Καλή Χρονιά σε Όλους και Όλες . Όλα συνεχίζονται...

Καμία αυλαία δεν θα αφήσουμε να πέσει.
Όλα συνεχίζονται...



Καλή Χρονιά σε Όλους και Όλες
και να ΄χουμε το νου μας... στο Νου μας, γιατί αυτός είναι ο στόχος.

Η ΠΕΡΙ ΘΕΟΥ ΑΠΑΤΗ

Η ΠΕΡΙ ΘΕΟΥ ΑΠΑΤΗ



Εδώ και κάποιες μέρες μου έχει δοθεί η ευκαιρία να διαβάσω ένα από τα πιο σημαντικά βιβλία. Το βιβλίο είναι του Richard Dawkins με τίτλο Η Περί του Θεού Αυταπάτη. Το βιβλίο ανατρέπει κάθε πτυχή της θρησκευτικής πραγματικότητας με έναν ιδιαίτερο επιθετικό καταγγελτικό λόγο. Αυτός ο λόγος είναι από έναν κορυφαίο επιστήμονα βιολόγο. Το βιβλίο του δεν έχει το γνωστό φιλοσοφικό ύφος τέτοιων είδους βιβλίων, αντίθετα διαθέτει πολλά παραδείγματα και έναν λόγο περισσότερο τεχνοκρατικό αλλά απόλυτα ορθολογικό και εντελώς κατανοητό. Η αναφορά στην απουσία της φιλοσοφικής διάστασης είναι προσωπική υπόθεση μιας και αρκετοί το χαρακτηρίζουν ως ένα λογοτεχνικό αριστούργημα, κατά τη γνώμη μου πρόκειται απλά για ένα αριστούργημα διανοητικής και επιστημονικής δράσης που εντυπώνεται σε βιβλίο.

Το βιβλίο ξεκινά τη διαδρομή του μιλώντας για τον άπιστο Αϊνστάιν και το δικαίωμα του να μην πιστεύει σε κανένα προσωπικό θεό. Μεταφέρω μια φράση του Αϊνστάιν από το συγκεκριμένο βιβλίο: «Είμαι ένας βαθιά θρησκευόμενος άπιστος. Πρόκειται για ένα νέο είδος θρησκείας».
Και αμέσως παρακάτω: «Η ιδέα ενός προσωπικού θεού μου είναι εντελώς ξένη και μου φαίνεται έως και αφελής».
Ακολουθούν κριτικές αυτής της στάσης του Αϊνστάιν από διάφορους τυχαίους σε τούτων τον μάταιο κόσμο πλην όμως ενδιαφέρον.

Συνεχίζοντας τα κεφάλαια συνεχίζει και η κριτική : «Ο θεός της Παλαιάς Διαθήκης είναι προφανώς ο πιο αντιπαθητικός χαρακτήρας όλης της πεζογραφίας: φθονερός και μάλιστα περήφανος για αυτό, ένα μικροπρεπές, άδικο και μνησίκακο πλάσμα, με την εμμονή να ελέγχει τα πάντα,ένας εκδικητικός, αιμοδιψής εκκαθαριστής εθνοτήτων,ένας μισογύνης,ομοφοβικός και ρατσιστής, βρεφοκτόνος, γενοκτόνος, τεκτοκτόνος ανήθικος, μεγαλομανής, σαδομαζοχιστής, ιδιότροπος και μοχθηρός, τύραννος.»
Η κριτική ξεπερνάει την καταγγελία και προχωρά ένα βήμα παραπέρα, τουλάχιστον για όσους δεν ακολουθούν την επιστημονική πρακτική.

Η συνέχεια έχει διαφορετικό ενδιαφέρον μέσα από ένα πείραμα. Πως περιγράφει ο Dawkins το πείραμα; Πρόκειται για ένα πείραμα με αντικείμενο έρευνας-ελέγχου την ίδια την προσευχή. Διαβάστε όμως λίγο πιο περιληπτικά. Το αντικείμενο της επιστημονικής έρευνας είναι η προσευχή και η δυνατότητά της να θεραπεύει αρρώστους ύστερα από μαζικές προσευχές. Οι επιστήμονες, ανάμεσα τους και κάποιος θρησκόληπτος, παίρνουν έναν αριθμό αρρώστων και τον χωρίζουν σε δύο ομάδες στην Α και στη Β. Ορίζουν τρεις εκκλησίες που το ποίμνιό τους θα προσεύχεται για τους ασθενείς. Να τονίσουμε ότι οι εκκλησίες είναι μακριά από τα νοσοκομεία των ασθενών. Μετά από επίπονες δεήσεις από σκληρές και επίμονες προσευχές έρχεται η ώρα των αποτελεσμάτων. Τι ακριβώς πέτυχαν; Εδέησε ο κύριος να θεραπεύσει τους ασθενείς ύστερα και από τα θρησκευτικά καλέσματα των πιστών; Να επαναλάβουμε δύο πράγματα η μία ομάδα δεν γνώριζε ότι κάποιοι προσεύχονταν για αυτούς και ότι οι προσευχές αφορούσαν τη μία μόνο ομάδα. Λοιπόν να μην τα πολυλογούμε οι δεήσεις και οι προσευχές των πιστών ουδόλως άλλαξαν την κατάσταση των πιστών ενώ παρατηρήθηκε πώς όσοι ήξεραν για τις προσευχές βρέθηκαν με προβλήματα λόγω ενός ιδιαίτερου άγχους. Αναρωτιόνταν οι ασθενείς που ήταν αντικείμενο προσευχής «τόσο χάλια είμαι και προσεύχονται για να με σώσει ο κύριος.»

Το βιβλίο προχωρά σε σπουδαία κεφάλαια και αναλύει κάθε πτυχή της θρησκείας ανατρέποντας ενοχές και συμβιβασμένες αντιλήψεις του θρησκευτικού πολιτισμού. Προτείνω ανεπιφύλακτα, για μελέτη και διάλογο, το προτελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου, όπου ο Dawkins στρέφεται και αποδομεί τη θρησκεία από τη σπουδαιότερη για αυτή λειτουργία. Αναφέρεται στην παιδική ηλικία και στους μηχανισμούς μύησης με τους οποίους οι θρησκευόμενοι άνθρωποι "γνωρίζουν"- πιστεύουν τα πάντα άνευ αποδείξεων, τη μία και μοναδική πίστη. Σε αυτή την περίπτωση η θρησκευτική οίηση συναντά την πνευματική ένδεια μένοντας παντοτινά αχώριστες. Αυτοί οι μηχανισμοί μπορεί να είναι βίαιοι και σωματικά και πνευματικά. Αναφέρει τουλάχιστον δύο τέτοιες θρησκευτικές ομάδες μοναχών με ανάλογα σχολεία που ξεχώρισαν για τη βίαιη(πνευματική και σωματική) διαπαιδαγώγηση. Στην περίπτωση αυτή αναφέρεται στην Ιρλανδία με τους Χριστιανούς Αδελφούς(Christian Brothers) υπεύθυνους για την πνευματική μόρφωση εκατοντάδων αρρένων αλλά και τις μοναχές από τα Άσυλα της Μαγδαληνής(Magdalene Asylums)) που ήταν υπεύθυνες για τη διεύθυνση δεκάδων σχολείων θηλέων. Η υπόθεση με τα Άσυλα της Μαγδαληνής θα γίνει ταινία με τον τίτλο Οι αδελφές του Μίσους (The Magdalene Sisters) του Peter Mullan. Κάτι τελευταίο, τα περιβόητα Άσυλα θα καταργηθούν εντελώς το 1996.

Κάπου εδώ τελειώνω με την Χριστουγεννιάτικη παρουσίαση του βιβλίου του Ντόκινς επισυνάπτοντας μια τελευταία παρατήρηση σχετικά με το βιβλίο, που την απαλλοτρίωσα από το οπισθόφυλλο. Το βιβλίο αποκαλύπτει με μια εξαιρετική και γοητευτική απλότητα την πνευματική ένδεια των τεχνασμάτων που χρησιμοποιούν όσοι καλλιεργούν και διαδίδουν τις φονταμενταλιστικές ιδέες..Harry Kroto βραβείο Νόμπελ Χημείας (1996)


Δευτερο Κείμενο

Περι θεού αυταπάτης συνέχεια...

