Αυξήσεις 14% φορτώθηκαν στις πλάτες του αρτινου λαού.Μερικές εκτιμήσεις

Αντίθετα με τις κυρίαρχες λογικές που υπάρχουν σχεδόν παντού στην Ελλάδα, στο δήμο της Άρταs αποφασίσθηκε μια τεράστια για τα σημερινά/τοπικά δεδομένα αύξηση των δημοτικών τελών. Ενώ παντού υπάρχει μια κατεύθυνση για περιορισμό των φορολογικών επιδρομών κυρίως σε κεντρικό επίπεδο αλλά και σε δήμους ανά τη χώρα, στην πόλη μας αυτές οι αυξήσεις είναι τριπλάσιες και από αυτές τις προβλεπόμενες που ήταν της τάξης των 3,5 με 4%. Για αυτή την συμπεριφορά των δημόσιων πολιτικών παραγόντων θα προσπαθήσουμε να καταθέσουμε μερικές πολιτικές εκτιμήσεις.

Η αύξηση του 14% είναι πέρα από κάθε αντικειμενική δυνατότητα του αρτινού λαού. Θα πρέπει να σκεφθούμε ότι η ανεργία στην πόλη είναι πολύ μεγάλη, ότι οι μισθοί είναι πολύ μικροί σε σχέση με άλλες περιοχές, ενώ όλος ο αγροτικός και κτηνοτροφικός τομέας είναι πολύ κάτω από τα όρια της φτώχιας. Τα τελευταία χρόνια, ο αγροκτηνοτροφικός τομέας, παρουσιάζει σταθερή απώλεια εισοδήματος και από τις πολύ χαμηλές τιμές πώλησης των προϊόντων αλλά \και από την αλματώδη αύξηση των φυτοφαρμάκων, των ζωοτροφών, του πετρελαίου αλλά και την ελαχιστοποίηση η διακοπή των χρηματοδοτήσεων.
Αυτό σημαίνει ότι τα λαϊκά στρώματα της περιοχής, οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, οι άνεργοι αλλά και οι μικροεπαγγελματίες στους οποίους μεταφέρεται η φτώχεια ως έλλειψη καταναλωτικού κοινού, όλοι μαζί συνθέτουν μια τραγική συνολική οικονομική εικόνα.
Για τους μικροεπαγγελματίες να αναφέρουμε ότι όποιος θέλει να διαπιστώσει, όχι απλά την δυσπραγία αλλά την παντελή έλλειψη χρημάτων εν μέσω πάμπολων υποχρεώσεων, δεν έχει παρά να επισκεφθεί τα διοικητικά δικαστήρια όπου εκδικάζονται οι οφειλές προς το ΤΕΒΕ. Θα δει εκατοντάδες συμπολίτες μας να αγωνιούν μπροστά στα γκισέ της δικαιοσύνης για μία αναβολή ή για κάποια ρύθμιση των οφειλών.

Αυτή είναι πολύ συνοπτικά η οικονομική εικόνα των λαϊκών στρωμάτων στην Άρτα πάνω στους οποίους επιβλήθηκε αυτή η απαράδεκτη αύξηση.

Με αυτά τα δεδομένα καταλήγουμε στο εντελώς απαράδεκτο και πολιτικά απάνθρωπο που κρύβει αυτή η πολύ μεγάλη και παράκαιρη αύξηση.

Η περεταίρω εκτίμησής μας έχει δυο εκδοχές:

Α) Οι παράγοντες που αποφάσισαν αυτή την αύξηση δεν έχουν την παραμικρή εικόνα της κατάστασης που επικρατεί στην τοπική κοινωνία. Βρίσκονται τελείως αποκομμένοι από τον κοινωνικό ιστό και διακατέχονται από ανύπαρκτες βεβαιότητες για του τις δυνατότητες ενός λαού από τον οποίο ζήτησαν και έλαβαν την εντολή να διοικήσουν. Οι συγκεκριμένοι παράγοντες εκτός από την αποκοπή τους από τον τοπικό κοινωνικό χώρο είναι και εντελώς αποκομμένοι και από την κατεύθυνση που δίνει ο άμεσος κομματικός τους χώρος, τουλάχιστον όπως εμφανίζεται αυτή η κομματική κατεύθυνση στα ΜΜΕ και στις τοποθετήσεις των μεγαλοπολιτικών στο κυνοβούλιο.

Β) Η συνεχής αύξηση των τελών καθαριότητας μας προβληματίζει και για άλλον έναν λόγο. Στην περιρέουσα νεοφιλελεύθερη αντίληψη κυριαρχεί η άποψη πώς το ζήτημα "καθαριότητα" μπορεί να γίνει μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για επενδύσεις από την πλευρά ιδιωτών, που ως άλλοι σωτήρες, θα αναλάβουν και αυτό το δύσκολο έργο, αυτό φυσικά θα γίνει για το κέρδος.
Υπάρχει όμως ένα ζήτημα που το είδαμε κατά την σταδιακή ιδιωτικοποίηση και άλλων δημόσιων υπηρεσιών(πχ ΔΕΗ και ΟΤΕ).
Για να φθάσουν να ικανοποιηθούν οι οικονομικές απαιτήσεις των επενδυτών που ενδεχομένως αναλάμβαναν την "καθαριότητα", θα έπρεπε τα τέλη να έφθαναν σε τέτοιο ύψος που θα είχε για τους ιδιώτες σημαντικά κέρδη.
Δες τε για παράδειγμα την περίπτωση της ΔΕΗ που ο όμιλος Μυτηλιναίου και του Λάτση (από την εκμετάλλευση των ΕΛΠΕ) πουλάνε στην ΔΕΗ το ρεύμα που παράγουν οι μονάδες τους, κατά 70€ την κιλοβατώρα όταν η ΔΕΗ την πουλά στους συνδρομητές απο 35 έως 45€. Οι συνεχείς αυξήσεις του Αθανασοπουλου θέλουν να φθάσουν την αξία του ρεύματος στα επίπεδα που πουλά ο Μυτηλιναίος και ο Λάτσης, γιατί εκεί υπάρχει κέρδος για τον "επενδυτή".
Αυτό λοιπόν που ίσως "οικοδομούν" σήμερα, είναι η απαιτούμενη αμοιβή των ιδιωτών του αύριο.
Οι συνεχείς και τραγικά μεγάλες αυξήσεις στα δημοτικά τέλη ίσως τελικά να εξυπηρετούν κάποιου είδους "χρονοδιάγραμμα" ιδιωτικοποίησης της "καθαριότητας", ίσως και όχι.
Θα είχε ξεχωριστεί σημασία αν οι σημερινοί παράγοντες, μας βεβαίωναν πως έστω και με αυτές τις απαράδεκτες αυξήσεις, μας οδηγούν σε μια σταθερά δημόσια και με ικανοποιητική λειτουργία υπηρεσία "καθαριότητας" και στο μέλλον, αλλά μάλλον μία τέτοια διαβεβαίωση είναι εντελώς στρεβλή με το αναπτυξιακό μέλλον που κυριαρχεί γύρω μας.