Η Πολιτική της Φτώχειας γεμίζει τα ταμεία των πολυεθνικών Σ/Μ

Ένα λογύδριο σχετικά με τις καταναλωτικές συνήθειες των ημερών και τα περισσότερα που αυτές σημαίνουν.

Το κείμενο επικεντρώνεται στην αγορά κρέατος αυτών των ημερών.
Διαλύουν τους κλάδους των μικρών κτηνοτροφικών μονάδων καθώς και τα μικρά κρεοπωλεία στις γειτονιές επιβάλλοντας μια αισχρή κατάσταση που περιλαμβάνει, καρτέλ και εκβιασμούς από εμπόρους και πολυεθνικά Σούπερ Μάρκετ. Εδώ και λίγες μέρες έχουν έρθει σε επαφή κτηνοτρόφοι με εμπόρους που δουλεύουν για μεγάλα πολυεθνικά καταστήματα σε όλη την Ελλάδα. Οι τελευταίοι κράτησαν την χονδρική τιμή αγοράς των αρνιών στα 5,5 και 5 ευρώ, με αποτέλεσμα να σφυροκοπούν ακόμη περισσότερο το κόστος των κτηνοτρόφων. Αρκετοί αρχικά αντέδρασαν και δεν πούλησαν σε αυτές τις εξευτελιστικές τιμές, άλλοι όμως προχώρησαν.
Σήμερα μεγάλες αλυσίδες πολυεθνικών Σ/Π διαφημίζουν την κατάντια τους. Πουλάν λίγο πάνω από το κόστος αγοράς αλλά σίγουρα κάτω του τελικού κόστους. Αρνάκι γάλακτος ελληνικό 5,99 ευρώ σε διαφήμιση ενός από αυτά.
Με τη φτώχεια να πριμοδοτεί τις εν λόγω πολυεθνικές επιχειρήσεις δημιουργούνται μεγάλες πιέσεις στα μικρά και μικρομεσαία καταστήματα (κρεοπωλεία).

Πριν λίγες μέρες αρμόδιοι φορείς μας κατήγγειλαν το παραεμπόριο και τη ζημιά που υφίστανται οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, σήμερα μπροστά σε ένα κραυγαλέο παράδειγμα διάλυσης της τοπικής αγοράς, απλά αυτοί οι φορείς αδιαφορούν. Δεν πρόκειται ούτε για μαύρους ούτε για Κινέζους, αλλά για πολυεθνικές.
Πρόκειται για καταδίκη των κτηνοτρόφων και απαξίωση του προϊόντος(αρνιών) μέσω της ελαχιστοποίησης του κόστους, αφήνοντας το τελικό προϊών σε μεγάλους διατροφικούς κινδύνους. Από την άλλη η τρομερή οικονομική ενίσχυση των μεγάλων κερδοσκοπικών πολυεθνικών με την ταυτόχρονη αποδυνάμωση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων του κλάδου συνεισφέρει τα μέγιστα στη διάλυση των τοπικών δομών εμπορίου αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο για την παραπέρα εγκληματική ανάπτυξη πολυεθνικών κερδοσκοπικών μονάδων.

Η Πολιτική της Φτώχειας γεμίζει τα ταμεία των πολυεθνικών Σ/Μ

Εκτός από την πλήρη συνεργασία των κρατικών μηχανισμών βλέπουμε ότι η "ανάπτυξη" τροφοδοτείται και από την διάχυση της φτώχειας που σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά γίνεται μοναδικό εργαλείο κερδοφορίας για τις υπέρ γιγαντωμένες επιχειρήσεις. Πρόκειται για μία πραγματική εφαρμογή της Πολιτικής της Φτώχειας. Το κράτος είναι αυτό που θα τη διαμορφώσει και οι μηχανισμοί του κεφαλαίου αυτοί που θα την κατασπαράξουν. Ο μύθος της "ανάπτυξης" ΤΟΥΣ σε θέλει φτωχό, εξαθλιωμένο, κρεμασμένο από τα ράφια των πολυεθνικών χωρίς καμία διαφορετική επιλογή. Με τις «συνεχιζόμενες προσφορές» τους και τις «χαμηλές τιμές» αποτελούν τον υποχρεωτικό σταθμό κατανάλωσης των χαμηλόμισθων, των συνταξιούχων, των εργαζομένων των 700 ευρώ. Όσο μεγαλώνει η φτώχεια, όσο διαχέεται σε μεγαλύτερα κοινωνικά στρώματα τόσο γεμίζουν τα ταμεία των πολυεθνικών υπέρ μάρκετ που στραγγαλίζουν και τον πρωτογενή τομέα, τις τοπικές αγορές και τους ανθρώπους των κοινωνιών, ενώ το ενδιαφέρον τους μόνο για το κόστος δηλητηριάζει τα ράφια τους.