Αφορά τους κρατούμενους των ελληνικών φυλακών που μετά από συντονισμένη οργάνωση κατεβαίνουν μαζικά σε αποχή συσσιτίου αλλά και απεργίες πείνας(περίπου 1300 κρατούμενοι). Παράλληλα με τις αγωνιστικές δράσεις των κρατουμένων οργανώνεται και έξω από τα τείχη των φυλακών ένα πολυσύνθετο κίνημα, με εκδηλώσεις, πορείες έξω από φυλακές και λοιπές δράσεις που δημοσιοποιούν και στηρίζουν τα αιτήματα των κρατουμένων.
Τα αιτήματα των κρατουμένων είναι συνολικά 16 και ουσιαστικά αλλάζουν ως το πιο ανθρώπινο τους όρους κράτησης τους.
Είναι η πρώτη φορά που οι κρατούμενοι επιλέγουν μαζικά και χωρίς τουλάχιστον το παρόν βίαιες ενέργειες, για να φέρουν στο προσκήνιο τις απάνθρωπες συνθήκες που υπάρχουν στις ελληνικές φυλακές.
Από την άλλη έξω από τις φυλακές σύλλογοι, για παράδειγμα, δικηγόρων αλλά και απλοί πολίτες συγκεντρώνουν υπογραφές στήριξης των αιτημάτων των φυλακισμένων.
Καταφέρνουν οι φυλακισμένοι να πολιτικοποιήσουν με αγνά χαρακτηριστικά των αγώνα τους και να βάλουν την κουβέντα των όρων φυλάκισης συνολικά στην κοινωνία.
Όλα τα αιτήματά τους έχουν δοθεί στο υπουργείο και μέχρι στιγμής και σύμφωνα με πληροφορίες, σε κάποια απο αυτά υπάρχει σοβαρή διάθεση από το υπουργείο για την ικανοποίηση τους.
Ο αγώνας των φυλακισμένων δεν βρίσκεται στο τελικό στάδιο και αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν ακόμη περιθώρια πίεσης.
Ένα από τα κυρίαρχα αιτήματα των κρατουμένων είναι η κατάργηση των πειθαρχικών ποινών. Οι πειθαρχικές ποινές είναι ένα εξωντοτικό (εσωτερικό) σύστημα ποινών που προσαρμόζεται πάνω στην ποινή που κάποιος έχει για κάποια πράξη μετά από κάποιο αδίκημα και αφορά την συμπεριφορά του κρατούμενου μέσα στη φυλακή. Έτσι αν κάποιος κρατούμενος κάνει κάποιο παράπτωμα εντός της φυλακής(π΄χ τσακωθεί με κάποιον ανθρωποφυλακα) θα πάει πειθαρχείο και αμέσως μετά θα του επιβληθεί πειθαρχική ποινή και για διάστημα έως και δύο χρόνια δεν θα μπορεί να τυγχάνει ευεργετημάτων του νόμου, πχ άδειες, εργασία, αναστολή της ποινής κλπ. Αν σε αυτά τα δύο χρόνια ξανακάνει κάποιο πειθαρχικό αδίκημα, κατά τους ανθρωποφύλακες, τα δύο χρόνια γίνονται τέσσερα... κοκ, ουσιαστικά αυξάνοντας την αρχική ποινή. Με αυτό τον τρόπο παρατείνουν τις ποινές φυλάκισης σε δεκάδες κρατούμενους που δεν έγιναν ρουφιάνοι ή δεν έκαναν "δουλειές" των ανθρωποφυλάκων και οχι μόνο.
Επίσης πάνω σε αυτό το αίτημα οι κρατούμενοι ζητάνε και την διαγραφή παλαιοτέρων πειθαρχικών ποινών που κρατάν στη φυλακή δεκάδες φυλακισμένους και που με την χρήση των ευεργετημάτων θα ήταν ελεύθεροι.
Το κίνημα των φυλακισμένων έχει καθολική συμμετοχή ενώ διακρίνεται και για τα αυτοργανωτικά του χαρακτηριστικά.
Δύο λόγια για την αποχή συσσιτίου και την απεργία πείνας.
Η αποχή συσσιτίου είναι η αποχή των κρατουμένων από το φαγητό της φυλακής και η συντήρησή τους από δικά τους φαγητά. Αυτό σημαίνει ότι οι κρατούμενοι έχουν ήδη κάνει κάποιες προμήθειες που υπάρχουν στα κελιά τους και βέβαια μπορούν να έχουν το φαγητό που ενδεχομένως τους ετοιμάζουν συγγενείς τους. Υπήρξε όμως ένα ζήτημα ότι υπήρξαν κρατούμενοι που και δεν είχαν χρήματα αλλά και οι συγγενείς τους ήταν μακριά η τέλος πάντων δεν μπορούσαν να τους βοηθήσουν. Οι ίδιοι οι κρατούμενοι ανέπτυξαν δράσεις στήριξης σε φαγητό και για τους συγκρατούμενούς τους αναδεικνύοντας την αλληλεγγύη σε βασικό εργαλείο αγώνα.
Η απεργία πείνας είναι ένας τρόπος αγώνα που είναι κατοχυρωμένος και νομικά(περιλαμβάνεται στον σωφρονιστικό κώδικα). Ο κρατούμενος που θέλει να προχωρήσει σε απεργία πείνας ενημερώνει εγγράφως την διεύθυνση της φυλακής, αφήνει έξω από το κελί του όσα τυχόν τρόφιμα διαθέτει και ξεκινά την απεργία πείνας. Καθ΄ όλη τη διάρκεια της απεργίας πείνας η διεύθυνση της φυλακής είναι αποκλειστικά υπεύθυνη για την προστασία της ζωής του κρατουμένου. Σήμερα βρίσκονται σε απεργία πείνας περίπου 1300 κρατούμενοι. Η απεργία πείνας είναι από τις πιο εξοντωτικές ενέργειες για τον ίδιο τον άνθρωπο και πολύ συχνά δημιουργεί μόνιμες βλάβες στον οργανισμό.
Τα αιτήματα των φυλακισμένων είναι μόνο ανθρώπινα και έρχονται να ρυθμίσουν την απανθρωπιά ενός ολόκληρου συστήματος που θέλει να λέγεται "ανθρώπινο".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου