολογημένες οι ανησυχίες πολλών παρισταμένων, αν βρισκόμαστε μπροστά σε μια ανασύσταση αυτής της προνομιακής σχέσης» («Κ.Ε» 8.10.06). Σήμερα, γνωρίζουμε πια πολύ καλά την απάντηση.
Ενα μόνο σκοτεινό σημείο υπάρχει: σύμφωνα με την ανακοίνωση της ΕΛ.ΑΣ., όλες οι κινήσεις των ΜΑΤ το περασμένο Σάββατο έγιναν με την παρουσία και καθοδήγηση εισαγγελέων. Αυτοί, άραγε, δεν πήραν τίποτα είδηση;
Μια επίσημη έκθεση
Ιδιαίτερα αποκαλυπτικό για τις διασυνδέσεις των νεοναζί είναι ένα ντοκουμέντο της ειδικής ομάδας που συγκροτήθηκε από την ΕΛ.ΑΣ. το 1999 για την αναζήτηση του «Περίανδρου», απόσπασμα του οποίου δημοσιεύθηκε αργότερα στα «Νέα» (17.4.2004). «Η οργάνωση», διαβάζουμε εκεί, «διατηρεί πολύ καλές σχέσεις και επαφές με εν ενεργεία και αποστράτους αξιωματικούς της ΕΛ.ΑΣ., αλλά και με απλούς αστυνομικούς. Στο παρελθόν, κατά τη διάρκεια των επετείων της 17ης Νοέμβρη, αλλά και άλλων εκδηλώσεων του αριστερίστικου και αναρχικού χώρου, η αστυνομία τούς προμήθευε με ασυρμάτους και κλομπς, για να τους εντοπίζουν και να τους κτυπούν, εμφανιζόμενοι ως "αγανακτισμένοι πολίτες"». Μια άλλη ενδιαφέρουσα πληροφορία που περιέχεται στο ίδιο έγγραφο είναι ότι «τα περισσότερα μέλη της Χρυσής Αυγής οπλοφορούν παράνομα, προμηθευόμενα όπλα από βουλευτές (της Ν.Δ.) παρουσιαζόμενα ως συνοδοί τους».
Το πιο ενδιαφέρον, όμως, στοιχείο είναι άλλο. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ένας φρουρός του υπουργού Δημ. Τάξης Μιχάλη Χρυσοχοΐδη ήταν αυτός που ειδοποίησε κάποια μέλη της «Χρυσής Αυγής», πληροφοριοδότες της «ομάδας», να κόψουν κάθε επαφή μαζί της, επειδή δήθεν κινδύνευαν γιατί «η μισή αστυνομία ήθελε να συλληφθεί ο "Περίανδρος" κι η άλλη μισή όχι». Ερωτώμενος σχετικά, ο κ. Χρυσοχοΐδης φρόντισε πάντως να καλύψει τον άνθρωπό του: «Μια απλή σύσταση έκανε», δήλωσε, «δεν κάρφωσε τις έρευνες»...
Η ομολογία της συνεργασίας
Ενα αποκαλυπτικό κείμενο για το παρελθόν αλλά και τις προοπτικές συνεργασίας της δυναμικής ακροδεξιάς με την ΕΛ.ΑΣ, στον αγώνα της κατά του «εσωτερικού εχθρού», δημοσιεύθηκε πριν από ένα χρόνο στον «Ελεύθερο Κόσμο» (11.2.2007). Συντάκτης του είναι ο δικηγόρος Τάσος Δημητρακόπουλος, στέλεχος του «Ελληνικού Μετώπου» του Μάκη Βορίδη:
«Εχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί οι καιροί που εμείς, τα παιδιά με τα κοντοκουρεμένα κεφάλια και τις αρβύλες βοηθούσαμε τα ΜΑΤ να καθαρίσουν την Αθήνα, όπως κάναμε σε επεισόδια στο παρελθόν. Δεν θα γίνουν οι νέοι εθνικιστές νεροκουβαλητές σε αυτούς που σε δεδομένη στιγμή και εκτελώντας άνωθεν εντολές θα τους κυνηγήσουν ανελέητα, ενώ κάθονται και κοιτάνε τα αληταριά που καίνε τη σημαία μας... Αν, όμως, τα στελέχη της Αστυνομίας οριοθετηθούν, μελετήσουν πάνω απ' όλα την ιστορία του Σώματός τους και βγάλουν συμπεράσματα, ξαναβάλουν στα γραφεία αλλά κυρίως στις καρδιές τους τις λέξεις Μακρυγιάννη, Χαλανδρίτσα, Λιτόχωρο, αν περήφανα προφέρουν τα ονόματα Μάλλιος, Μπάμπαλης, Πέτρου, Σταμούλης, Μελίστας και τόσα άλλα, αν αποφασίσουν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, αν τσακίσουν τα αναρχικά σκουλήκια και κάθε τι εγκληματικό, τότε και εμείς, όπως και όλος ο λαός, θα είμαστε κοντά τους. Ας τολμήσουν, λοιπόν...»
Ο ΛΑ.Ο.Σ. και η «μυοκτονία»
Αποκαλυπτικό δείγμα της ανθρωποκτόνας πρόθεσης της «δυναμικής» ακροδεξιάς αλλά και της αναπτέρωσης του ηθικού της μετά την είσοδο του ΛΑ.Ο.Σ. στη Βουλή, είναι ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε πριν από ένα τρίμηνο στο «Στόχο» με τίτλο «Περί ποντικών και ανθρώπων...» (11/10/2007). Υπενθυμίζουμε ότι, μέσω μιας «Επιτροπής Εθνικής Μνήμης» ο «Στόχος» ήταν συνδιοργανωτής -μαζί με τη «Χρυσή Αυγή»- της φασιστικής συγκέντρωσης του περασμένου Σαββάτου. Ταυτόσημη ήταν άλλωστε και η θέση τους απέναντι στα γεγονότα: «το παρακράτος των αναρχικών» συνετρίβη από τους «Ελληνες Εθνικιστές» που «κράτησαν με πειθαρχία τον έλεγχο της κατάστασης». Για τη συνδρομή των ΜΑΤ, φυσικά, ούτε κουβέντα.
*Κεντρική ιδέα του άρθρου: οι «αναρχικοί» δεν είναι άνθρωποι αλλά ένα «αποκρουστικό» είδος κατώτερων όντων, η εξολόθρευση ή μη των οποίων εξαρτάται αποκλειστικά από την «αηδία» των «ανθρώπων». Συλλογιστική καθαρά ναζιστική, γνήσιο αντίγραφο των κηρυγμάτων που έστειλαν τους «υπανθρώπους» και τα «αντικοινωνικά στοιχεία» στα κρεματόρια του Αουσβιτς.
«Αντίστοιχο φόβο με τα ποντίκια», διαβάζουμε, «επιφύλαξε η κοινωνία για τους αναρχικούς (τουλάχιστον όπως αυτοί εκφράζονται στη χώρα μας). Εξίσου αποκρουστικοί στην εμφάνιση και ρυπαροί στη σωματική υγιεινή τους, οι αναρχικοί σπέρνουν τον πανικό όπου εμφανίζονται. Ακόμα και οι 'απολιτίκ' άνθρωποι, που δεν αισθάνονται στο πετσί τους την τρομοκρατία των Εξαρχείων, όταν δουν αναρχικούς αλλάζουν δρόμο. Το να συναντήσει κάποιος αναρχικό σε ένα σοκάκι είναι εξίσου αποκρουστικό με τη συνάντηση με ένα τρωκτικό. Ξέρεις ότι είναι ανίσχυρο, αλλά βρωμάει και δαγκώνει. Παρότι ξέρεις ότι μπορείς με ένα πάτημα να λιώσεις το ποντίκι, δεν το κάνεις. Είναι τόσο αηδιαστικό που το αφήνεις να σε προσπεράσει. Οπως και με τους αναρχικούς. Η εγγενής αδυναμία των ποντικιών τα αναγκάζει να υιοθετήσουν την τακτική της αγέλης. Ενα άλλο χαρακτηριστικό των ποντικιών είναι ότι λατρεύουν τη νύχτα. Τη μέρα είναι άφαντα, και ως βρώμικα και αποκρουστικά πλάσματα, προτιμούν το σκοτάδι, εμφανιζόμενα στα κλεφτά και μόνον αφού πέσει ο ήλιος. Γνωρίζουν καλά ότι οι άνθρωποι τα απεχθάνονται. Γι' αυτό εμφανίζονται αστραπιαία, κλέβουν ένα κομμάτι φαγητό και ξαναχάνονται στις τρύπες τους. Και σε αυτό το χαρακτηριστικό η ομοιότητα ποντικιών και αναρχικών είναι εκπληκτική».