Ο καθηγητής Richard Dawkins, με πολύ απλά λόγια, προσφέρει τις απαραίτητες εκείνες αποδείξεις ότι τελικά το ζήτημα ύπαρξης δημιουργού του σύμπαντος είναι εξαιρετικά πιο απίθανο από την Εξέλιξη. Θέτει ταυτόχρονα το μείζον πρόβλημα της ανάλυσης και κατανόησής του υποτιθέμενου δημιουργού, ζήτημα για τον οποίο δεν υπάρχει το παραμικρό στοιχείο εκκίνησης της όποιας έρευνας.
Αντίθετα, η «ανθρωπική αρχή», δηλαδή, το ότι υπάρχουμε αποδεικνύει το ότι το RNA (Ριβουζονουκλεϊκό οξύ), ως πρώτο αυτοαναπαργόμενο στοιχείο και η εξελικτική διαδικασία, έχοντας στη διάθεσή τους (τεκμηριωμένο επιστημονικά) τεράστια αποθέματα χώρου και χρόνου, όσο «τυχαίο» και «ελάχιστα πιθανό» κι αν φαίνεται, συνέβη. Και το κάνει αποφεύγοντας τη κλασσική παγίδα της λεπίδας του Οκκάμ.
Παρακάμπτει, με μια απλή αμφιβολία, το αν η θεολογία είναι Επιστήμη, καθώς δεν βασίζεται σε ελέγξιμα δεδομένα αλλά σε μη αμφισβητήσιμα δόγματα, αλλά είναι αμείλικτος στη λογική της NOMA (non-overlapping magisterial), την τόσο διαδεδομένη απάτη : «Επιστήμη = πως είναι φτιαγμένο το σύμπαν και θρησκεία = έσχατο νόημα της ύπαρξης και ηθικές αξίες», προϊόν υποχώρησης της θρησκείας στα διαρκή ραπίσματα της Επιστήμης τους τελευταίους αιώνες, αλλά και πόσο η θρησκεία έχει στραγγαλίσει, και (συνεχίζει να) στραγγαλίζει την έρευνα και τη γνώση.
Αναζητώντας την ρίζα της θρησκείας στην ανθρώπινη νόηση, δίνει μια απολαυστικά απλή - πλην υπερεπαρκώς τεκμηριωμένη - ερμηνεία, ότι δηλαδή αποτελεί παραπροϊόν κάποιας άλλης νοητικής διεργασίας, ενός πολύ συχνού φαινομένου στο Ζωικό Βασίλειο που το βιώνουμε καθημερινά και μας κάνει εντύπωση.
Δεν αποτελεί στόχο του βιβλίου να καταδείξει το πόσο η θρησκεία έχει χτίσει και επιβάλλει δομές στον σύγχρονο κόσμο και το κακό που αυτό προκαλεί καθημερινά, γι αυτό ο καθηγητής Richard Dawkins το περνά σχετικά επιδερμικά, δεδομένων των ζυμώσεων που χρόνια τώρα λαμβάνουν χώρα στον Βορρά (του Ορθόδοξου Ελλαδιστάν εξαιρουμένου βεβαίως) . Θα πρότεινα την ανάγνωση του βιβλίου του Michel Onfray: «Πραγματεία περί αθεολογίας», εκδ. Εξάντας, για μια πλήρως εμπεριστατωμένη καταγραφή, περιγραφή και πρόταση επί του θέματος. Όπως επίσης και το βιβλίο του αμερικανού Sam Harris: «Επιστολή προς ένα χριστιανικό Έθνος» εκδ. Κέδρος, με αγωνίες για το τι μέλει γενέσθαι μετά την 11η Σεπτεμβρίου σε μια διαρκώς διολισθαίνουσα και υποκύπτουσα στον χριστιανικό φονταμεταλισμό υπερδύναμη.
Το κλεψίτυπο του «εκ της θρησκείας εκπορευομένης κοσμικής ηθικής» καταρρίπτει με τα πολύ απλά - πλην υπεραρκετά - επιχειρήματα του zeitgeist (πνεύμα των καιρών στα γερμανικά). Θεωρεί την κοινωνία ως Δαρβινικά εξελισσόμενη (δηλαδή με συνεχείς, μικρές, συχνά τυχαίες αλλαγές - μεταλλάξεις, που όμως δίνουν μια καθόλου τυχαία εξέλιξη μέσω της φυσικής επιλογής σε βάθος χρόνου). Η περίπτωση της δουλείας και πως αυτή υπερκεράστηκε και απορρίφθηκε από την Ανθρωπότητα αποτελεί ένα τρανταχτό και αδιαμφισβήτητο επιχείρημα, σε βάρος της αποστεωμένης και αμετάβλητης από την εποχή του Χαλκού θρησκευτικής - νομάδων χειραγώγησης - αντίληψης. Η εξελικτική διαδικασία του «σκέπτεσθαι και συνυπάρχειν» υπερκέρασε άλλο ένα ελέω θεού προπατορικό αμάρτημα.
Ή πιο απλά, τα άτομα το είδους Homo sapiens δεν χρειάζονται θρησκείες και δημιουργούς για να εξελιχθούν, το κάνουν εκ των ενόντων και πολύ πιο αποτελεσματικά, ακολουθώντας τη φυσική διαδικασία που η θρησκεία - ως παραπροϊόν συγκεκριμένων νοητικών διαδικασιών - και οι εξ αυτής απορρέοντες μηχανισμοί εξουσίας και κέρδους, εμποδίζουν επί αιώνες. Το αποτέλεσμα; Μισαλλοδοξία, διχασμός, ρατσισμός, σκοταδισμός, οπισθοδρόμηση, αποκοινωνικοποίηση, αντικοινωνικοποίηση, ενοχοποίηση ακόμα και των βασικότερων βιολογικών διαδικασιών και χαρακτηριστικών, επιβολή στρεβλής θέασης εξ απαλών ονύχων, αποδοχή (εκ δεξιών) και αποκλεισμό (εξ ευωνύμων) άνευ λογικής και αιτίας και άλλα πολλά, ως κύρια και ελέω θεού αναντίρρητα στοιχεία επιβεβλημένα στη καθημερινότητα.
Πολύ ενδιαφέρουσα η αναφορά στην αφύπνιση των συνειδήσεων επί των παγιωμένων αυθαιρέτων ιδεών και ιδεοληψιών που οφείλεται στη φυσική επιλογή.

Κείμενο για την υπόθεση του αναρχικου Βαγγέλη Μποτζατζή και των 3 διωκόμενων συντρόφων

PACTA SUNT SERVANDA

Τα ξημερώματα της 26^ης Νοέμβρη ο αναρχικός Βαγγέλης Μποτζατζής προσάγεται στην Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Θεσσαλονίκης από το σπίτι της φίλης του στην Άνω Πόλη, όπου κοιμόταν, ενώ κατάσχεται και το αυτοκίνητό του.

Τις 2 επόμενες μέρες ακολουθεί ένα πογκρομ προσαγωγών, αναίτιων κρατήσεων και ανακρίσεων σε όλο το φιλικό, συγγενικό και πολιτικό του περιβάλλον. Εισβολές σε σπίτια, ολόκληρες γειτονιές υπό κατοχή.

Την Τετάρτη 28, εκδίδονται εντάλματα για άλλους 3 αναρχικούς συντρόφους που κατηγορούνται με τον τρομονόμο για τους ίδιους λόγους που κατηγορείται ο Μποτζατζής ο οποίος προφυλακίζεται. Οι κατηγορίες που αποδίδονται είναι 5 κακουργήματα και 3 πλημμελήματα, και πιο συγκεκριμένα εμπρησμός τελειωμένος και σε απόπειρα, από κοινού και κατ’ εξακολούθηση, έκρηξη τελειωμένη και σε απόπειρα, από κοινού και κατ’ εξακολούθηση, κατασκευή και και κατοχή εκρηκτικού μηχανισμού, διακεκριμένη περίπτωση φθοράς ξένης ιδιοκτησίας, εγκληματική οργάνωση, τρομοκρατικές πράξεις από κοινού και κατ’ εξακολούθηση, παράνομη οπλοκατοχή, κατοχή ναρκωτικών.

Ένα όργιο παραπληροφόρησης απ’ τα ΜΜΕ που οργανώνεται απ’ τα κεντρικά της αντιτρομοκρατικής και της ασφάλειας πολιτεύματος, παρουσιάζει τους μπάτσους να έχουν μια απ’ τις μεγαλύτερες επιτυχίες των τελευταίων χρόνων ενάντια στη «σύγχρονη τρομοκρατία» με φανφαρονισμούς του διευθυντή ασφάλειας του τύπου «τώρα αρχίσαμε» και την εξαπόλυση απειλών προς πάσα κατεύθυνση.

