Κόκκινη κλωστή δεμένη, στην ανέμη τυλιγμένη, δως της κλότσο να γυρίσει, παραμύθι ν’ αρχίσει.
Kάπου στο 88΄, στα τέλη μιας φοβερής δεκαετίας θα ξεκινήσει ένα ξεχωριστό ολοζώντανο παραμύθι. Τότε σε ένα κτήριο εγκαταλελειμμένο θα συναντηθούν μια ομάδα νέων ανθρώπων και θα κατοικήσουν την ελευθερία. Το πανέμορφο κτήριο της Λέλας Καραγιάννη θα φιλοξενήσει συνειδήσεις, θα προστατέψει ανθρώπους, θα ζεστάνει όνειρα, θα χτίσει αντιστάσεις. Από τότε θα περάσουν κιόλας 20 χρόνια, μίας στιγμής ιστορίας.
Σήμερα 20 χρόνια μετά θα βρεθούμε εκεί να δώσουμε την υπόσχεση πώς όλα συνεχίζονται. Παντού και με το ίδιο πρόταγμα. Το πρόταγμα της ελευθερίας που παραμένει ζωντανό σε κάθε στιγμή απέναντι στο κράτος και στο κεφάλαιο.
Μέσα στη Μητρόπολη θα γίνει ένα ζωντανό σημείο συνάντησης που δεν θα μπορεί να καλύψει η βρώμα της εξουσίας, οι προσπάθειες από τα κτήνη του κράτους και του παρακράτους, αρκετές. Η ιστορία για την υπεράσπιση της ελευθερίας όμως συνεχίζεται σε πείσμα όλων αυτών, οργανώνοντας, συμμετέχοντας, αντιστέκοντας σε ένα κόσμο εχθρικό, εναντίων του.
Είμαστε μαζί και συνεχίζουμε την ιστορία της ελευθερίας, επιμένοντας να σπρώχνουμε την ανέμη απ τα μελωδικά χέρια της Κυρίας Σοφίας στις δικές μας διαδρομές, ενώνοντας το παραμύθι της ελευθερίας με τη δική μας πραγματικότητα.
Σύντροφοι και συντρόφισσες της Λέλας, “Χρόνια σας Πολλά” …
Κάποιοι σύντροφοι/ες (από Άρτα).
Μέχρι και την επόμενη συνάντησή μας ...
(λκ37)
υγεία, αναρχία, των δρόμων γιορτές
για όλους και όλες μαυροκόκκινες ευχές!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου