"Σάπιες φράουλες" σαν τον πολιτισμό τους.

Ένα ακόμη βίαιο κεφάλαιο στον αγώνα ζωής που δίνουν χιλιάδες εργάτες γράφτηκε στην Ηλεία και συγκεκριμένα στη Μανωλάδα.
Στην περιοχή υπάρχουν χιλιάδες στρέμματα με καλλιέργειες φράουλας και οι ντόπιοι παραγωγοί τα τελευταία χρόνια εκμεταλλεύονται μετανάστες για τη συγκομιδή της φράουλας, με την συνδρομή και των κρατικών μηχανισμών.
Οι εργάτες γης προσπαθούν εδώ και κάποιες μέρες να διεκδικήσουν καλύτερα μεροκάματα. Είχαν προγραμματίσει συγκέντρωση(και συνέλευση;) για να καθορίσουν το πώς θα διεξάγουν τον αγώνα τους. Την ώρα της συγκέντρωσης οι ντόπιοι ιδιοκτήτες οργάνωσαν αντί-συγκέντρωση και οπλισμένοι με ξύλα και καραμπίνες επιτέθηκαν στους συγκεντρωμένους εργάτες και ξυλοκοπούσαν όποιον έβρισκαν. Τελικός απολογισμός τουλάχιστον τέσσερις εργάτες στο νοσοκομείο, παρόλα αυτά η συγκέντρωση δεν διαλύθηκε αλλά οι εργάτες γης παρέμειναν μαζί με άλλους εργαζόμενους(κυρίως του ΚΚΕ) στην πλατεία. Να σημειωθεί πώς οι ντόπιοι αλήτες της Ηλείας δρούσαν από κοινού με τα ζώα της αστυνομίας τρομοκρατώντας τους εργαζόμενους, μάλιστα τα ζώα της αστυνομίας συνέλαβαν και καμιά δεκαριά εργαζόμενους, κυρίως μετανάστες.
Οι εργάτες γης είναι τα μεγαλύτερα θύματα που ζουν σε πλήρες καθεστώς δουλείας, εργάζονται ανασφάλιστοι, με ελάχιστα μεροκάματα ενώ μετακινούνται συνήθως ανά εποχή από περιοχή σε περιοχή για να προσφέρουν την εργασία τους σε κατά τόπους εκμεταλλευτές.

Την ίδια εκμετάλλευση έζησαν κάποιοι εργάτες γης και στην Άρτα κατά την περίοδο συγκομιδής των πορτοκαλιών, όπου παραλίγο να είχαμε και τραγικές συνέπειες από την φωτιά που είχε ξεσπάσει σε πτηνοτροφείο που τους "φιλοξενούσαν". Και σε εκείνη την περίπτωση είχε καταδειχθεί η άγρια εκμετάλλευση(ανασφάλιστη εργασία, 10ωρη εργασία, ελάχιστα μεροκάματα, κλίμα φόβου και τρομοκρατίας) των εργαζομένων με την ανοχή(τουλάχιστον) των ντόπιων υπηρεσιών. Στο τέλος μάλιστα της «συνεργασίας τους» και εφόσον οι εργάτες δεν ήταν πλέον απαραίτητοι αλλά βάρος, άρχισαν να σπέρνουν δεξιά και αριστερά φήμες για μεταδοτικές ασθένειας και οι πιέσεις για αποχώρηση γινόταν πιο δυνατές. Η τοπική οικονομία είχε εξυπηρετηθεί, οι αρχές είχαν κάνει το έργο τους.

Το εμπόριο ανθρώπων και η επακόλουθη εκμετάλλευση τους στις επενδυτικές ελληνικές αλάνες (κτήματα, επιχειρήσεις και μπάρ)είναι μία από τις πιο απάνθρωπες κατακτήσεις τους σύγχρονου ελληνικού(και δυτικου) πολιτισμού και δυστυχώς έχει τις ρίζες του όχι μόνο μέσα στους μηχανισμούς εξουσίας αλλά και στην ίδια την ελληνική κοινωνία.

Τραγική ειρωνεία πριν λίγες μέρες βρέθηκε νεκρός ο ένας από τους τρεις Έλληνές απεργούς πείνας της Σεν Ναζερ της Γαλλίας. Το στόρι και εκεί είχε να κάνει με τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας, τη νέα δουλεία που θέλουν να επιβάλλουν. Τρεις Έλληνες εργάτες έκαναν απεργία πείνας προκειμένου να πληρωθούν τα δεδουλευμένα τους. Η απεργία πείνας κράτησε είκοσι ολόκληρες μέρες έως οτου η εταιρεία(γερμανική ELDO) δώσει τα χρήματα που τους χρωστούσε. Ο ένας απεργός, ο 35 χρονος Νίκος Ασλαμαζίδης, λίγες ώρες μετά την επιστροφή του στην Ξάνθη βρέθηκε νεκρός, ήταν αυτός που η απεργία πείνας τον είχε καταβάλει περισσότερο.