Το όργιο αυτό της αστυνομίας οδήγησε όποιον σκέφτεται ελεύθερα, όποιον διαφωνεί με τον έλεγχο και την καταστολή, όποιον συμπαραστέκεται σε συντρόφους, αδιαφορώντας για το αν είναι αθώοι ή ένοχοι, να κινηθεί και να δράσει πολιτικά σε ένδειξη αλληλεγγύης, όχι μόνο στον προφυλακισμένο αλλά και σε όσους προσάγονται αυτές τις μέρες και στους 3 συντρόφους που διώκονται.

Χάρη στην παραίτηση του δημοσιογράφου της εφημερίδας «Μακεδονία» που υπέγραφε άρθρο στο οποίο παρουσιαζόταν (εν αγνοία του) οι φωτογραφίες των 3 που διώκονται, με στόχο την κατάδοσή τους στις αστυνομικές αρχές, αλλά και χάρη στις δυναμικές παρεμβάσεις αναρχικών, αποκαλύπτεται ο βαθμός στον οποίο η αστυνομία ελέγχει τα ΜΜΕ. Κάποιοι ευτυχώς τόλμησαν να μιλήσουν αντί να σιωπήσουν.

Στον Μποτζατζή και στους 3 συντρόφους που διώκονται αποδίδεται σωρεία ενεργειών.

Απευθυνόμενη στον μέσο ηλίθιο νου του βολεμένου, φιλήσυχου και υποταγμένου πολίτη η αστυνομία μέσα απ’ τα ΜΜΕ προσπαθεί να αποδώσει το νέο της κατασκεύασμα, τον τρομονόμο και να τον εφαρμόσει στην πράξη. Με σαφείς νομικούς ακροβατισμούς, με διόγκωση κατηγοριών (φόρτωνε – φόρτωνε κάτι θα μείνει..), με ανυπόστατες, άκυρες και κατασκευασμένες μαρτυρίες (παλιά μου τέχνη κόσκινο...) εμφανίζει τους 4 συντρόφους μας ως «επικίνδυνη τρομοκρατική οργάνωση»

Ποιοί είναι όμως αυτοί που αποδίδουν στους συντρόφους μας αυτές τις κατηγορίες;

Μήπως δεν πρόκειται για την ίδια ελληνική αστυνομία που μπροστά σε εκατομμύρια μάτια ξυλοκοπούσε ανελέητα έναν άτυχο κύπριο φοιτητή μέχρι λιποθυμίας και κορόιδευε όλο το λαό μιλώντας για ζαρτινιέρες; Μήπως δεν είναι η ίδια αστυνομία που κοπρόσκυλο της ασφάλειάς της ξυλοκοπεί και τρομοκρατεί 2 ανήλικα παιδιά και τα βιντεοσκοπεί; Μήπως δεν είναι τα καθάρματα των ΜΑΤ που συμπεριφερόμενοι ως κτήνη εφορμούν και ξεσπούν τη λύσσα τους πάνω στα σώματα διαδηλωτών χωρίς να τους ενδιαφέρει καν ποιόν ξυλοφορτώνουν, χωρίς να τους νοιάζει καν ποιόν ψεκάζουν με τόνους χημικών, που σακατεύουν φοιτητές, εργάτες, αγρότες, διαδηλωτές που κατεβαίνουν στο δρόμο για να διεκδικήσουν μια ζωή με καλύτερους όρους;

Μήπως δεν είναι η ίδια ελληνική αστυνομία που τα μέλη της παράγουν κάθε είδους έγκλημα (εμπόριο ναρκωτικών, σωματεμπορία, προστασία, εκβιασμοί, βιασμοί, δολοφονίες...).

Αυτό το «τιμημένο κομμάτι της κοινωνίας», αυτά τα παράσιτα που ζουν απ’ τον ιδρώτα των εργαζομένων, προσφέροντας μόνο βία και καταστολή, τα τσιράκια των επιχειρήσεων και των πολιτικών, οι καθημερινοί καουμπόηδες που δεν διώκονται ποτέ, που δεν ελέγχονται από κανέναν, αυτό το σώμα που το μόνο που παράγει είναι βία και τρόμος, αυτό ακριβώς είναι το σώμα που κάνει αυτή τη στιγμή τα πάντα για να τυλίξει σε μια κόλλα χαρτί τους συντρόφους μας.

Στοιχεία; Δεν χρειάζονται γιατί μπάτσοι και δικαστές κάνουν κουμάντο.

Μαρτυρίες; Θα κατασκευαστούν όσες ακριβώς και όταν απαιτούνται, αρκεί να βολεύει το έργο της αστυνομίας.

Κοινωνικές αντιστάσεις; Θα τις κατατροπώσουν τα ΜΜΕ επιβάλλοντας το βαθύ κράτος στους σύγχρονους αμφισβητίες.

Πόσες και πόσες φορές σαν αναρχικοί έχουμε ξαναδεί το ίδιο σενάριο... Αγωνιστές να προφυλακίζονται για ένα - ενάμισι χρόνο στους καμπινέδες ψυχών, περιμένοντας για ακόμα μια φορά την ώρα που στο δικαστήριο δεν ευσταθούν ούτε για πλάκα τα γελοία σενάρια της αστυνομίας..

Αρκετά με το αίσχος του παρακράτους που ονομάζεται ελληνική αστυνομία, τους «προστάτες» της κοινωνίας, που όσο περισσότερο εκπαιδεύονται τόσο καλύτεροι εγκληματίες γίνονται, που όσο περισσότεροι προσλαμβάνονται τόσο περισσότεροι γίνονται οι υπαίτιοι όλων των αντικοινωνικών εγκλημάτων.

Η αστυνομία ήταν είναι και θα είναι πάνω απ’ όλα ο μηχανισμός πάταξης και εξόντωσης καθενός που αμφισβητεί το καθεστώς, καθενός που αναζητεί να ζήσει αντί να επιβιώνει, καθενός που ζητάει αξιοπρέπεια αντί για ξεφτίλα, ανθρωπιά αντί για βασανιστήρια, δίκαιο αντί για άδικο.

Και δυστυχώς αυτή η συμμορία έχει αποκτήσει κοινωνικό χώρο για να συνεχίσει το σιχαμένο έργο της. Γιατί αν υπάρχει μια οργανωμένη συμμορία, μια τρομοκρατική οργάνωση, μια άθλια πλέμπα κακοποιών, αν υπάρχουν κάποιοι που προξενούν κίνδυνο σε ανθρώπους και πράγματα, αν υπάρχουν κάποιοι που οπλοφορούν και περιφέρονται επικίνδυνοι κι ελεύθεροι, αυτοί είναι οι άντρες και οι γυναίκες των ελληνικών σωμάτων ασφαλείας. Η μόνη οργάνωση που στ’ αλήθεια αποτελεί κίνδυνο για την κοινωνία.

Ποιός δεν τα ξέρει όλα αυτά; Πέρα απο τα φασιστοειδή και τους ρουφιάνους, πέρα απ’ όσους ζουν χάρη στην ύπαρξη της αστυνομίας όλοι μα όλοι ξέρουν πολύ καλά τί είναι, τί κάνουν, τί εφευρίσκουν, τί φορτώνουν, τί μεθοδεύουν και σε τί αποσκοπούν οι αστυνομικές υπηρεσίες...

Απέναντι σ’ αυτή την τρομοκρατική οργάνωση που στηρίζεται οικονομικά και καθοδηγείται απ’ το κράτος οφείλουμε να ορθώσουμε την αξιοπρέπειά μας.

Οι 4 σύντροφοί μας ως κομμάτι ενός απ’ τους κοινωνικούς-πολιτικούς χώρους που αντιστέκονται, του αναρχικού χώρου, δε σταμάτησαν ποτέ ν’ αγωνίζονται, να διαδηλώνουν, να προπαγανδίζουν και να κινούνται μέσα στα πλαίσια του αναρχικού κινήματος με γνώμονα την κοινωνική ανατροπή. Δεν υπήρξαν ποτέ τίποτα λιγότερο από ενοχλητικές φωνές και δράσεις για το κράτος και τα τσιράκια του. Δεν υπήρξαν ποτέ τίποτα λιγότερο απ’ αυτό που τους υπαγόρευε η αξιοπρέπεια και η συνείδησή τους. Και αυτά είναι τα συνδετικά στοιχεία του κινήματος, του επαναστατικού χώρου που επιθυμεί με κάθε τρόπο την καταστροφή της κοινωνίας της εκμετάλλευσης, της ρουφιανιάς, της υποταγής, της ξεφτίλας, του βολέματος, του συνεχούς διασυρμού, του καθημερινού βιασμού. Ενός κινήματος που με αντιφάσεις, με λάθη, με πάθος, συνεχίζει και θα συνεχίσει να υπερασπίζεται αυτά που πάνε πλέον να μας πείσουν πως δεν είναι αυτονόητα.

Οι 4 σύντροφοί μας είναι κάποιοι απ’ αυτούς που χρόνια όρθωναν το ανάστημά τους απέναντι στο κτήνος του τρομο-κράτους. Ήταν αναμενόμενο, όπως και για όλους όσους επιλέγουμε τις ίδιες διαδρομές, ότι θα αντιμετωπίσουμε την βίαιη εκδίκηση του κρατικού καταστατικού μηχανισμού που δυσνοεί ή παρανοεί το γεγονός πως σε μια κοινωνία στην οποία επιβάλλεται το άδικο θα υπάρχουν πάντα κάποιοι που επιλέγουν να αντιστέκονται σ’ αυτό. Είτε είναι αναρχικοί που επιδιώκουν την καταστροφή της κοινωνίας της εκμετάλλευσης, είτε είναι φοιτητές που επιδιώκουν να μην γίνονται προιόντα στα ράφια των σούπερ μάρκετ, είτε είναι εργαζόμενοι που σε καθεστώς τρόμου και ανασφάλειας πασχίζουν να ανακαλύψουν τί είναι η ζωή, είτε είναι αγρότες που βαρέθηκαν να ταίζουν μια κοινωνία που τους περιθωριοποιεί, είτε είναι κρατούμενοι που ζητάν να ζουν σαν άνθρωποι κρατούμενοι και όχι σαν ζώα (λες και στα ζώα αξίζει αντίστοιχη μεταχείριση), είτε είναι οπαδοί ομάδων που για την αγάπη τους γι αυτό που κάνουν γίνονται αντικείμενο οικονομικής αφαίμαξης, είτε είναι μετανάστες που γυρεύουν να δουν αν έχει θέση στον ήλιο και γι αυτούς, είτε είναι ο καθένας, η καθεμιά από μας που θέλει επιτέλους – επιτέλους- να αποφασίζει αυτός για τη ζωή του.

Στην κοινωνία της ξεφτίλας κάποιοι επιλέγουμε να είμαστε μαζί. Δεμένοι. Ενωμένοι. Πέρα από πλαστά διλήμματα που μπαίνουν απ’ οποιονδήποτε. Και επιδιώκουμε όχι να πείσουμε αλλά να συναντηθούμε. Να συναντηθούμε στο δρόμο, εκεί όπου όλα παίζονται κι όλα αμφισβητούνται, εκεί που η αντιπαράθεση με το καθεστώς έχει πραγματικές διαστάσεις. Να συναντηθούμε με ανθρώπους, με κινήματα που αντιλαμβάνονται ότι ο τρομονόμος μας αφορά όλους, είτε είμαστε ολικά ενάντιοι στο σύγχρονο φασισμό είτε διεκδικούμε καλύτερους όρους πολιτικής, κοινωνικής και ανθρώπινης επιβίωσης.

Γιατί, στο δρόμο είναι που θα συναντηθούν ο ληστής της τράπεζας με τον φοιτητή που δε θέλει να πουλήσει το μυαλό και το σώμα του στους ψευτοέμπορους, θα συναντηθούν ο εμπρηστής μιας κάμερας παρακολούθησης με το απεργό που θέλει να πάψει να γίνεται δούλος για ψίχουλα, θα συναντηθούν άνθρωποι με αγωνίες με ανθρώπους χωρίς μέλλον, θα συναντηθούν όσοι αντιστέκονται με ένα ποίημα μ’ αυτούς που αντιστέκονται με το όπλο στο χέρι, θα συναντηθούν μετανάστες και ντόπιοι, θα συναντηθούν όσοι κουράστηκαν μ’ αυτούς που θέλουν τα πάντα εδώ και τώρα, και έτσι, θα συγκροτούν για πάντα κινήματα που θα είναι εκρηκτικοί μηχανισμοί, έτοιμοι να αλλάξουν τα πάντα για πάντα, έτοιμοι να εφορμήσουν στο μέλλον ποδοπατώντας μια για πάντα την κοινωνία της καταπίεσης, του φασισμού, του ψέμματος, του ρατσισμού, των διακρίσεων, των πολέμων – επιχειρήσεων, της ξεφτίλας, της ξεφτίλας, της ξεφτίλας...

Οι 4 σύντροφοί μας, κατηγορούνται μεταξύ άλλων για την πυρπόληση αυτοκινήτων σε γαλλική αντιπροσωπεία. Μια ενέργεια που σαφώς συμπεριλαμβάνεται στους κύκλους ενός κινήματος που αντιλαμβάνεται την όμορφη ιδέα της διεθνιστικής αλληλεγγύης που συμπαραστέκεται στον αγώνα χιλιάδων κολασμένων γάλλων που πυρπολούν εκατοντάδες αυτοκίνητα κάθε μέρα διεκδικώντας προφανώς το ρόλο της μεγαλύτερης τρομοκρατικής οργάνωσης στα μάτια του κράτους , όμως στα δικά μας μάτια είναι χιλιάδες άνθρωποι που αγωνίζονται και αγωνιούν για το μέλλον και φυσικά η λογική δεν μας επιτρέπει να πούμε πως μια γαλλική αντιπροσωπεία που πυρπολείται μας είναι ενέργεια εχθρική παρά ακριβώς το αντίθετο. Είναι η συνέχεια και η εξάπλωση της έννοιας της αλληλεγγύης και του αγώνα που δε γνωρίζει σύνορα, που τα αδέρφια τα φτιάχνει όχι το αίμα αλλά οι κοινωνικοί όροι αλληλεγγύης και αγώνα.

Οι 4 σύντροφοί μας, κατηγορούνται για τον εμπρησμό 2 οχημάτων της δολοφονικής εταιρίας που ονομάζεται ΔΕΗ, που στο όνομα παροχής ενός κοινωνικού αγαθού, δολοφονούν αδίστακτα εργαζομένους, που για να φάνε αχόρταγα βιομήχανοι και πολιτικοί απομυζούν τους μισθούς – ψίχουλα που παίρνουμε, που μολύνει το περιβάλλον σε τέτοιο βαθμό που είναι πια να απορείς γιατι οι άνθρωποι σταυροκοπιούνται για τον καρκίνο αντί να καταστρέψουν τα καρκινογόνα εργοστάσιά της.

Οι 4 σύντροφοί μας κατηγορούνται για τον εμπρησμό μιας τράπεζας, κάποιας τράπεζας, αδιάφορο ποιάς. Μιας τράπεζας απ’ αυτές που κλέβουν μεροκάματα, που ανταλάσσουν το όνειρο για ένα κεραμίδι πάνω απ’ το κεφάλι μας με μια ζωή υποταγής, που δεν έχουν πρόσωπο να τους φτύσεις όπως οι τοκογλύφοι, αλλά μένει η τζαμαρία για να σπάσεις, οι τράπεζες, που είναι οι μεγαλύτεροι ρουφιάνοι μιας κοινωνίας οικονομικής εκμετάλλευσης, που απέναντί τους δεν αντικρύζουν ανθρώπους στριμωγμένους, αλλά «πιστωτές», που πουλάνε φούμαρα ονομάζοντας την ληστεία που κάνουν «προιόντα», που στελεχώνονται από κακοπληρωμένους καταδικασμένους μισθωτούς που θα ‘πρεπε να ‘χουν αντιληφθεί από καιρό τους στίχους γνωστού τραγουδιού : «ληστέψανε την τράπεζα και τι με νοιάζει εμένα...»

Αρκετά με τη ζωή ξεφτίλα.

Αρκετά με την κοινωνία της αστυνομίας.

Αρκετά με τη δημοκρατία της αστυνομίας.

Οι επαναστατικές ενέργειες για τις οποίες κατηγορούνται οι σύντροφοί μας ανήκαν, ανήκουν και θα ανήκουν στο κίνημά μας. Ένα πολύμορφο, επιθετικό, αναρχικό κίνημα που αγωνίζεται με «την πέννα, το χαρτί, το μαχαίρι, το πιστόλι». Σ’ αυτό το επαναστατικό εξεγερτικό αναρχικό κίνημα, αλλά και σε όποιο έχει σχέσεις συγγένειας, είναι σαφές πως το τρομοκράτος θα εξαντλήσει την οργή του, την εκδικητικότητά του, τη βία του.

Αλλά ούτως ή άλλως ήμασταν πάντα έτοιμοι γι αυτό.

