1) Ανταπόκριση από την πορεία στην Άρτα.
«Κάργιόληδες, εσείς μέσα στη Βουλή, είστε χορτασμένοι, Εμείς θα σας ρημάξουμε της Γης οι Κολασμένοι.»
2)Κείμενο που μοιράσαμε.
1) Ανταπόκριση από την πορεία στην Άρτα. Ημέρα Γενικής Απεργίας με μεγάλη συμμετοχή και στους χώρους εργασίας και στην πορεία. Στο Δημόσιο τομέα η απεργία ήταν σχεδόν καθολική ενώ στον ιδιωτικό, τα ποσοστά των απεργών θα μπορούσε να ήταν και καλύτερα. Να σημειώσουμε εδώ πώς σύλλογοι του ιδιωτικού τομέα(Εμπορικός, Δικηγορικός κλπ) είχαν πάρει αποφάσεις για συμμετοχή στην Απεργία και στην πορεία. Η πορεία ξεκίνησε από το Εργατικό Κέντρο της Άρτας και ήταν από τις μαζικότερες που έχουν γίνει, υπολογίζουμε πώς στην πορεία συμμετείχαν τουλάχιστον 1500 διαδηλωτές.Η πορεία διέσχισε κεντρικές οδούς για να καταλήξει σε κεντρική πλατεία της πόλης όπου βρίσκεται και το κτήριο της Νομαρχίας. Συμμετείχαν συνδικαλιστικές οργανώσεις, πολιτικά σχήματα(φόρουμ κλπ)και στο τέλος της πορείας συγκροτήθηκε το μπλοκ των Αναρχικών-Αντιεξουσιαστών-Ανένταχτων. Σε αυτό το μπλόκ συμμετείχαμε περίπου 30 άτομα με διακριτό πανό. Το μπλοκ των α/α ήταν από τα πιο δυναμικά, είχε παλμό, φωνάχθηκαν συνθήματα καθ όλη τη διάρκεια της πορείας, πετάχτηκαν τρικάκια ενώ από την αρχή της συγκέντρωσης μοιραζόταν και ανάλογο κείμενο, το οποίο και θα παραθέσουμε παρακάτω. Η συμμετοχή μας στην πορεία είχε προπαγανδιστεί από δύο αφίσες που είχαν κολληθεί τις προηγούμενες μέρες. θεωρούμε ότι στην παρούσα κατάσταση και στην σύγκρουση μας με το Κράτος και το Κεφάλαιο, κεντρικό ζήτημα είναι η δημιουργία συνθηκών για Γενική Απεργία Διαρκείας Τώρα. Μερικά από τα συνθήματα που φωνάχθηκαν κατά τη διάρκεια της πορείας.. Καργιόληδες μεσα στη Βουλή, είστε χορτασμένοι, εμείς θα σας ρημάξουμε της Γης οι Κολασμένοι. Από το 50΄, η ίδια ιστορία, Κράτος και Αφεντικά, ληστεύουν τα Ταμεία. Οι εργατοώρες με αίμα είναι βαμμένες, καιρός να δούμε τις τράπεζες καμένες. Μίσος Ταξικό, Σφαλιάρες και κλωτσιές, σε κάθε αφεντικό. Απεργία Γενική και να ναι Διαρκείας Να γίνει χαλασμός να γίνει της Γαλλίας. Ίδια είναι τα αφεντικά Δεξιά και Αριστερά. Και ένα από τα συνθήματα που φωνάχθηκαν έξω από τράπεζες που λειτουργούσαν. Τώρα βάλτε τον υπογραφή σας, πάρτε ένα δάνειο, πουλήστε την ψυχή σας.
2)Κείμενο που μοιράσαμε. Με το ασφαλιστικό και τις συντάξεις, σαν παραμέτρους της εργασίας, να αποτελούν ένα τμήμα του πολέμου που κράτος και κεφάλαιο διεξάγουν ενάντια στην κοινωνία, το πρόταγμα της Γενικής και σε διάρκεια Απεργίας είναι πάντα παρόν, σαν ελάχιστο μέσο αντίστασης των αγωνιζόμενων ανθρώπων. Με το 8ωρο να αποτελεί παρελθόν και τους εργοδότες να ζητούν όλο και περισσότερες ώρες από το 24ωρο, όροι όπως ημι-απασχόληση, εποχική, μαύρη εργασία, ελαστικότητα γίνονται καθημερινότητα. Την ώρα που τα κέρδη του κεφαλαίου αυξάνονται συνεχώς, η αξία μισθών και συντάξεων μειώνεται οδηγώντας στην εξαθλίωση χιλιάδες εργαζόμενους. Η απειλή της ανεργίας ολοκληρώνει αυτό τον καλά οργανωμένο εκβιασμό. Επιτυχημένη και η προσπάθεια διαχωρισμού των εργαζομένων. Ο ατομικισμός πέρα από την προσωπική ζωή μεταφέρεται και στην εργασία με τη μορφή του κλάδου. Κάθε κλάδος προσβλέπει σε “βελτίωση” της δικής του κατάστασης, αδιαφορώντας η' βλέποντας ανταγωνιστικά τα προβλήματα και τις διεκδικήσεις των άλλων. Απέναντι σε αυτή την επίθεση, ο συνδικαλισμός, στη σημερινή του μορφή και με οποιοδήποτε κομματικό χρώμα, τίποτα δεν μπορεί να προσφέρει ούτε στη διατήρηση ούτε κυρίως στη διεύρυνση των εργατικών αιτημάτων. Αποτελώντας κομμάτι του ελέγχου που η άρχουσα τάξη έχει επιβάλλει, λειτουργεί με όρους μεσολαβητή, διαλύει την όποια συνοχή έχει επιτευχθεί μεταξύ εργαζομένων, έχοντας στην ουσία αναλάβει ρόλο πυροσβέστη στις οποίες κοινωνικές εκρήξεις. Είναι γνωστή εξάλλου η διαδρομή πρόεδρος γσεε, καρέκλα βουλευτη/υπουργου. Προφανώς, δεν είμαστε της λογικής, ότι το ελάχιστο είναι καλύτερο από το τίποτα. Οι αγώνες για διατήρηση ή βελτίωση μιας υπάρχουσας κατάστασης ( είτε μιλάμε για το 8ωρο, είτε για αύξηση μισθών ) δεν μπορούν να προσφέρουν κάτι το ουσιαστικό όταν δεν συνοδεύονται από αγώνα ενάντια στο υπάρχον σύστημα εκμετάλλευσης συνολικά. Στο πλαίσιο αυτό, μακριά από επαγγελματίες αγωνιστές και κόμματα και προωθώντας τη συμμετοχή, την αλληλεγγύη και την αυτοοργανωση, η Γενική Απεργία Διαρκείας αποτελεί ένα πρώτο βήμα για την σύγκρουση με τον πολιτισμό του κεφαλαίου και της εκμετάλλευσης. γαμημένη υπεραξία
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου