Λιγα λόγια και σκέψεις για ένα διήμερο(25&26 / 7) που έγινε και μια κινητοποίηση που γίνετε τώρα(Αχελώος).

Πριν λίγες μέρες πραγματοποιήσαμε ένα διαφορετικό διήμερο σε Αθήνα και Αγρίνιο. Στο διήμερο αυτό συναντήσαμε τις δράσεις μας για μια σειρά από ζητήματα που αναπτύσσονται στο φυσικό χώρο όλων μας. Ζητήματα που απασχόλησαν τις εκδηλώσεις, ήταν η εκτροπή του Αχελώου, η καταστροφή του Δάσους στην Πάρνηθα και η καταστροφή του οικοσυστήματος του Αμβρακικού. Ο τίτλος των εκδηλώσεων εξηγούσε ακριβώς το κοινό μας πέρασμά σε αυτά τα ζητήματα.

Θεωρήσαμε και συνεχίζουμε να το υποστηρίζουμε ότι όλες οι δράσεις θα πρέπει να ξεφεύγουν από τις τοπικές σχέσεις που αναπτύσσονται και να παίρνουν μια πιο διευρυμένη εξέλιξη. Αυτή η εξέλιξη είναι που θα κάνει και τις αντιστάσεις πιο έντονες, πιο γενικευμένες πιο επικύνδηνες για τους σχεδιασμούς του κράτους και του κεφαλαίου. Γιατί εδώ ακριβώς είναι το ζήτημα, αυτές οι καταστροφές μπορεί να επενεργούν καταστροφικά στους τόπους και στις τοπικές κοινωνίες αλλά ο σχεδιασμός τους είναι κεντρικός. Έτσι πρέπει να είναι και η αντίστασή μας. Δεν έχει σημασία αν ο Αμβρακικός είναι χιλιόμετρα μακριά μας ή αν η εκτροπή του αχελώου αφορά μια φυσική καταστροφή γύρω από μικρά χωριά , η ανάπτυξη του κεφαλαίου όταν θα επιτευχθεί εκεί σε αυτές τις φυσικές γωνιές, θα παράγει τόση εκμετάλλευση και βία που θα μας αγκαλιάσει όλους. Η καταστροφή από τις επιχειρηματικές δραστηριότητες δεν περιορίζεται μόνο στην καταστροφή ενός συγκεκριμένου φυσικού χώρου αλλά δημιουργεί συνθήκες πραγματικής εκμετάλλευσης σε όλο τον κοινωνικό χώρο. Η σημερινή ανάπτυξη του κεφαλαίου έχει ξεφύγει από τις βαριές βιομηχανίες και επενδύει τα κεφάλαιά της στην ασφάλεια των δωρεάν φυσικών τόπων κυρίως για ενεργειακούς σκοπούς. Για τους καπιταληστές αυτές οι επενδύσεις είναι χρηματοδοτούμενες(αιολικά πάρκα, φράγματα κλπ) δεν χρειάζονται εργατικό δυναμικό και την διάθεση του ενεργειακού προϊόντος για παράδειγμα την αναλαμβάνει αυτομάτως η ΔΕΗ. Η ίδια λογική της όσο το δυνατό μεγαλύτερης καταλήστευσης ακολουθείτε και στα καμένα δάση, στους υδροβιότοπους κλπ.

Η εκδήλωση στην Αθήνα έγινε στο λόφο του Στρέφη με αρκετό κόσμο(περίπου 80-100 άτομα). Προβλήθηκε ταινία για τον Αχελώο ενώ είχαν προηγηθεί ενημερώσεις σχετικά με την ανάπτυξη των έργων στη Μεσσοχώρα, την κατάσταση στον Αμβρακικό και την Πάρνηθα.
Στο Αγρίνιο η εκδήλωση έγινε στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι όπου έγινε συζήτηση που επέμενε στα πολιτικά χαρακτηριστικά που έχουν αυτές οι ενέργειες του κεφαλαίου στο φυσικό χώρο. Είναι χαρακτηριστικό ότι η συζήτηση ξεκίνησε περίπου στις 9:00 το βράδυ και τελείωσε στις 11:30 οπότε και ξεκίνησε κάπως καθυστερημένα και η ταινία για τον Αχελώο.

Αν όμως εμείς ψάχνουμε να βρούμε άκρες για να γενικεύσουμε τις αντιστάσεις μας για αυτές τις καταστροφικές παρεμβάσεις, οι ίδιοι οι μηχανισμοί του κεφαλαίου ήδη δουλεύουν έτσι ακριβώς. Το τελευταίο διάστημα έχει αποφασισθεί και έχουν προχωρήσει οι αποφάσεις για 'έργα' για το φυσικό αέριο στην περιοχή της Πέρδικας Θεσπρωτίας. Σε ένα πανέμορφο μέρος χωρίς ιδιαίτερα μεγάλες τουριστικές επιχειρήσεις, δίπλα στη θάλλασα θέλουν να φτιάξουν εγκαταστάσεις που θα καταστρέψουν όλο αυτό το φυσικό πλούτο. Οι κάτοικοι αντιδρούν οι αντιστάσεις είναι και παραμένουν τοπικές. Αποφάσισαν να διεξάγουν στην περιοχή τους και στην Αθήνα ένα δημοψήφισμα. Το σύστημα αντέδρασε, Η αντίδραση θα έρθει από ένα μέρος του συστήματος που ελέγχει όλες τις παρεμβάσεις, από την Περιφέρεια(είναι διοικητικός μηχανισμός του κράτους). Ο περιφερειάρχης λοιπόν προσπαθώντας να αντιμετωπίσει το δημοψήφισμα αναγάγει το συγκεκριμένο έργο σε 'εθνικό', προσπαθώντας να εξουδετερώσει τις τοπικές αντιστάσεις. Δεν ξέρουμε αν το έργο τους είναι όντως εθνικό αυτό που ξέρουμε και είναι σίγουρο είναι ότι οι αντιστάσεις θα πρέπει να έχουν εθνικό χαρακτήρα, να αποκαλύπτουν την λειτουργία της ανάπτυξης του κεφαλαίου σε όλον τον κοινωνικό χώρο και να απεγκλωβίζονται από τοπικές λογικές που μπορεί να συνεισφέρουν στις όποιες αντιστάσεις, δημιουργούν όμως πυκνά-συχνά και αναπαράγουν και τοπικές σχέσεις εξουσίας(δημάρχους,νομάρχες και τους συμβούλους του).

Το σταμάτημα της εκτροπής του Αχελώου, η προστασία της Πάρνηθας, η προστασία του Αμβρακικού να είναι μερικές μόνο αφορμές, μαζί με όλες τις άλλες που θα μας στρέψουν ενάντια στη χρήση της φύσης ως πεδίο ανάπτυξης του συγχρόνου κεφαλαίου και κάθε ένα από αυτά τα ζητήματα να αποτελεί κοινό τόπο όλων μας.