Επειδή οι φυλακές τους έτσι κι αλλιώς δε μας χωράνε όλους, εμάς, τους διαδηλωτές, τους φοιτητές, τους εργαζόμενους, τους αναρχικούς, τους αριστερούς επαναστάτες, τους όπου γής επαναστάτες, τους αγωνιστές της καθημερινής ζωής, τους καθημερινούς αγωνιστές της ζωής, εμάς, τους χωρίς όνομα και ταυτότητα, χωρίς πατρίδα, σημαία και σύνορα, τους τρελλούς, τους αποφασισμένους, τους έγκλειστους και τους απελπισμένους, τους πάνκηδες, τους χούλιγκαν, αυτούς που θα τ’ αλλάξουν όλα και θα τα αλλάξουν γιατί ο φόβος, πιά, είναι μακριά, ο φόβος κρύβεται στα γραφεία χαφιέδων της αστυνομίας, στα γραφεία εκδοτών εφημερίδων, σε γραφεία ρουφιάνων γραφειοκρατών...

Επειδή το στοίχημα μπαίνει εδώ και τώρα...

Επειδή η αξιοπρέπεια είναι ένα πράγμα που κερδίζεται δύσκολα και χάνεται πανεύκολα...

Επειδή το μέλλον θα χαραχτεί απ’ όσους πιστεύουν στο δίκιο κόντρα στο άδικο...

Οφείλουμε και επιθυμούμε να γίνουμε ένα με τους φυλακισμένους και διωκόμενους συντρόφους μας.

Γιατί κανένας σύντροφος δεν είναι μόνος του.

Γιατί κόντρα στους χαφιέδες του τρομοκράτους θα κερδίσουμε και τη μάχη και τον πόλεμο...

Γιατί το δίκιο το έχουν οι εξεγερμένοι...

Γιατί απλά «τώρα αρχίσαμε...»

ΑΜΕΣΗ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΟΡΟΥΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΜΠΟΤΖΑΤΖΗ

ΟΙ 3 ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΠΟΥ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ

ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

Αναρχική αντίσταση

Θεσσαλονίκη

6/12/2007

Πορεία στην Άρτα

1) Ανταπόκριση από την πορεία στην Άρτα. «Κάργιόληδες, εσείς μέσα στη Βουλή, είστε χορτασμένοι, Εμείς θα σας ρημάξουμε της Γης οι Κολασμένοι.» 2)Κείμενο που μοιράσαμε. 1) Ανταπόκριση από την πορεία στην Άρτα. Ημέρα Γενικής Απεργίας με μεγάλη συμμετοχή και στους χώρους εργασίας και στην πορεία. Στο Δημόσιο τομέα η απεργία ήταν σχεδόν καθολική ενώ στον ιδιωτικό, τα ποσοστά των απεργών θα μπορούσε να ήταν και καλύτερα. Να σημειώσουμε εδώ πώς σύλλογοι του ιδιωτικού τομέα(Εμπορικός, Δικηγορικός κλπ) είχαν πάρει αποφάσεις για συμμετοχή στην Απεργία και στην πορεία. Η πορεία ξεκίνησε από το Εργατικό Κέντρο της Άρτας και ήταν από τις μαζικότερες που έχουν γίνει, υπολογίζουμε πώς στην πορεία συμμετείχαν τουλάχιστον 1500 διαδηλωτές.Η πορεία διέσχισε κεντρικές οδούς για να καταλήξει σε κεντρική πλατεία της πόλης όπου βρίσκεται και το κτήριο της Νομαρχίας. Συμμετείχαν συνδικαλιστικές οργανώσεις, πολιτικά σχήματα(φόρουμ κλπ)και στο τέλος της πορείας συγκροτήθηκε το μπλοκ των Αναρχικών-Αντιεξουσιαστών-Ανένταχτων. Σε αυτό το μπλόκ συμμετείχαμε περίπου 30 άτομα με διακριτό πανό. Το μπλοκ των α/α ήταν από τα πιο δυναμικά, είχε παλμό, φωνάχθηκαν συνθήματα καθ όλη τη διάρκεια της πορείας, πετάχτηκαν τρικάκια ενώ από την αρχή της συγκέντρωσης μοιραζόταν και ανάλογο κείμενο, το οποίο και θα παραθέσουμε παρακάτω. Η συμμετοχή μας στην πορεία είχε προπαγανδιστεί από δύο αφίσες που είχαν κολληθεί τις προηγούμενες μέρες. θεωρούμε ότι στην παρούσα κατάσταση και στην σύγκρουση μας με το Κράτος και το Κεφάλαιο, κεντρικό ζήτημα είναι η δημιουργία συνθηκών για Γενική Απεργία Διαρκείας Τώρα. Μερικά από τα συνθήματα που φωνάχθηκαν κατά τη διάρκεια της πορείας.. Καργιόληδες μεσα στη Βουλή, είστε χορτασμένοι, εμείς θα σας ρημάξουμε της Γης οι Κολασμένοι. Από το 50΄, η ίδια ιστορία, Κράτος και Αφεντικά, ληστεύουν τα Ταμεία. Οι εργατοώρες με αίμα είναι βαμμένες, καιρός να δούμε τις τράπεζες καμένες. Μίσος Ταξικό, Σφαλιάρες και κλωτσιές, σε κάθε αφεντικό. Απεργία Γενική και να ναι Διαρκείας Να γίνει χαλασμός να γίνει της Γαλλίας. Ίδια είναι τα αφεντικά Δεξιά και Αριστερά. Και ένα από τα συνθήματα που φωνάχθηκαν έξω από τράπεζες που λειτουργούσαν. Τώρα βάλτε τον υπογραφή σας, πάρτε ένα δάνειο, πουλήστε την ψυχή σας. 2)Κείμενο που μοιράσαμε. Με το ασφαλιστικό και τις συντάξεις, σαν παραμέτρους της εργασίας, να αποτελούν ένα τμήμα του πολέμου που κράτος και κεφάλαιο διεξάγουν ενάντια στην κοινωνία, το πρόταγμα της Γενικής και σε διάρκεια Απεργίας είναι πάντα παρόν, σαν ελάχιστο μέσο αντίστασης των αγωνιζόμενων ανθρώπων. Με το 8ωρο να αποτελεί παρελθόν και τους εργοδότες να ζητούν όλο και περισσότερες ώρες από το 24ωρο, όροι όπως ημι-απασχόληση, εποχική, μαύρη εργασία, ελαστικότητα γίνονται καθημερινότητα. Την ώρα που τα κέρδη του κεφαλαίου αυξάνονται συνεχώς, η αξία μισθών και συντάξεων μειώνεται οδηγώντας στην εξαθλίωση χιλιάδες εργαζόμενους. Η απειλή της ανεργίας ολοκληρώνει αυτό τον καλά οργανωμένο εκβιασμό. Επιτυχημένη και η προσπάθεια διαχωρισμού των εργαζομένων. Ο ατομικισμός πέρα από την προσωπική ζωή μεταφέρεται και στην εργασία με τη μορφή του κλάδου. Κάθε κλάδος προσβλέπει σε “βελτίωση” της δικής του κατάστασης, αδιαφορώντας η' βλέποντας ανταγωνιστικά τα προβλήματα και τις διεκδικήσεις των άλλων. Απέναντι σε αυτή την επίθεση, ο συνδικαλισμός, στη σημερινή του μορφή και με οποιοδήποτε κομματικό χρώμα, τίποτα δεν μπορεί να προσφέρει ούτε στη διατήρηση ούτε κυρίως στη διεύρυνση των εργατικών αιτημάτων. Αποτελώντας κομμάτι του ελέγχου που η άρχουσα τάξη έχει επιβάλλει, λειτουργεί με όρους μεσολαβητή, διαλύει την όποια συνοχή έχει επιτευχθεί μεταξύ εργαζομένων, έχοντας στην ουσία αναλάβει ρόλο πυροσβέστη στις οποίες κοινωνικές εκρήξεις. Είναι γνωστή εξάλλου η διαδρομή πρόεδρος γσεε, καρέκλα βουλευτη/υπουργου. Προφανώς, δεν είμαστε της λογικής, ότι το ελάχιστο είναι καλύτερο από το τίποτα. Οι αγώνες για διατήρηση ή βελτίωση μιας υπάρχουσας κατάστασης ( είτε μιλάμε για το 8ωρο, είτε για αύξηση μισθών ) δεν μπορούν να προσφέρουν κάτι το ουσιαστικό όταν δεν συνοδεύονται από αγώνα ενάντια στο υπάρχον σύστημα εκμετάλλευσης συνολικά. Στο πλαίσιο αυτό, μακριά από επαγγελματίες αγωνιστές και κόμματα και προωθώντας τη συμμετοχή, την αλληλεγγύη και την αυτοοργανωση, η Γενική Απεργία Διαρκείας αποτελεί ένα πρώτο βήμα για την σύγκρουση με τον πολιτισμό του κεφαλαίου και της εκμετάλλευσης. γαμημένη υπεραξία