*Σε αντιδιαστολή προς τα αντιεξουσιαστιακά «ποντίκια», οι συντάκτες του «Στόχου» θεωρούν φυσικά τους εαυτούς τους -και τους εν γένει «πατριώτες και εθνικιστές» ομοϊδεάτες τους- σαν ένα «λαμπερό» δείγμα της ανθρώπινης φυλής κι «αναπόσπαστο κομμάτι του ελληνικού εθνικού ιστού». Το εντυπωσιακό είναι εδώ η επίκληση της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης της ακροδεξιάς, ως απόδειξη της αλλαγής των καιρών:
«Αυτοί απομονώνονται στο γκέτο των Εξαρχείων, εμείς είμαστε στη Βουλή. Είμαστε επώνυμα ενεργά μέλη της κοινωνίας, και είναι μίζεροι κουκουλοφόροι. Είμαστε λαμπεροί και είναι αποκρουστικοί. Ελκύουμε ολοένα και περισσότερους ανθρώπους ενώ εκείνοι τους απωθούν. Ο,τι προσπάθεια και να καταβάλουν δεν είναι ικανοί να μας κάμψουν. Είμαστε άνθρωποι και είναι ποντίκια».
*Φτάνουμε, τέλος, στο ψητό: την επαγγελία της επερχόμενης «μυοκτονίας» από τους «κυρίαρχους ανθρώπους», η δρομολόγηση της οποίας «είναι ζήτημα χρόνου».
Οι συνδιοργανωτές της φασιστικής συγκέντρωσης του περασμένου Σαββάτου δεν θα μπορούσαν να είναι περισσότερο σαφείς για τις προθέσεις τους: «Ομως, τα ποντίκια, όσο ασήμαντα και να είναι, κάποτε καταντούν επικίνδυνα και ενοχλητικά. Η αποκρουστική τους εμφάνιση και η βρώμα τους προκαλούν δυσανασχέτηση όταν υπερβούν το όριο που θέτουν οι κυρίαρχοι άνθρωποι. Και τότε καταφτάνει η ώρα της ΜΥΟΚΤΟΝΙΑΣ. Εδώ στην Ελλάδα είμαστε ένα βήμα πριν από το όριο αυτό. Οι επιθέσεις των αναρχικών ξεπερνούν σταδιακά το όριο του "ενοχλητικού", αγγίζοντας όλο και περισσότερο τη σφαίρα της "τρομοκρατίας". Είναι λοιπόν ζήτημα χρόνου πότε θα ξεκινήσει η απαραίτητη "μυοκτονία". Δεν είμαστε απόλυτα σίγουροι πότε θα γίνει, αλλά γνωρίζουμε καλά δύο πράγματα: Θα διαρκέσει λίγο και το τελικό ξεκαθάρισμα θα γίνει με τα μέσα που οι ίδιοι υιοθετούν εδώ και χρόνια».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ
Χάρης Κουσουμβρής,
«Γκρεμίζοντας τον μύθο της Χρυσής Αυγής» (εκδ. «Ερεβος», Πειραιάς 2004).
Επιλεκτικά ελλιπής αυτοβιογραφία ενός μεταμεληθέντος δυναμικού στελέχους της οργάνωσης, που καταγγέλλει τους ηγέτες της σαν συνεργάτες της αστυνομίας.
Νίκος Μιχαλολιάκος,
«Εχθροί του καθεστώτος. Χρυσή Αυγή 1993-1998» (εκδ. «Ασκαλών», Αθήνα 2000).
Η επίσημη αυτοβιογραφία του φίρερ των εγχώριων νεοναζί, αποκαθαρμένη φυσικά από κάθε αναφορά στη βία των συμμοριτών του.
Νεολαία ενάντια στο Ρατσισμό στην Ευρώπη,
«Ημερολόγιο φασιστικών επιθέσεων»
Καταγραφή των επιδρομών του τελευταίου εξαμήνου εναντίον Ελλήνων και αλλοδαπών.
Επιλογή άρθρων του «Ιού» για τη δράση της Χρυσής Αυγής:
«Η ώρα των αντιφασιστών» («Κ.Ε.» 19/5/1996).
«Αλλάξτε μυαλά γιατί θα σας λιώσουμε σαν τα σκουλήκια» («Ε» 1/2/1998).
«Η μαύρη βίβλος της "Χρυσής Αυγής"» («Ε» 2/7/1998).
«Τα κάτω άκρα της αστυνομίας» («Κ.Ε.» 27/9/1998).
«Η ασυλία του πιστολέρο» («Ε» 29/4/2006).
«Η συγκάλυψη μιας συμμορίας» («Ε» 16/9/2006).
«Ο Περίανδρος που έγινε Αντωνάκης» («Κ.Ε.» 8/10/2006).
ΔΕΙΤΕ
Κώστας Γαβράς
«Ζ» (1969).
Η συνεργασία σωμάτων ασφαλείας κι ακροδεξιού παρακράτους επί Κωνσταντίνου Καραμανλή του πρεσβύτερου, με αποκορύφωμα τη δολοφονία του αριστερού ειρηνιστή βουλευτή Γρηγόρη Λαμπράκη.
Ελευθεροτυπία, 10/2/2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου