Ο κοινωνικός κανιβαλισμός ως πρόταση και κατεύθυνση, από την εξουσία.

Υπάρχει μια τρομερή ιστορία που οικοδομείται σιγά σιγά και που μετατρέπει τον κοινωνικό χώρο σε τυπικό σφαγείο ενός θεσμικά σκοταδιστικού χοιροστασίου..
Η εικόνα ενός νέου σκοταδιστικού πολιτισμού που παίρνει σιγά σιγά τις απάνθρωπες διαστάσεις του.
Η απαξίωση κάθε ανθρωπιστικής παραμέτρου και η σταδιακή μετατόπιση, αργή αλλά σταθερή, σε απάνθρωπες και κτηνώδεις μορφές κοινωνικής ζωής.
Όλα υπό την επίφαση της “κοινωνικής ασφάλειας” και μίας διεστραμμένης έννοιας του Δικαίου.

Η πρόσφατη αποκάλυψη του εγκλήματος κατά παιδιών έδωσε μια νέα ώθηση στους παραπάνω σχεδιασμούς. Οι κατηγορούμενοι αφέθηκαν στα μάτια της κοινότητας πρίν καν απολογηθούν, πρίν καν υπάρξει για αυτούς μια κάποια απόφαση δικαστηρίου που να αποκαλύπτει την συμμετοχή τους ή και το βαθμό συμμετοχής τους, στο κύκλωμα παιδοφιλίας. Τα μαζικά φοβικά σύνδρομα κατασκευάστηκαν απλώθηκαν μαζικά (ΜΜΕ) στις συνειδήσεις και περίμεναν και την ανάλογη κοινωνική συμπεριφορά του κανιβαλισμού. Η συνεισφορά του επίσημου κράτους στη διαμόρφωση των νέων τερατογενέσεων είναι πρωταγωνιστική.

Εισαγγελέας, ουσιαστικά ο νομικός εκπρόσωπος του κράτους, διέταξε την δημοσιοποίηση των ονομάτων και λοιπών στοιχείων των κατηγορουμένων για την πρόσφατη υπόθεση παιδοφιλίας. Το έγκλημα όπως περιγράφεται είναι φρικιαστικό, έχει από μόνο του όλες τις “διαστάσεις” της τρομερής “υποδοχής” που μπορεί να γίνει από τους φιλήσυχους νοικοκυραίους, που τώρα πλέον το ενδιαφέρον τους δεν θα περιοριστεί μόνο στις μεσημεριανές βλακείες αλλά στο προωθημένο κουτσομπολιστικό δικαστικό ρεπορτάζ.
Τα στοιχεία των κατηγορουμένων στο φως της δημοσιότητας ή καλύτερα στο σκοταδισμό των σύγχρονων ΜΜΕ.
Ότι πιο σάπιο έχει η δημοσιογραφία θα γίνει η γέφυρα μεταξύ του εγκληματικού περιστατικού και της αποδοθείς “λαϊκής” δικαιοσύνης.
Οι κατηγορούμενοι θα μείνουν στην σιωπή και θα μιλήσουν για αυτούς τα ΜΜΕ.
Οι επισκέψεις στα σπίτια, στις δουλειές των κατηγορουμένων, θα αποδείξουν όχι τις συνθήκες της εγκληματικής ενέργειας αλλά τον καθωσπρεπισμό των νοικοκυραίων και των όψιμων απονεμητων δικαίου, των δημοσιογράφων.
Ο πολιτισμός του σκουπιδαριού που θέλει και επέβαλε η κεντρική εξουσία έχει περάσει τις πόρτες της καθημερινότητας. Ο ευτελισμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, όχι με ευθύνη των εγκληματιών αλλά με ευθύνη των θεσμών έχει ήδη συμβεί.

Ο σύγχρονος νομικός πολιτισμός καλώς ή κακώς και μάλλον καλώς, ποινικοποιεί μόνο την πράξη του κατηγορούμενου. Ούτε το οικογενειακό του περιβάλλον, ούτε το επαγγελματικό του, ούτε γενικά το κοινωνικό του περιβάλλον. Όλα αυτά και κυρίως η προσπάθεια να επικεντρωθεί η ποινή μόνο στην καταδίκη της πράξης, θεωρήθηκε και καλώς θεωρήθηκε, ως βήμα προς τα μπρος για το σύγχρονο νομικό πολιτισμό. Αυτό δε το βήμα μας πήρε χρόνια και χρονάκια για να το κατακτήσουμε. Ο σκοταδισμός της δικαιοσύνης επικράτησε για πολύ μεγάλα χρονικά μέρη.
Σήμερα επιστρέφουμε προς τα πίσω. Σήμερα υποδεχόμαστε την επιστροφή προς απόλυτα σκοταδιστικά συστήματα δικαίου, όπου κάνεις δεν θα πρέπει να κοιμάται ήσυχος είτε κατηγορούμενος είτε όχι.
Να σημειώσουμε ότι έχουμε δημοσιοποίηση των στοιχείων των κατηγορουμένων, εφόσον το έγκλημα έχει διαλευκανθεί που και να μην είχε η δημοσιοποίηση θα είχε την ίδια αντιανθρώπινη αξία. Αλλά τότε θα υπήρχε και μια πρόφαση, τώρα τίποτε.

Η απανθρωπιά και κτηνωδία του συστήματος είναι σαφέστατη ένδειξη αποδόμησης κάθε ίχνους ανθρωπισμού, όχι για τους εγκληματίες αλλά από την πλευρά των θεματοφυλάκων του δικαίου.

Μας μαθαίνουν ότι μπορεί να υπάρξει “δικαιοσύνη” και χωρίς δίκη, χωρίς παρουσία στο ακροατήριο, χωρίς υπεράσπιση, χωρία αιτιολογημένη απόφαση, αρκεί και μόνο η διαδικασία της σύλληψης από το μηχανισμό της καταστολής.
Η “απόφαση” μπορεί να περιμένει, η “ποινή” μπορεί να προέλθει και μέσα από άλλους μηχανισμούς, πιο “ώριμους”, πιο “άμεσους”, πιο “γρήγορους”. Η εξουσία μπορεί να κινητοποιεί κατά το δοκουν τους μηχανισμούς της και να προκαλεί τον κατάλληλο κατά την περίσταση, δημόσιο λιθοβολισμό.

Μας προετοιμάζουν σιγά σιγά για την εφαρμογή ολοκληρωτικών λογικών, μας συνηθίζουν στην βία μιας κανιβαλιστικής κοινωνικής συμπεριφοράς, που θα την έχουν κατασκευάσει οι ιδιοι οι μηχανισμοί της εξουσίας..
Μας χτίζουν μέσα σε ένα “πλαίσιο” που ο "τυχερός επιλεγής"(σήμερα παιδόφιλος χωρίς δίκη, αύριο “τρομοκράτης” και ποιος ξέρει τι άλλο) από την εξουσία θα παραδίδεται όχι απλά αδύναμος αλλά θα τον παραδίδουν για δημόσιο λιθοβολισμό στο πλήθος ανάλογα κατά πως βολεύει το σύστημα.