Ανταπόκριση από Άρτα από ΕΣΕ Άρτας

Στην Άρτα το κάλεσμα για την συγκέντρωση και την πορεία ήταν στις 10:00 π.μ. στο Εργατικό Κέντρο της Άρτας στο κάστρο δίπλα. Από τις 9:30 είχε αρχίσει να μαζεύεται κόσμος . Παρά τη βροχή συγκεντρώθηκαν αρκετοί/ες εργαζόμενοι/ες .. Η Ε.Σ.Ε. Άρτας καλούσε στο ίδιο σημείο. Συγκροτήθηκε μπλοκ στο πίσω μέρος της πορείας από τριάντα αντιεξουσιαστές /στριες ,αναρχικούς/ες και ανένταχτους/ες στο οποίο συμμετείχε και η τοπική ομάδα της Ε.Σ.Ε. πίσω από ένα πανώ με το σύνθημα : ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΤΩΡΑ. Στο μπλοκ συμμετείχαν εργαζόμενοι/ες στον δημόσιο κκαι ιδιωτικό τομέα, άνεργοι, φοιτητές/τριες. Ξεκινήσαμε από το εργατικό κέντρο ,διασχίσαμε την οδό Αμβρακίας με τα συνθήματα, από το μπλοκ που συμμετείχαμε , να δίνουν τον παλμό της διαδήλωσης τόσο από την άποψη της εφευρετικότητας των μηνυμάτων τους όσο και από την ένταση που σκέπαζε τις κατευθυνόμενες συνθηματικές από τις ντουντούκες των εργατοπατέρων. Πετάχθηκαν τρικάκια και συνεχίσαμε προς τον πεζόδρομο της οδού Σκουφά τον πιο εμπορικό και πολυσύχναστο δρόμο της πόλης. Μοιράστηκε κείμενο στην αρχή της πορείας και η ανταπόκριση του κόσμου σε κάποια από τα συνθήματα που αναφέρονταν στην καταλήστευση των ταμείων και στην αντιμετώπιση των αφεντικών ήταν θετική. Η πορεία κατέληξε στην πλατεία Αγ. Δημητρίου όπου φωνάχθηκαν σε στάση και τα περισσότερα συνθήματα και κατά τις 12:00 διαλύθηκε η πορεία και συγκέντρωση. Η σημερινή πορεία με τον δυναμισμό της και την μεγάλη συμμετοχή του κόσμου αποτελεί μια παρακαταθήκη για μελλοντικούς αγώνες έτσι ώστε « …μακριά από επαγγελματίες αγωνιστές και κόμματα και προωθώντας τη συμμετοχή , την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση η γενική απεργία διαρκείας να αποτελέσει ένα πρώτο βήμα για την ανατροπή του πολιτισμού του κεφαλαίου και της εκμετάλλευσης» όπως συνοψίζει και το κείμενο που μοιράστηκε από συντρόφους/φισσες στην σημερινή πορεία. Είναι ανάγκη άμεση να κατανοήσουμε ότι με την οργάνωση στους χώρους εργασίας , στα σωματεία , στις γειτονιές, στις σχολές ,στους δρόμους μπορούμε να πετύχουμε πολλά. Πρέπει να αγωνιστούμε ενάντια στην κατάργηση της κοινωνικής ασφάλισης , ενάντια στην μαύρη εργασία και την επισφάλεια ,ενάντια στη καταλήστευση των ταμείων από το κράτος και την εργοδοσία ,ενάντια στις εισφοροδιαφυγές των αφεντικών και την εισφοροαπαλλαγή τους. Να απαιτήσουμε εισφορές μόνο από τους εργοδότες και το κράτος , καταβολή των χρημάτων που το κράτος είναι υποχρεωμένο να καταθέτει στα ταμεία και μείωση του χρόνου εργασίας. Χρειάζεται λοιπόν δράση και οργάνωση σε οριζόντια βάση και με αμεσοδημοκρατική λειτουργία. ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΙΣ ΤΣΕΠΕΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΚΕΙ ΘΑ ΤΑ ΠΑΡΟΥΜΕ. Και μερικά από τα συνθήματα που φωνάχθηκαν κατά τη διάρκεια της πορείας: ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΝΗΝΤΑ Η ΙΔΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΛΗΣΤΕΥΟΥΝ ΤΑ ΤΑΜΕΙΑ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΔΕ ΛΥΝΕΤΑΙ ΜΕ ΝΟΜΟΥΣ ΑΛΛΑ Μ’ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΚΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΕΣ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΜΙΣΘΩΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ Τ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΞΕΝΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΕΝΩΜΕΝΟΙ Σ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΙ ΑΛΒΑΝΙΑ Ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΛΕΥΤΕΡΙΑ Σ ΟΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΟΙ ΕΡΓΑΤΟΩΡΕΣ ΣΤΟ ΑΙΜΑ ΕΙΝΑΙ ΒΑΜΜΕΝΕΣ ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΜΜΕΝΕΣ ΜΑΖΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΛΛΙΩΣ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΣΥΝΤΑΞΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΩΡΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΧΑΛΑΣΜΟΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ ΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΔΕΞΙΑ ΚΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΕΣΕ τοπική ομάδα Άρτας

Πόλεμος Ταξικός παντού και με κάθε μέσο

Γενική Απεργία Διαρκείας

Δεν προτείνουμε τίποτε λιγότερο από τη Γενική Απεργία διαρκείας, δεν υποσχόμαστε τίποτε λιγότερο από αυτό. Αυτοί που μας καταληστεύουν κάθε μέρα, αυτοί που μας εκμεταλλεύονται κάθε μέρα πρέπει να μας βρουν απέναντί τους και αυτή τη φορά τα χέρια μας να μην είναι τα εργαλεία της παραγωγής τους αλλά τα όπλα καταστροφής του πολιτισμού του κράτους και του κεφαλαίου.

Οι αφίσες έγιναν μετά από συνεργασία αναρχικών από Αθήνακαι Άρτα.

ΣΤΙΣ 12 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ - ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΜΟΝΗ!!
Μαζικός ενωτικός αγώνας διαρκείας μέχρι τη νίκη

Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία, Ελλάδα: Κυβερνήσεις και εργοδότες αντιμετωπίζουν την κοινωνική ασφάλιση σαν εμπόδιο στην κερδοφορία των επιχειρήσεων. Η κυβέρνηση της ΝΔ προχωρά στην αντιλαϊκή καταιγίδα ακολουθώντας πιστά το δρόμο που χαράχτηκε μια δεκαετία πριν, στη σύνοδο της ΕΕ στην Λισσαβόνα. Αναπτύσσει παραπέρα την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ με ορόσημα τους νόμους Σιούφα και Ρέπα, (που ήδη εφαρμόζεται οδηγώντας από 1/01/2008 σε σταδιακή αύξηση των ορίων ηλικίας και μειώσεις των συντάξεων).

Ρίχνοντας καθημερινά βόμβες για το ασφαλιστικό, ξεκαθαρίζει ότι θέλει:

Ø Να αυξήσει τα όρια ηλικίας με διάφορους τρόπους, σε μια λογική δουλειάς μέχρι θανάτου. Ιδιαίτερη σημασία έχει η τεράστια αύξηση των ορίων ηλικίας των γυναικών, που εξωθούνται σε 10 και 15 χρόνια επιπλέον δουλειά.

Ø Να μειώσει τις συντάξεις (υπολογισμός στην τελευταία δεκαετία αντί στην τελευταία πενταετία).

Ø Να αποχαρακτηρίσει πλήθος επαγγελμάτων που ανήκουν στα Βαρέα – Ανθυγιεινά.

Ø Να προωθήσει ακόμα περισσότερο, την εφαρμογή «κεφαλαιοποιητικών συστημάτων» και την ενίσχυση της ιδιωτικής ασφάλισης. Ταυτόχρονα η νέα αντιασφαλιστική επιδρομή, θα αξιοποιηθεί και ως εργαλείο επέκτασης των μέτρων της μερικής απασχόλησης και των ελαστικών σχέσεων εργασίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο νόμος για το ΤΣΜΕΔΕ, ο οποίος ενισχύει ακόμα περισσότερο την εξάπλωση του Δελτίου Παροχής Υπηρεσιών.

Ø Να «ενοποιήσει» τα ταμεία, εξισώνοντας προς τα κάτω τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις όλων των ασφαλισμένων και ληστεύοντας τους πόρους και τα αποθεματικά τους, για να καλυφθούν τα ελλείμματα, που οι ίδιοι οι εργοδότες και οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δημιούργησαν.

Ø Ειδικά για τους συναδέλφους μηχανικούς, προχωρά στην εφαρμογή του νόμου 3518/06 για το ΤΣΜΕΔΕ, και μάλιστα, αξιοποιώντας τις αντιδραστικές του ρυθμίσεις (την δυνατότητα να καθορίζονται αυθαίρετα τα όρια των παροχών με απλή υπουργική απόφαση), θα μειώσει τις συντάξεις, στο όνομα της (προς τα κάτω) «ομογενοποίησης» των ασφαλισμένων. Οι βασικές διατάξεις του, θα αξιοποιηθούν και ως «πρότυπο» για το νόμο που θα διέπει το υπό σύσταση, Ενιαίο Ταμείο.

Η κυβέρνηση με την τακτική της, επιδιώκει να διχάσει τους εργαζόμενους, να τους φέρει σε αντιπαράθεση μεταξύ τους, ώστε να περάσει ευκολότερα τα μέτρα. Γελιέται πικρά. Πίσω από την επιχειρηματολογία «περί ρετιρέ», όλοι καταλαβαίνουν ότι δεν κρύβεται κανένας πόνος για τους εργαζόμενους, αλλά μια τακτική για να κάνει το «πρώτο βήμα» στην συνολική επίθεση, για να αποσπάσει την συναίνεση κάποιων ενάντια σε κάποιους άλλους.

Η επίθεση της κυβέρνησης δεν είναι μόνο στα ασφαλιστικά μας δικαιώματα. Ο νέος προϋπολογισμός που κατέθεσε, αποτελεί συνέχεια της πολιτικής που εφαρμόζεται εδώ και δεκαετίες και είναι ο πιο αντιλαϊκός των τελευταίων χρόνων. Έξι δισεκατομμύρια ευρώ νέοι φόροι για τους εργαζόμενους!!, φοροαπαλλαγές και προνόμια για το κεφάλαιο, μείωση των μισθών με αυξήσεις κάτω από τον πληθωρισμό, τρομακτικές αυξήσεις στο ρεύμα για να κάνει την αγορά ενέργειας ‘ελκυστική για τους ιδιώτες’, αποδόμηση κάθε κοινωνικής πρόνοιας και δαπάνης. Γι αυτό η πάλη για πραγματικές αυξήσεις, για αξιοπρεπείς συλλογικές συμβάσεις έχει μεγάλη σημασία, καθώς, η ακρίβεια και η σκληρή λιτότητα, δημιουργεί μια ασφυκτική πίεση στα εισοδήματα μας.

Το σωματείο θα προχωρήσει άμεσα τη διαδικασία για τις νέες συλλογικές συμβάσεις, τόσο στη μελέτη-κατασκευή, όσο και στην πληροφορική-τηλεπικοινωνίες Μετά την υπογραφή της πρώτης συλλογικής σύμβασης του σωματείου, αλλά και την κήρυξη της ως υποχρεωτική, (παρά τις συνεχείς δικαστικές προσφυγές του όλων των εργοδοτών εναντίον του Σωματείου) ώστε να ισχύει για όλους τους εργαζόμενους τεχνικούς, μπορούμε να δώσουμε, από καλύτερες θέσεις τη μάχη το επόμενο διάστημα.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Δεν έχουμε καμιά εμπιστοσύνη στον υποταγμένο- κυβερνητικό συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ–ΑΔΕΔΥ. Όλα αυτά τα χρόνια ευθυγραμμίζονται πλήρως με τις λογικές της ανταποδοτικότητας, επιζήτησαν την «αξιοποίηση» των αποθεματικών μέσω του τζογαρίσματος στο χρηματιστήριο, συμφώνησαν με το νόμο Ρέπα και τώρα προκλητικά αρνούνται να ζητήσουν την κατάργηση του. Έχουν εξελιχθεί σε προπαγανδιστή του «μονόδρομου» των επιλογών των κυβερνήσεων και της εργοδοσίας στο εργατικό κίνημα. Η μέχρι τώρα πρακτική τους δείχνει ότι δεν κινούνται σε μια λογική υπεράσπισης των δικαιωμάτων των εργαζόμενων, αλλά περάσματος της εκάστοτε κυβερνητικής πολιτικής. Για αυτό οι εργαζόμενοι πρέπει να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους.

Η κατάσταση αυτή, η πολιτική αυτή δεν είναι «μονόδρομος»! Μπορεί και πρέπει να βρει την αποφασιστική αντίσταση και τη διάθεση της πλειοψηφίας των εργαζόμενων για την ανατροπή της. Με μαζικούς αποφασιστικούς αγώνες μπορούμε να έχουμε πραγματικές νίκες,

Ήδη στο χώρο μας έγιναν οι πρώτες μαζικές, δυναμικές κινητοποιήσεις στις 14 και 27/11 καθώς στους μηχανικούς η κυβέρνηση έχει ήδη προχωρήσει την αντιασφαλιστική επίθεση. Οι κινητοποιήσεις αυτές ανέδειξαν το στόχο της ανατροπής του αντιασφαλιστικού νόμου για το ΤΣΜΕΔΕ, την πλήρη αντίθεση των εργαζόμενων μηχανικών στην «ενοποίηση»- κλοπή των αποθεματικών -ισοπέδωση των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων. Πολύ σημαντικό γεγονός αποτελεί η οργάνωσή των κινητοποιήσεων αυτών από 13 σωματεία του κλάδου. Αυτά τα βήματα ενότητας το επόμενο διάστημα πρέπει να δυναμώσουν. Ο αγώνας μας πρέπει να ενωθεί με τον αγώνα όλων των εργαζόμενων.

Πρώτος σταθμός στην πορεία αυτή, είναι η απεργία της 12 Δεκέμβρη, αλλά και τα επόμενα βήματα κλιμάκωσης και αγωνιστικού συντονισμού που θα ακολουθήσουν. Η δύναμη βρίσκεται στα χέρια μας, στον ενωμένο αγώνα όλων των εργαζόμενων.

ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΔΡΟΜΗ

ü Άμεση κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ( Σιούφα, Ρέπα κλπ) και του νόμου για το ΤΣΜΕΔΕ

ü Πλήρη δημόσια, καθολική, υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση. Όχι στην ανταποδοτικότητα και την επιχειρηματικότητα στην κοινωνική ασφάλιση. Απειθαρχία στις αντιασφαλιστικές οδηγίες της EE και τα κριτήρια της Λισσαβόνας.

ü Μείωση των υπέρογκων ασφαλιστικών εισφορών για τους εργαζόμενους στην προοπτική της πλήρους κατάργησης της εργατικής εισφοράς. Να πληρώνουν για την ασφαλιστική προστασία και τη σύνταξη το κράτος και οι εργοδότες. Καμιά εισφορά για τους άνεργους και τους φαντάρους και μεταπτυχιακούς φοιτητές.

ü Υπολογισμός του χρόνου ανεργίας ως συντάξιμου χρόνου. Σύνταξη ίση με τον καταληκτικό μισθό, στα 30 χρόνια δουλειάς, ή στα 55 χρόνια για τις γυναίκες και τα 58 για τους άνδρες. Όπου υπάρχουν ευνοϊκότερες ρυθμίσεις να διατηρηθούν. Επίδομα ανεργίας, ίσο με το βασικό μισθό, για όλους τους εργαζόμενους, ανεξάρτητα από τον τρόπο πληρωμής τους (μισθό, ή δελτίο παροχής υπηρεσιών).

ü Πάλη ενάντια στην λεγόμενη «ενοποίηση», στην ουσία κλοπή των αποθεματικών των ταμείων.

ü Επέκταση –και όχι περιορισμό– των βαρέων και ανθυγιεινών και σε νέα τμήματα εργαζομένων που το έχουν ανάγκη (νέες επαγγελματικές ασθένειες εργαζόμενων, πχ εργαζόμενων στην πληροφορική).

ü Κατάργηση κάθε μορφής χρηματιστηριακής τοποθέτησης των αποθεματικών των ταμείων. Άμεση αποδέσμευση του ΤΣΜΕΔΕ από την Τράπεζα Αττικής και το Χρηματιστήριο. Κρατική εξασφάλιση των αποθεματικών. Άμεση επιστροφή στα ταμεία όλων των απωλειών που έχουν υποστεί από τις πολιτικές των εκάστοτε κυβερνήσεων από το ’50 και μετά.

ü Πλήρη και ουσιαστική ασφαλιστική εξίσωση προς τα πάνω όλων των ασφαλισμένων. Άρση της απαράδεκτης διάκρισης «παλιών» και «νέων» ασφαλισμένων χωρίς καμία επιβάρυνση τους.

ü Άμεση αναγνώριση των εργοδοτικών υποχρεώσεων (εργασιακών, ασφαλιστικών κλπ) και των δικαιωμάτων για τους εργαζόμενους που αμείβονται με δελτίο παροχής υπηρεσιών και παρέχουν στην ουσία εξαρτημένη σχέση εργασίας.

ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ

ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΙΣ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ

ü Για να δοθούν άμεσα αυξήσεις, που να μας ανακουφίζουν από τη φοβερή ακρίβεια και να καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζόμενων. 1400 ευρώ κατώτερος μισθός. Όχι στα νέα προγράμματα λιτότητας και λεηλασίας του εργατικού εισοδήματος.

ü Για την κατοχύρωση όλων των δικαιωμάτων που πηγάζουν από την εξαρτημένη σχέση εργασίας. Είμαστε αντίθετοι στην «ευέλικτη απασχόληση» και τα ατομικά συμφωνητικά, τη «διευθέτηση του χρόνου εργασίας». Διεκδικούμε κανονικές προσλήψεις με συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου για όλους τους εργαζόμενους, που δουλεύουν με εξαρτημένη σχέση εργασίας.

ü Για τη μείωση των ωρών εργασίας (35ωρο, 5νθήμερο, 7ωρο).

ΣΤΙΣ 12 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ (ΤΟΣΙΤΣΑ ΚΑΙ ΠΑΤΗΣΙΩΝ) ΣΤΙΣ 10π.μ.

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΜΙΣΘΩΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ

(ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ, ΓΕΩΛΟΓΩΝ, ΤΕΧΝΟΛΟΓΩΝ, ΤΕΧΝΙΚΩΝ, ΣΧΕΔΙΑΣΤΩΝ)

Μεσολογγίου 5, 2ος όροφος, ΑΘΗΝΑ, http://www.somtechnik.gr, τηλ. επικοινωνίας. 2103820537, 6936760879, 6977806266

www.somtechnik.gr

Εργασιακό απαρτχάιντ

Ακούμε εδώ και καιρό για τις νέες ρυθμίσεις στο ασφαλιστικό και μάλλον είμαστε πολύ κοντά και στην υλοποίησή τους. Σε αυτό το παιχνίδι παρελαύνουν κόμματα και πολιτικοί, συνδικαλιστικές οργανώσεις και φυσικά τα καθεστωτικά ΜΜΕ. Μέχρι στιγμής απουσιάζουν οι εργαζόμενοι αυτοί καθ εαυτοί. Θα επισημάνουμε ορισμένα ζητήματα σχετικά με το ασφαλιστικό. Το ασφαλιστικό έχει σημαντικές παραμέτρους που ξεφεύγουν από το απλοϊκό ενδιαφέρον μόνο της συνταξιοδότησης που βέβαια είναι ένα σημαντικό κεφάλαιο.
Μερικά ζητήματα που δεν πρέπει να μας διαφεύγουν είναι τα εργασιακά και πολιτικά δικαιώματα όπως αυτά έχουν διαμορφωθεί μέσα από αγώνες και κινήματα, πχ γυναικεία κινήματα που κατέκτησαν σειρά δικαιωμάτων όπως άδειες, πρόωρη συνταξιοδότηση κλπ.

Για την εργασία στην ελλάδα : Από τα 1995 και εντεύθεν καταργήθηκαν θεμελιώδη εργασιακά δικαιώματα και εμφυτεύτηκαν στο σώμα των εργαζομένων λογικές πλήρους απαξίωσης οποιασδήποτε αγωνιστικής λογικής. Συρρικνώθηκαν τα σωματεία ενώ η πολιτική των μεγάλων οργανώσεων σαν τη ΓΣΣΕ τοποθέτησε τους εργαζόμενους στη λαιμητόμο των εκσυγχρονιστικών πειραμάτων και υπονόμευσαν συνολικά το εργατικό κίνημα. Ο κόσμος της εργασίας θα γνωρίσει την ουσιαστική κατάργησης του 8ωρου και της συρρίκνωσης των μισθών, αντίθετα θα απελευθερωθεί η δυνατότητα των εργοδοτών για απολύσεις, ανασφάλιστη εργασία κλπ ...... Οι εργαζόμενοι θα γνωρίσουν τον πλήρη υποτέλεια και από δω και στο εξής θα νοικιάζονται από εργοδότη σε εργοδότη λες και αποτελούν αντικείμενα του. Να τονίσουμε εδώ ότι η εργατοώρα στην ελλάδα κοστολογείτε με 7,7 ευρώ ενώ ο μέσος όρος στην ευρώπη των 15 είναι 23,5 ευρώ. Οι έλληνες εργοδότες και πολιτικοί επιφυλάσσουν για τους έλληνες εργαζόμενους τις χειρότερες και πιο άδικες συνθήκες.

Τα Κοινωνικά εργατικά δικαιώματα είναι τα πολιτικά δικαιώματα. όλων μας. Η συντριβή των εργατικών δικαιωμάτων αποδυνάμωσε τη θέση των εργαζομένων και πολιτικά ενώ αντίθετα δυνάμωσε και έφερε στην εξουσία, τις δυνάμεις της αντίδρασης και τους ανθρώπους-τσιράκια των εργοδοτών, οι οποίοι με τη σειρά τους θα δουλέψουν όχι για τους εργαζόμενους αλλά για την εξυπηρέτηση της εργασιακής εκμετάλλευσης..

Τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν τη δική τους ιστορία. Από το 1950 που αρχίζουν να οργανώνονται τα ασφαλιστικά ταμεία, συγκεντρώνονται εκεί τεράστια ποσά, από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Για τριάντα περίπου χρόνια αυτά τα χρήματα των εργαζομένων θα βρεθούν να στηρίζουν τις επενδύσεις των ιδιωτών. Τι συμβαίνει; Οι επιχειρηματίες με τη βοήθεια των πολιτικών τραβούν χρήματα από τα ταμεία με ελάχιστο επιτόκιο (περ 3%). Όταν τα ταμεία δανείζονται από τις τράπεζες παίρνουν επιτόκια 30%. Στις μέρες μας και μετά το άγγιγμα θανάτου των σοσιαλδημοκρατικών τα χρήματα των ταμείων στήριξαν τη χολιγιουτιανή υπέρ παραγωγή του χρηματιστηρίου και των περιβόητων ομολόγων, ένα διαρκές σκάνδαλο δεξιών και αριστερών εις βάρος του ελληνικού λαού.. Τέτοια ήταν η αρπαγή του πλούτου και αυτό το ονόμασαν διαχείριση.

Για τη φτώχεια .
Ζούμε σε μια από τις φτωχότερες χώρες της Ευρώπης και στην πιο φτωχή της Ευρώπης των 15. Η φτώχια στην Ελλάδα δεν έχει χαρακτηριστικά υπερηφάνειας και αξιοπρέπειας αλλά αντίθετα υποτέλειας, εκφασισμού, διαφθοράς, δεν έχει να κάνει με τη φτώχια του μεσοπολέμου ή μετά τον πόλεμο όπου με περίσσια υπομονή οι άνθρωποι πάλευαν για τη βιωσιμότητά τους. Σήμερα η φτώχια αφορά περίπου 2 εκατομμύρια έλληνες πολίτες (2.200.000). Η κυβέρνηση θέλει από τις αρχές του επόμενου χρόνου να αύξηση τον ΦΠΑ, ένα απαράδεκτο μέτρο μιας και θα αυξηθούν είδη πρώτης ανάγκης κατά 22% περίπου από μια άνοδο του ΦΠΑ της τάξης των 2 μονάδων κάτι που δεν θα ακολουθήσουν οι μισθοί και οι συντάξεις και που φυσικά θα πλήξει ακόμη περισσότερο τον αγοραστική δύναμη συρρικνώνοντας την αγορά προς όφελος των μεγαλοκαταστημάτων και διαλύοντας τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις..


Έχει κηρυχθεί Γενική Απεργία για τις 12 Δεκεμβρίου με εκδηλώσεις που έχουν οργανωθεί ή θα οργανωθούν παντού και από πολλά πολιτικά σχήματα.